Σήμα κινδύνου για την ελληνόγλωση εκπαίδευση στο εξωτερικό απευθύνουν φορείς του απόδημου ελληνισμού από όλη την Ευρώπη. Με επείγουσα έκκλησή τους προς τον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη και την υπουργό Παιδείας Σοφία Ζαχαράκη, ζητούν άμεση δράση και ουσιαστικά μέτρα, υπογραμμίζοντας πως η διατήρηση και η ενίσχυση της ελληνόγλωσσης εκπαίδευσης εκτός συνόρων αγγίζει τον πυρήνα της εθνικής μας υπόστασης.
Ειδικότερα, σε κοινή τους επιστολή σύλλογοι γονέων από εννέα χώρες – Γερμανία, Πολωνία, Σουηδία, Ουκρανία, Νορβηγία, Λιθουανία, Ισπανία, Ολλανδία και Ελβετία – υπογραμμίζουν ότι η παρατεταμένη έλλειψη εκπαιδευτικών έχει οδηγήσει σε αναστολή τμημάτων, υπολειτουργία δομών και στέρηση της δυνατότητας χιλιάδων παιδιών να διδαχθούν «την ελληνική γλώσσα, την ιστορία και τον πολιτισμό της πατρίδας τους».
Δραματική μείωση του προϋπολογισμού
Οι σύλλογοι σημειώνουν ότι η κρίση δεν είναι συγκυριακή αλλά διαρθρωτική. Είναι δε αποτέλεσμα της δραματικής μείωσης του προϋπολογισμού για την ελληνόγλωσση εκπαίδευση – κατά περίπου 80% από την έναρξη της οικονομική κρίσης.
Ωστόσο, όπως λένε ακόμη, κι αυτός ο μειωμένος προϋπολογισμός δεν εξαντλείται στις πραγματικές ανάγκες των μαθητών του εξωτερικού. Σημαντικά κονδύλια μένουν αδιάθετα ή «διοχετεύονται αλλού χωρίς να φτάνουν στους μαθητές και στους εκπαιδευτικούς».
Την ίδια στιγμή,οι γονείς τονίζουν ότι τα ισχύοντα επιμίσθια δεν καλύπτουν το κόστος ζωής στις χώρες υποδοχής, λειτουργώντας αποθαρρυντικά για τους εκπαιδευτικούς και επιτείνοντας την υποστελέχωση.
«Ο Ελληνισμός της Διασποράς δεν είναι παρελθόν, είναι ζώσα πραγματικότητα και ενεργό κεφάλαιο του έθνους και η στήριξη της ελληνόγλωσσης εκπαίδευσης δεν αποτελεί πράξη φιλανθρωπίας προς τους απόδημους, αλλά επένδυση στρατηγικής σημασίας για την Ελλάδα του 21ου αιώνα» υπογραμμίζουν οι σύλλογοι γονέων και ζητούν:
ουσιαστική αύξηση και επικαιροποίηση του επιμισθίου,
οικονομικά και επαγγελματικά κίνητρα για τους εκπαιδευτικούς του εξωτερικού,
θωράκιση του επιτόπιου προσωπικού με σταθερό καθεστώς,
«Σας καλούμε να αναλάβετε πρωτοβουλία για μια εθνική πολιτική γλωσσικής παρουσίας και παιδείας στον απόδημο ελληνισμό, αντάξια του μεγέθους και της ιστορικής του σημασίας» καταλήγουν.
