Πόσους ανθρώπους έχω γλιτώσει από τα κολαστήρια. Και πόσοι άνθρωποι γλίτωσαν επειδή είτε οι ίδιοι είτε η οικογένειά τους ή το φιλικό και κοινωνικό τους περιβάλλον έχουν μάθει από μένα τι συμβαίνει μέσα στα κολαστήρια και προσέχουν, προφυλάσσονται και αντιδρούν ή εξηγούν στους ανθρώπους τους τι συμβαίνει και τους προφυλάσσουν.
Μα και πάρα πολλοί από αυτούς που γλίτωσα ο ίδιος απευθείας δεν με γνώριζαν ή με γνώριζαν αλλά δεν με πίστευαν και τους έσωσε η οικογένειά τους. Μία τέτοια περίπτωση θυμίζω ήταν του Δημήτρη Μαδμετζόγλου, ο οποίος γνώριζε για μένα από τη γυναίκα του την Βασιλική αλλά με θεωρούσε τουλάχιστον και επιεικώς υπερβολικό.
Μέχρι που τα έζησε ο ίδιος στο Παπαγεωργίου.
Προχθές το βράδυ λαμβάνω ένα μήνυμα από τον Δημήτρη Αβραμίδη. Για μία γυναίκα 55 ετών. Είχε υψηλό πυρετό και είχε πέσει λίγο το οξυγόνο.
Η οικογενειακός γιατρός την ακροάστηκε από …τηλεφώνου και της είπε να πάει επειγόντως στο νοσοκομείο γιατί “το γυρνάει σε πνευμονία”!
Εφημέρευε το Τζάνειο. Ένα φιλικό της ζευγάρι όμως που του είπε τι της συμβαίνει, θορυβήθηκε. Είχαν παρακολουθήσει μεταξύ των άλλων και το βίντεο στο κανάλι με τον Δημήτρη Αβραμίδη. Και τον κάλεσαν στο τηλέφωνο.
Αυτός αμέσως μου στέλνει το μήνυμα. “Τι κάνουμε;”.
Του στέλνω το τηλέφωνο του Έλληνα Zelenco.
Aυτός μιλάει με την ασθενή. Κατ’ αρχάς την ηρεμεί. Βασικό.
Αποκτά εικόνα, της δίνει οδηγίες και αναμένει για τα περαιτέρω.
Αν είχε πάει στο Τζάνειο, σήμερα θα ήταν το λιγότερο διασωληνωμένη.
Είναι στο σπίτι της. Χωρίς πυρετό, με οξυγόνο 97 και νιώθει περίφημα.
Σώθηκε.
Άλλος ένας άνθρωπος.
Επειδή όλο και περισσότερος κόσμος ξέρει.
Και αυτός ο κόσμος γίνεται κάθε μέρα ακόμα περισσότερος.
Και για τον λόγο αυτό η οργάνωση θέλει να με βγάλει από τη μέση. Και έχει βάλει λυτούς και δεμένους μήπως και το πετύχει. Όλους ταυτόχρονα.
Όνειρα σκοτεινής νυκτός…
