Η δίκη για το σκάνδαλο των παράνομων υποκλοπών μέσω του λογισμικού Predator συνεχίστηκε στο Μονομελές Πλημμελειοδικείο Αθηνών, φέρνοντας στην επιφάνεια ακόμη περισσότερα στοιχεία για τις σκοτεινές διαδρομές, τα μπερδεμένα εταιρικά σχήματα και την αδιαφάνεια που περιβάλλουν την υπόθεση. Η κατάθεση του πρώην υπαλλήλου της Intellexa, Παναγιώτη Κούτσιου, φώτισε εκ νέου το δαιδαλώδες πλέγμα εταιρειών και προσώπων που εμπλέκονται στη λειτουργία και τη διάθεση του αμφιλεγόμενου λογισμικού.
Ο Κούτσιος, ο οποίος εργάστηκε στην Intellexa από τον Απρίλιο του 2021 έως τον Μάιο του 2022 ως μηχανικός προπωλήσεων, προσκόμισε τη σύμβαση εργασίας του και κατέθεσε ότι επισκεπτόταν δημόσιες αρχές στο εξωτερικό για την προώθηση λογισμικού που αφορούσε ανάλυση δεδομένων — μια δραστηριότητα που επεκτεινόταν σε χώρες από το Ηνωμένο Βασίλειο έως κράτη της Αφρικής, της Κεντρικής Ασίας και της Λατινικής Αμερικής. Το εύρος της δραστηριότητας αυτής δείχνει πόσο διεθνοποιημένο και θωρακισμένο ήταν το δίκτυο της Intellexa, που λειτουργούσε με χαρακτηριστική ευχέρεια, παρά τα μετέπειτα αποκαλυπτικά δημοσιεύματα για τις παράνομες χρήσεις του Predator.
Η κατάθεση πήρε ιδιαίτερη ένταση όταν αποκαλύφθηκε ότι ένα χρόνο μετά την αποχώρησή του από την Intellexa, ο μάρτυρας προσλήφθηκε από άλλη εταιρεία με κοινά πρόσωπα, για να παρουσιάζει… το ίδιο λογισμικό. Αν και αρχικά υποστήριξε ότι επρόκειτο για νέα εταιρεία με νέο όνομα, τελικά παραδέχθηκε πως το προϊόν ήταν το ίδιο και «φαντάζεται ότι πρόκειται για συνέχεια της Intellexa». Η ομολογία αυτή αναδεικνύει το μοτίβο εταιρικού καμουφλάζ που χαρακτηρίζει την υπόθεση: εταιρείες που αλλάζουν ονόματα, πρόσωπα που εμφανίζονται σε πολλαπλούς ρόλους, ίδια προϊόντα που συνεχίζουν να κυκλοφορούν μέσα από διαφορετικά εταιρικά σχήματα — μια εικόνα που μόνο υγιής εταιρική λειτουργία δεν θυμίζει.
Σε ερώτηση του εισαγγελέα για την ηθική διάσταση της εργασίας του, ο μάρτυρας απάντησε ότι είχε εμπιστοσύνη σε όσους τον πλήρωναν και ότι η υψηλή αμοιβή του ήταν αναγκαία για τη συντήρηση της οικογένειάς του. Η τοποθέτηση αυτή καταδεικνύει το πώς η οικονομική εξάρτηση μπορεί να λειτουργήσει ως παράγοντας ανοχής μέσα σε περιβάλλοντα αδιαφάνειας και αμφισημιών, όπου η ηθική συχνά μπαίνει σε δεύτερη μοίρα.
Ακόμη πιο αποκαλυπτική ήταν η κατάθεση του λογιστή Ηλία Κυριακίδη, ο οποίος παραδέχθηκε ότι είχε ιδρύσει την Intellexa και άλλες δύο εταιρείες κατόπιν αιτήματος των Εϊμαν Σεμάνα και Σάρα Χάμου, ενώ γνώριζε τον Φέλιξ Μπίτζιο μέσω του ομίλου Λογοθέτη. Αν και υποστήριξε ότι ο Μπίτζιος δεν συμμετείχε αρχικά στις εταιρείες, παραδέχθηκε ότι «μπήκε αργότερα», επιβεβαιώνοντας μια ακόμη πτυχή του ρευστού και περίπλοκου πλέγματος προσώπων που συνδέονται με το σύστημα Intellexa.
Ο Κυριακίδης περιέγραψε εταιρείες που συναλλάσσονταν μεταξύ τους — πιθανότατα για φορολογικούς λόγους, όπως είπε — και που εξήγαγαν προϊόντα και υπηρεσίες αξίας εκατομμυρίων ευρώ. Με αγορές περίπου 2 εκατ. ευρώ, πωλήσεις 3 εκατ. και επιστροφή ΦΠΑ ύψους 150.000 ευρώ, το οικονομικό αποτύπωμα δείχνει ένα καλοστημένο, δραστήριο και προσοδοφόρο επιχειρηματικό μόρφωμα, το οποίο λειτουργούσε ανεμπόδιστα έως ότου οι αποκαλύψεις για το Predator φέρουν τα πάντα στο φως.
Η μισθοδοσία περίπου 12 εργαζομένων με μισθούς 5.000–8.000 ευρώ δείχνει ότι οι εταιρείες αυτές δεν ήταν τυχαίες νεοφυείς επιχειρήσεις, αλλά μέρος ενός υψηλής ισχύος και υψηλού ρίσκου οικοσυστήματος, που λειτουργούσε στο όριο — ή πέρα από το όριο — της νομιμότητας.
Ο Κυριακίδης διέκοψε τη συνεργασία τον Μάιο του 2022, όταν εμφανίστηκε στα ΜΜΕ ως δήθεν «λογιστής της Krikel», επιμένοντας ότι δεν υπήρξε καμία σχέση μεταξύ Intellexa και Krikel. Η ανάγκη του να αποστασιοποιηθεί, ωστόσο, αποτυπώνει πόσο τοξικό είχε γίνει το περιβάλλον γύρω από το Predator, καθώς διαδοχικά στοιχεία αποκάλυπταν την ύπαρξη μιας πολυεπίπεδης και αδιαφανούς μηχανής εμπορίας κατασκοπευτικού λογισμικού, με προεκτάσεις που άγγιζαν κρατικούς μηχανισμούς, επιχειρηματικά συμφέροντα και υπερεθνικές δραστηριότητες.
