Σπίτι του και ο κύριος Θανάσης.
Άλλος ένας…
Ξέρω ότι από την ώρα της δημοσίευσης που έκανα προχθές και των δύο ζωντανών μεταδόσεων σε facebook και YouTube, ο ίδιος ο διοικητής, Τάσος Μύτογλου, είναι από πάνω.
Όμως εγώ δεν ησυχάζω αν δεν βγει από την πόρτα του νοσοκομείου ο άνθρωπός μου κάθε φορά. Μην έχουμε τίποτα …απρόοπτα σαν και αυτά που “έτυχαν” στον φίλο μου τον Σταύρο στο ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ. Που μέχρι την τελευταία στιγμή οι …αγαπησιάρηδες αγωνιστές ήθελαν να τον κρατήσουν μέσα και να τον βάλουν στο μηχάνημα επειδή φαντασιώθηκαν αύξηση του διοξειδίου. Ένας Σταύρος που έβγαινε “θετικός” επειδή οι αγωνιστές …ζόριζαν το μοριακό. Και όταν εμφανίστηκα εγώ σταμάτησαν να το ζορίζουν και βγήκαν δύο απανωτά αρνητικά.
Οι άνθρωποί μου…Ένας άνθρωπος εν προκειμένω, ο κύριος Θανάσης, …άλλος άνθρωπος από την ώρα που του μίλησα προχθές το βράδυ και κυρίως πριν λίγη ώρα όταν με κάλεσε ο ίδιος.
Πετάει…
Δεν μπορώ να περιγράψω με λόγια ούτε τα σημερινά συναισθήματα όταν είδα την κλήση. Και όταν μετά του μίλησα.
Σας το έχω πει.
Δυόμιση χρόνια σαν εκατό ζωές…
