ΞΕΡΕΙ ΠΟΛΥ ΚΑΛΑ ΤΙ ΛΕΕΙ ΚΑΙ ΤΙ ΚΑΝΕΙ Ο ΕΡΝΤΟΓΑΝ – ΤΟΥΡΚΙΚΑ ΠΡΟΞΕΝΕΙΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΧΤΙΖΟΥΝ ΔΟΜΕΣ “ΠΑΡΑΛΛΗΛΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ”

Βασική προϋπόθεση του πατριωτισμού είναι η ειλικρίνεια, η έκφραση των αγνών, άδολων συναισθημάτων για την πατρίδα. Γι’ αυτό και ο Ουίνστον Τσώρτσιλ θεωρούσε την ειλικρίνεια ως καλύτερη πολιτική τόσο στα θέματα Εσωτερικής, όσο και Εξωτερικής κυριαρχίας μιας χώρας.

Με οδηγό τον ”ειλικρινή ρεαλισμό” – που έχει μεν επαφή με την πραγματικότητα, αλλά δεν υποστέλλει τη σημαία των εθνικών συμφερόντων, διαπιστώνω με λύπη μου πως αυτά που περίμεναν διαχρονικά οι Έλληνες να πράξουν οι εκάστοτε πρωθυπουργοί τους, ως αυτονόητα άσκησης ανεξάρτητης και εθνικά προσανατολισμένης Εξωτερικής πολιτικής, τα άκουσαν – σαν κανόνα διπλωματικής πρακτικής με συμβουλευτικό χαρακτήρα – από τα χείλη του Τούρκου Προέδρου.

Τα χείλη του Ταγίπ Ερντογάν, ο οποίος – με το που εκδηλώθηκε το αίτημα των δέκα πρέσβεων (συμπεριλαμβανομένων και αυτών της Γαλλίας, της Γερμανίας και των ΗΠΑ) για αποφυλάκιση του αντιπολιτευόμενου Τούρκου ακτιβιστή, εκδότη και επιχειρηματία Οσμάν Καβαλά – τους κήρυξε ”persona non grata”, κοινώς ανεπιθύμητους επιβεβαιώνοντας τον αυταρχικό χαρακτήρα της διακυβέρνησής του.

Για τον λόγο αυτό, άλλωστε, δέχθηκε έντονη κριτική στο εσωτερικό της χώρας του από μετριοπαθείς πολιτικούς και διπλωμάτες (όπως ο πρώην υπουργός Εξωτερικών Γιασάρ Γιακίζ και ο πρώην πρέσβης Ναμίκ Ταν) οι οποίοι τον συμβούλεψαν να αφήσει την επιθετική Εξωτερική πολιτική και να επανέλθει σε αυτήν της ”ήπιας ισχύος”.

Ωστόσο, για να είμαστε ειλικρινείς, αυτήν τη φορά ο Τούρκος Πρόεδρος έδειξε το απολυταρχικό και επαναστατικό του πρόσωπο όχι χωρίς αιτία, αλλά με αιτία στηριγμένη σε ισχυρή επιχειρηματολογία η οποία ενισχύεται και ιστορικά δια των Διεθνών Συνθηκών και Συμβάσεων.

– […] ” Οι πρεσβευτές που ασκούν τα καθήκοντά τους στην Τουρκία”, είπε μεταξύ άλλων, ”δεν πρέπει να ανακατεύονται στα εσωτερικά της. […] Κανένας πρεσβευτής δεν έχει την εξουσία να επεμβαίνει στις υποθέσεις της χώρας όπου εργάζεται. Αυτοί πρέπει να γνωρίζουν καλύτερα από εμένα το άρθρο 41 της σύμβασης της Βιέννης…”

Φευ!.. Αυτή είναι η ωμή αλήθεια, πράγματι. Είναι μια από τις αλήθειες – για να είμαστε ειλικρινείς – που λέει σπάνια ο Τούρκος Πρόεδρος (εν μέσω απειλών, προειδοποιήσεων και υποδείξεων προς εμάς), γιατί τον βολεύει. Κι αυτή δεν έχει να κάνει με τις ιδεοληψίες, τις φοβίες και τις μισές αλήθειες των δικών μας που τις εκστομούν ή τις επικαλούνται όταν είναι να λογοδοτήσουν για τα εθνικά πεπραγμένα τους.

Να λογοδοτήσουν γιατί απ’ το 1955 και εντεύθεν, λόγου χάρη — αρχής γενομένης απ’ τα ”Σεπτεμβριανά” του πογκρόμ των Τούρκων κατά της ελληνικής μειονότητας Κωνσταντινούπολης μέχρι σήμερα που φτάσαμε στο νυν και αεί με την Τουρκία — οι πολιτικοί μας ταγοί αφήνουν στο απυρόβλητο το Τουρκικό Προξενείο Κομοτηνής, παρά την εθνικιστική πολιτική που ασκεί και την ανθελληνική δράση προξενικών υπαλλήλων του.

Κι αυτό τη στιγμή που, πέραν της προπαγάνδας την οποία διακινεί διαχρονικά, έχει πιαστεί επανειλημμένα να κινείται κατασκοπευτικά σε βάρος μας, αν θυμηθούμε τη σύλληψη το 2020 για κατασκοπεία του Γενικού Γραμματέα του Τουρκικού Προξενείου Ρόδου Μπαϊράν Σαμπαϊντίμ, Έλληνα μειονοτικού με καταγωγή από τη Ροδόπη.

Όμως, δυστυχώς, το ελληνικό κράτος δεν τα βλέπει αυτά. Μόνο κλείνει τα μάτια στις παρανομίες των εδώ τουρκικών Προξενείων και τα αφήνει στο απυρόβλητο. Έτσι κινούνται ανενόχλητα σε βάρος μας υπογείως, χωρίς να υπάρχει η αναγκαία εγρήγορση εκ μέρους των κυβερνώντων για να τα περιορίσουν (στην περίπτωση του Προξενείου της Ρόδου) ή και να το κλείσουν ακόμα (στην περίπτωση εκείνου της Κομοτηνής) κηρύσσοντας ”persona non grata” τους συνωμοσιολογούντες και προβοκάτορες υπαλλήλους του.

Ας μην ξεχνάμε ότι οι προκλήσεις του τελευταίου κυρίως σε βάρος μας είναι διαδοχικές και καλά οργανωμένες. Έχουν μάλιστα την κάλυψη των τουρκόφρονων επιχειρηματιών της Θράκης και των ψευτομουφτήδων Ξάνθης (Αχμέτ Μετέ) και Κομοτηνής (Ιμπραήμ Σερίφ) οι οποίοι – από κοινού με το Προξενείο – ενεργούν στοχευμένα ανθελληνικά μέσω προβοκατόρικων πράξεων κατά παράβαση των διεθνώς συμβάσεων, της πολιτικής ηθικής και των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας διαπίστευσής τους.

Ως εκ τούτου, με βάση τα αληθή και νομότυπα που ισχύουν στη διεθνή διπλωματία τα οποία υπενθύμισε ο παριστάνων τον νομοταγή Ταγίπ Ερντογάν στους δέκα διαμαρτυρόμενους πρέσβεις, θα πρέπει την επόμενη φορά που θα εκδηλωθούν ”παρατράγουδα” στη Θράκη υποκινούμενα απ’ τον Πρόξενο Κομοτηνής Μουράτ Ομέρογλου ή με αφορμή παρέμβαση του ίδιου και προξενικών υπαλλήλων σε εσωτερικής φύσεως θέματα της χώρας μας (όπως αυτά που άπτονται, λχ, των αποφάσεων του Αρείου Πάγου για τις προσφυγές τουρκόφρονων μειονοτικών), να του επιδώσουμε εγγράφως προειδοποίηση για απέλαση.

Και να το κάνουμε εσωκλείοντας τις δηλώσεις του Ταγίπ Ερντογάν προς τους ξένους πρέσβεις, με κορυφαίες εκείνες του ίδιου που αφορά στην υπόθεση του Οσμάν Καβάλα (”Όποιος δεν σέβεται την ανεξαρτησία της χώρας μας, δεν μπορεί να μείνει σ’ αυτήν”) και του επικεφαλής Επικοινωνίας της Τουρκικής Προεδρίας, Φαχρετίν Αλτούν, που προειδοποίησε τους ξένους διαπιστευμένους ότι ”σε περίπτωση που χρειαστεί, η τουρκική κυβέρνηση δεν θα διστάσει να κάνει και άλλα βήματα που θα δείξουν ότι δεν πρόκειται να κάνει καμιά παραχώρηση από την εθνική κυριαρχία της”, για να καταλήξει στο επιμύθιο ψεύδους:

– Η Τουρκία σεβάστηκε πάντοτε στις εσωτερικές υποθέσεις των υπόλοιπων χωρών και δεν αναμείχθηκε ποτέ στις δικαστικές διαδικασίες του στο πλαίσιο του διεθνούς δικαίου και των συμβάσεων. Προσμένουμε το ίδιο και από τις υπόλοιπες χώρες και κυρίως από τις συμμαχικές και τους αντιπροσώπους τους στη χώρα μας…

Φευ!.. Αυτά που είπαν σε αυστηρό τόνο ο Τούρκος Πρόεδρος και ο υψηλόβαθμος Αξιωματούχος του στους δέκα πρέσβεις (οι οποίοι, εντωμεταξύ – με ανάρτησή τους στο twitter – ανακάλεσαν την έκκληση που απηύθυναν για την τύχη του Οσμάν Καβάλα), τα υφίσταται χρόνια η Ελλάδα στη Θράκη, όπου παραβιάζονται καθημερινά – λόγω και πράξει – η ελληνική νομοθεσία και το ελληνικό Σύνταγμα.

Όπου θεριεύει η τουρκική προπαγάνδα και γίνονται συνεχείς παρεμβάσεις και προβοκάτσιες απ’ το Τουρκικό Προξενείο και την παρέα των εθνικιστών μειονοτικών, ”αγγελιοφόρων της Άγκυρας στην Ελλάδα (το τουρκόφρονο DEB που φιλοδοξεί να μπει στην Ελληνική Βουλή στις προσεχείς εκλογές, τους τουρκόψυχους επιχειρηματίες, τους ψευτομουφτήδες Ξάνθης και Κομοτηνής και τους λοιπούς ”Γκρίζους Λύκους” της Θράκης).

Αυτούς που κάνουν αγώνα για αναγνώριση ”τουρκικής” μειονότητας στην Ελλάδα και συνεπικουρούν περιοδικά στην αντιποίηση αρχής που επιχειρείται απ’ τους ψευτομουφτήδες σε βάρος των νόμιμων συναδέλφων τους και στις υπόγειες, προπαγανδιστικές διεργασίες του Τουρκικού Προξενείου με αφορμή θέματα θρησκευτικής λατρείας, Παιδείας και υπακοής των μουσουλμάνων μειονοτικών στους νόμους του ελληνικού κράτους.

Με δεδομένα αυτά, η μη λήψη αποφάσεων εκ μέρους της ελληνικής κυβέρνησης για προστασία των εθνικών συμφερόντων στη Θράκη, αποφάσεων δραστικών για εκκαθάριση της τουρκόψυχης ήρας (που φέρει τη ”σφραγίδα” του Προξενείου Κομοτηνής) απ’ την νομιμόφρονα μουσουλμανική μειονότητα, ισοδυναμεί με υποχώρηση σε εθνικά κεκτημένα μας, αφού η διαιώνιση της κατάστασης πριονίζει τα ελληνικά δίκαια προς όφελος της Τουρκίας.

Και η υποχώρηση στο θέμα των εθνικών κεκτημένων μας, προσάπτεται στα αρνητικά μιας κυβέρνησης, με αρνητικό αντίκτυπο και στη χώρα. Κι αυτό γιατί, ο καθ’ ύλην υπεύθυνος επικεφαλής της – σε αντίθεση με τον Ερντογάν που δε σηκώνει μύγα στο σπαθί του (όπως, δείχνει, τουλάχιστον, η εικόνα που επικοινωνεί στο Εξωτερικό και, προπάντων, στο Εσωτερικό της χώρας του) – είναι διστακτικός, για να μην πω φοβικός (όπως και ο προκάτοχός του) απέναντι στον νεοοθωμανικό ηγεμονισμό του Τούρκου Προέδρου, ο οποίος απλώνει το μακρύ χέρι της επιρροής του (δια του Τουρκικού Προξενείου) στη Θράκη.

Αποτέλεσμα αυτού είναι να έχουν διεισδύσει απ’ το ’16 στα χωριά της μουσουλμανικής μειονότητας, με το πρόσχημα της αναζήτησης Γκιουλενιστών πραξικοπηματιών, πράκτορες της ΜΙΤ που απεργάζονται δια της προπαγάνδας την απόσπαση της Θράκης απ’ τον εθνικό μας κορμό (σχέδια για αυτονομία και ανεξαρτησίας της, όπως απέδειξαν οι τουρκικές προβοκάτσιες των τελευταίων χρόνων, οι οποίοι διακτινίζουν τη δράση τους μέχρι τα Δωδεκάνησα).

Η όλη κατάσταση, φυσικά, έγινε αφορμή για περαιτέρω αποθράσυνση της Τουρκίας εκεί. Αποθράσυνση που εκδηλώνεται είτε με εργαλειοποίηση και προώθηση μεταναστών μέσω παράνομων εισόδων τις οποίες γνωρίζουν οι διακινητές, είτε μέσω κινητοποίησης των τουρκόφρονων της μειονότητας με διαύλους επικοινωνίας της τουρκικής προπαγάνδας τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

Έχοντας αυτά υπόψη της η κυβέρνηση, στα οποία θα πρέπει να προστεθεί και η προϊστορία για τον τρόπο που λειτουργούν στη χώρα μας οι τουρκικές διπλωματικές υπηρεσίες όπου κόβουν και ράβουν οι πράκτορες της ΜΙΤ, καθίσταται επιβεβλημένο να κινητοποιηθεί έστω κι αργά παίρνοντας τολμηρές αποφάσεις. Αποφάσεις με στόχο το κλείσιμο τουρκικών προξενείων (κυρίαρχα στην Κομοτηνή και τη Ρόδο), τα οποία απεργάζονται τη δημιουργία δομών ”παράλληλου κράτους” στο έδαφός μας με… χορηγό την Τουρκία.

Κρινιώ Καλογερίδου (Βούλα Ηλιάδου, συγγραφέας)