Μια ακόμη τραγική δολοφονία μιας ανήλικης στο κέντρο της Αθήνας, και η απάντηση του μηχανισμού της ΕΛ.ΑΣ. που έρχεται μέσω της επίσημης εκπροσώπου της, της κας Δημογλίδου, η οποία μοιάζει λιγότερο με αστυνομικό και περισσότερο με δημοσιογράφο του κόμματος… των ματσό αφεντικών της.
Το πρώτο που προκαλεί αηδία είναι το θράσος. Ένας αστυνομικός, ένας υπαλληλικός «ιεροφάντης» της δημόσιας τάξης, μεταμορφώνεται ξαφνικά σε ειδικό ιατροδικαστή. Χωρίς να έχει δει το πτώμα, χωρίς να έχει διαβάσει την αυτοψία, χωρίς να περιμένει καν τα επίσημα εργαστηριακά αποτελέσματα, η κα Δημογλίδου εκδίδει γνωμάτευση. Και όχι οποιαδήποτε: μια γνωμάτευση που, ως δια μαγείας, απαλλάσσει το αλκοόλ και υπονοεί άλλες – πιο «βολικές» – αιτίες. Ποιος χρειάζεται επιστήμη και διαδικασίες, όταν έχεις την αστυνομική διοίκηση να σου λέει εξ αρχής «τι δεν συνέβη»;
Ο ρόλος της Εκπροσώπου Τύπου είναι να παρουσιάζει τα γεγονότα που διαπιστώνουν οι Αρχές. Όχι να κάνει εκ των προτέρων εκτίμηση για το τι δεν συνέβη. Η επιλογή να αναφερθεί συγκεκριμένα στο ότι «τα στοιχεία δεν δείχνουν συσχέτιση με το αλκοόλ» δεν είναι αθώα. Είναι μια στρατηγική προπαγάνδας. Σκοπός της είναι:
Να αθωώσει έμμεσα το καταστροφικό μοντέλο νυχτερινής διασκέδασης που τρέφει τέτοια επικίνδυνες καταστάσεις. Αν δεν φταίει το αλκοόλ, τότε δεν φταίει το μπουζούκι, το μπαρ, ή το σύστημα που επιτρέπει σε ανήλικες να βρίσκονται σε τέτοια περιβάλλοντα μέχρι το πρωί.
Να μετατοπίσει την ευθύνη. Αν δεν πέθανε από μέθη, τότε η αιτία πρέπει να ήταν κάτι πιο «εξωτικό» ή ακραίο – ίσως κάποιο άγνωστο ναρκωτικό ή μια προϋπάρχουσα ασθένεια. Η συζήτηση απομακρύνεται από την αστυνομική αδυναμία να ελέγξει τα μαγαζιά και να επιβάλει τον νόμο, και επικεντρώνεται σε ασαφείς και απρόσωπους κινδύνους.
Να δημιουργήσει το αφήγημα που επιθυμούν τα «ματσό αφεντικά». Η δήλωσή της δεν είναι πληροφορία, είναι αντίγραφο ασφαλείας. Είναι το «επίσημο χρίσμα» για μια ιστορία που εξυπηρετεί το σύστημα. Προσπαθεί να κατευθύνει τη δημόσια γνώμη πριν καν ανοίξει η επίσημη έρευνα.
Για να τα πούμε όλα επιτέλους ξεκάθαρα, η Δημογλίδου δεν εκπληρώνει το ρόλο της Εκπροσώπου Τύπου. Εκπληρώνει το ρόλο του προπαγανδιστή. Είναι, πράγματι, η «κυρία» που καλύπτει τη μαφία. Απλώς, η μαφία σε αυτή την περίπτωση δεν είναι οργανωμένο έγκλημα, αλλά ένα οργανωμένο σύστημα παρακράτους που προστατεύει τον εαυτό του με κάθε κόστος, ακόμα και αν το κόστος είναι η αλήθεια για το θάνατο ενός παιδιού.
Αν δεν πέθανε από τις μπόμες, πέθανε «ξαφνικά» από το δηλητήριο του Μπουρλά.
Άρα αντί να μιλάμε για το μαγαζάτορα, θα πρέπει να μαζέψουμε ΑΥΤΗ και όλους μέχρι το Μητσοτάκη για τη δολοφονία της κοπέλας, (μαζί με όλων των άλλων που πέθαναν από τα κορονοδηλητήρια).
ολη η χωρα