Πριν τρεις μέρες έκανα αυτή τη δημοσίευση στον λογαριασμό μου στο facebook:
Στη δημοσίευση αυτή έγινε πραγματικό όργιο από ψεύτικα και μη προφίλ, συντονισμένα και οργανωμένα με χυδαία σχόλια, ειρωνείες, συκοφαντίες, λάσπη.
Απευθυνόμενος στον κόσμο «μου» στην επόμενη ανάρτηση στο facebook και επαναλαμβάνω και εδώ, είπα σε όλους όσοι στεναχωριούνται ή οργίζονται με αυτά που διαβάζουν αυτές τις ώρες, είναι αυτό που τους έλεγα και την τρομερή εκείνη περίοδο που με κανιβάλιζαν τα συστημικά Μ.Μ.Ε. κάθε μέρα επί πέντε μήνες, που σχηματιζόταν η μία μετά την άλλη οι δικογραφίες από τους ίδιους πάντα εισαγγελείς, μέχρι την αλλαγή της νομοθεσίας και την σύλληψή μου τέσσερις μέρες μετά, με τις καθημερινές ασύλληπτες επιθέσεις ένθεν κακείθεν, ακόμα και από υπουργούς και τον ίδιο τον κυβερνητικό εκπρόσωπο, μέχρι και την ΑΑΔΕ να μπουκάρει στο σπίτι μου με εισαγγελέα και ένα ολόκληρο παρακράτος να οργανώνεται στο facebook και στο διαδίκτυο εν γένει και να στοχοποιεί εμένα και την οικογένειά μου καθημερινά, και όλα αυτά, για να μην τα επαναλαμβάνω, που πολλοί από εσάς τα ζήσατε μαζί μου μέσα από τη δημοσιοποίηση αυτής της δράσης.
Και αυτό που είχα πει τότε και το επαναλαμβάνω και σήμερα, είναι πάρα πολύ απλό:
Να στεναχωριέστε και να προβληματίζεστε ΜΟΝΟ αν ΔΕΝ ασχολείται μαζί μου το σύστημα και οι μηχανισμοί του, κρατικοί και παρακρατικοί. Το ότι ΑΣΧΟΛΟΥΝΤΑΙ, και ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ ότι δεν θα με …χάιδευαν, σημαίνει ότι ΚΑΤΙ ΠΟΛΥ ΚΑΛΑ ΚΑΝΩ.
ΤΟΤΕ ήθελαν να ανακόψουν την πορεία που έβλεπαν ότι θα ακολουθούσα τα επόμενα χρόνια στη μάχη για την απόδειξη του τρομακτικότερου και φριχτότερου εγκλήματος στην ιστορία της χώρας. Μία μάχη όχι απλά δύσκολη αλλά υπό κανονικές συνθήκες καταδικασμένη. Όμως μέσα από την άμυνα απέναντι στις επιθέσεις (αρκεί να θυμίσω ότι μετράω 8 πράξεις αρχειοθέτησης, τέσσερα απαλλακτικά βουλεύματα και δύο αθωωτικές αποφάσεις) και τις ταυτόχρονες επιθέσεις σε όλα τα πεδία της μάχης, είτε κατά μόνας είτε στο πλευρό θυμάτων και συγγενών θυμάτων, σε χρονοβόρες ούτως ή άλλως διαδικασίες και επιπλέον με τα συνεχή εμπόδια ΕΙΔΙΚΑ στη δική μου μάχη (να θυμίσω ως παράδειγμα τα εμπόδια που συνάντησα για να γίνουν νεκροτομές), και για πολύ μεγάλο διάστημα παράλληλα με τον εξαντλητικό αγώνα για τη σωτηρία ασθενών στα νοσοκομεία, όχι απλά προχώρησα αλλά προχώρησα και γρήγορα δεδομένων των εμποδίων και του τεράστιου διακυβεύματος για κυβέρνηση και συνεργούς στην απόδειξη του εγκλήματος κατά των Ελλήνων. Βλέπετε τα αίσχη που γίνονται στην υπόθεση των Τεμπών. Και εκεί ασχολούνται αμέτρητοι δικηγόροι, εκατομμύρια βγήκαν στους δρόμους, η δημοσιοποίηση του εγκλήματος έχει λάβει μεγάλες διαστάσεις, κι όμως. Μπήκαμε στον τρίτο χρόνο και ακόμα το βαθύ σύστημα αντιστέκεται.
Ώστε, για να επιστρέψουμε στο έγκλημα των εγκλημάτων, ΣΗΜΕΡΑ, αφού δεν κατάφεραν να με σταματήσουν, ρίχνουν από χθες όλη τη στρατιά των τρολς στην τελευταία δημοσίευση ως ΕΝΑ από τα όπλα τους εναντίον μου για να με εμποδίσουν να φτάσω στο νήμα.
Υπάρχουν και άλλα όπλα βεβαίως. Αυτό που έχει σημασία είναι ότι τα γνωρίζω και, δόξα τω Θεώ, έχω τις πληροφορίες μου. Αυτές δεν θα τις έλεγα αδιάφορες, θα τις έλεγα πολύ ανησυχητικές. Άκρως ανησυχητικές.
Όλα αυτά όμως τα ήξερα από την αρχή και πίσω δεν θα κάνω ποτέ.
Εν κατακλείδι λοιπόν, και επιστρέφοντας στο ειδικότερα αντικείμενο αυτής της δημοσίευσης, επαναλαμβάνω:
ΜΟΝΟ ικανοποίηση και θετικά συναισθήματα να σας προκαλούν όλες αυτές οι χυδαιότητες που διαβάζετε από χθες.
Και προσμονή για τη συνέχεια.
