Ένα νέο επιστημονικό εύρημα ανοίγει ένα παράθυρο όχι μόνο προς το παρελθόν του Άρη αλλά και προς τη βαθύτερη κοσμική καταγωγή της ίδιας της ζωής.
Πυκνά στρώματα αρχαίας αργίλου στον Άρη φαίνεται πως προσέφεραν σταθερότητα, νερό και χημική ισορροπία – τις τρεις θεμελιώδεις προϋποθέσεις για την εμφάνιση ζωής.
Σε αντίθεση με τα ρεύματα και τις χαράδρες, οι εναποθέσεις πηλού εντοπίζονται σε ήσυχες, στάσιμες λίμνες – ένα σπάνιο προνόμιο για έναν γεωλογικά ανήσυχο κόσμο.
Εκεί, χωρίς διαταραχές, χωρίς οξείδωση, χωρίς διάβρωση, η άργιλος λειτούργησε ως φυσικός καταψύκτης χημικής μνήμης
Μαζί της, και ίσως… τα πρώτα οργανικά μόρια.
Η μελέτη που δημοσιεύτηκε στο Nature Astronomy αναλύει δεδομένα από δορυφόρους της NASA και δείχνει ότι αυτές οι περιοχές δεν συνδέονται με παλαιά ποτάμια – που συχνά διαβρώνουν και παρασύρουν ιζήματα – αλλά με αρχαίες λίμνες. Εκεί, η άργιλος σχηματίστηκε πριν δισεκατομμύρια χρόνια, διατηρώντας τη χημική της ακεραιότητα μέχρι σήμερα.
Πέρα από την απορρόφηση νερού και χημικών στοιχείων, η άργιλος εμπόδιζε αντιδράσεις που στη Γη δημιουργούν ασβεστόλιθο και άλλες ανθρακικές ενώσεις.
Γι’ αυτό και στον Άρη λείπουν τα τυπικά αποτυπώματα νερού που περιμέναμε.
Δεν σημαίνει ότι το νερό δεν υπήρξε – απλώς… το προστάτευσε η άργιλος
Σκεφτείτε τον πηλό ως βιβλιοθήκη χωρίς βιβλία – ακόμα.
Ή, καλύτερα, με βιβλία που δεν έχουν ακόμα ανοιχτεί.
Το ερώτημα δεν είναι αν υπήρξε ζωή, αλλά πού ακριβώς να ψάξουμε τα ίχνη της.
Με βάση τα νέα δεδομένα, οι άργιλες κοντά σε αρχαίες λίμνες είναι οι πιο υποσχόμενες τοποθεσίες για μελλοντικές αποστολές αναζήτησης μικροβιακής ζωής.
Ίσως εκεί κρύβεται ένα παγωμένο RNA, μια αρχαϊκή κυτταρική μεμβράνη, ή ακόμη και το θεμέλιο ενός προ-βιολογικού συστήματος.
Και αν η ζωή στη Γη… ξεκίνησε από τον Άρη;
Η θεωρία του πανσπερμισμού (panspermia) επανέρχεται δυναμικά: τι αν ο Άρης «φύτεψε» τη ζωή στη Γη, μέσω μικροοργανισμών που ταξίδεψαν με μετεωρίτες;
Οι πρόσφατες ανακαλύψεις κάνουν το σενάριο λιγότερο φανταστικό και περισσότερο επιστημονικά πιθανό.
Γιατί εκεί που η Γη ήταν ακόμα γεωλογικά ασταθής, ο Άρης είχε ήδη λίμνες, σταθερότητα και χημεία. Ένα ιδανικό «εκκολαπτήριο».
Πηλός και προέλευση
Δεν μιλάμε απλώς για γεωλογικό υλικό. Ο πηλός του Άρη είναι ένας χρονολογικός καταγραφέας.
Μια αρχαία δισκέτα δεδομένων του ηλιακού μας συστήματος.
Αν η ζωή ξεκίνησε εκεί, αν μεταφέρθηκε εδώ, τότε ίσως εμείς – ή τουλάχιστον η προγονική μας ύλη – είμαστε Αρειανοί.
