Αύριο το πρωί. Μία μέρα πριν τη λήξη της προθεσμίας.
Όλα τα προλαβαίνουμε…
Η αρχή:
«Aσκώ έφεση κατά της προδήλως απαράδεκτης και εξόφθαλμα παράνομης υπ’ αριθμ. 26/2021 καταδικαστικής απόφασης του Πειθαρχικού Συμβουλίου του Ιατρικού Συλλόγου Αθηνών, το οποίο ενώ έλαβε την προσβαλλόμενη απόφαση στη συνεδρίαση της 16ης Δεκεμβρίου 2021, μου την επέδωσε τέσσερις σχεδόν μήνες μετά, αποφασίζοντας δε ταυτόχρονα να μην έχει ανασταλτικό αποτέλεσμα η έφεσή μου, χωρίς καμία αιτιολογία για την απόφαση αυτή, παρά τα όσα επιβάλλει η νομοθεσία. Τα ανωτέρω προσδίδουν δραματικό χαρακτήρα στον ανελέητο διωγμό που υφίσταμαι από τον Ιατρικό Σύλλογο Αθηνών, ήδη από τα μέσα του 2020, παραπέμπουν σε συνθήκες Ιεράς Εξέτασης και Μεσαίωνα και αποκαλύπτουν μία πρωτοφανή μεθόδευση, η οποία ως προφανή στόχο έχει την ηθική, επαγγελματική, κοινωνική και οικονομική εξόντωσή μου.»…
Και το τέλος:
«Γενικά στο κείμενο της απόφασης δεν υπάρχει καμία ουσιαστική επιστημονική τεκμηρίωση των επιστημονικών θέσεων που εγώ αμφισβήτησα, και ούτε αντιστοίχως αντίκρουση των δικών μου αντίθετων θέσεων, τις οποίες εκπροσωπεί μεγάλη μερίδα της ιατρικής κοινότητας, η οποία όμως όπως είναι γνωστό είναι παντελώς αποκλεισμένη από τα συστημικά Μ.Μ.Ε. Παντελής έλλειψη ειδικής και εμπεριστατωμένης αιτιολογίας, όπως απαιτείται στην καταδικαστική απόφαση.
Η παραπομπή στην «αυθεντία» του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας δεν αρκεί για να στηρίξει τη σε βάρος μου κατηγορία, όταν μάλιστα ο ίδιος ο κ. Σύψας, καταθέτοντας ενώπιον του πειθαρχικού συμβουλίου, και απαντώντας σε ερώτηση του πληρεξουσίου δικηγόρου μου, αμφισβήτησε ξεκάθαρα τον Π.Ο.Υ. !!
Προφανώς όμως, άλλο Νίκος Σύψας και άλλο Φαίδων Βόβολης…
Κλείνοντας, δεν μπορώ να μη θυμηθώ αυτά που σημειώνει η Ένωση Δικαστών και Εισαγγελέων στις παρατηρήσεις της για την τροποποίηση της διάταξης του άρθρου 191 Π.Κ..
Διαβάστε τα προσεκτικά. Ποτέ δεν είναι αργά να απαλλαγεί ο Ιατρικός Σύλλογος από αυτό που περιγράφουν οι εισαγγελείς και οι δικαστές της χώρας…
«Είναι προφανές ότι σκοπός της ρύθμισης είναι η δίωξη των «αιρετικών» απόψεων που διατυπώνονται στα ΜΜΕ σχετικά με την διαχείριση της πανδημίας, την υποχρεωτικότητα ή μη των εμβολιασμών κλπ. Στο σημείο αυτό παρατηρούμε ότι η επιστήμη (όπως η ιατρική) προχωράει μέσα από την πολυφωνία, τις επιστημονικές διχογνωμίες, την διαλεκτική σύνθεση της θέσης και της αντίθεσης. Η ιστορική εμπειρία κατέδειξε ότι επιστημονικές απόψεις που θεωρούνταν στην εποχή τους αιρετικές, επιβεβαιώθηκαν με το πέρασμα των χρόνων ενώ αντίθετα κατέπεσαν αξιώματα και αρχές που ίσχυαν για αιώνες ως δόγματα και ακλόνητες αλήθειες. Ακόμα και σκοταδιστικές θέσεις με τις οποίες βρίσκεται σήμερα η κοινωνία αντιμέτωπη, δεν εξαλείφονται με ποινική καταστολή αλλά με την επιστήμη, τον ορθολογισμό, την παιδεία. Ο Ποινικός Κώδικας δεν μπορεί να υποκαταστήσει την Ιερά Εξέταση του Μεσαίωνα και να εμποδίσει την πρόοδο της επιστήμης με την απειλή της πυράς. Είναι προτιμότερο να ακουστεί και κάτι ψευδές παρά να φιμωθούν εκατό αλήθειες».
Επαναλαμβάνω:
Ποτέ δεν είναι αργά…
