Ο γενικός γραμματέας του ΝΑΤΟ, Μαρκ Ρούτε, εμφανίστηκε ιδιαίτερα επιφυλακτικός απέναντι στο αμερικανικό σχέδιο για τον τερματισμό του πολέμου στην Ουκρανία, μια στάση που περισσότερο ανέδειξε τις χρόνιες αντιφάσεις της Συμμαχίας παρά κάποια σοβαρή στρατηγική πρόθεση. Παρότι ο Ρούτε αναγνώρισε ότι το πλαίσιο που επεξεργάστηκαν ΗΠΑ και Ουκρανία έχει ορισμένα «υποσχόμενα» στοιχεία, έσπευσε να επισημάνει την ανάγκη νέων διαπραγματεύσεων – ένα μοτίβο διαρκούς αναβολής που χαρακτηρίζει το ΝΑΤΟ κάθε φορά που καλείται να πάρει καθαρές θέσεις ή να αναλάβει πραγματικό πολιτικό κόστος.
Το Κίεβο ανακοίνωσε ότι αποδέχεται τα κύρια σημεία της πρότασης της κυβέρνησης Τραμπ, ενώ ο ίδιος ο Αμερικανός πρόεδρος εμφανίστηκε βέβαιος ότι απομένουν ελάχιστες λεπτομέρειες πριν οριστικοποιηθεί η συμφωνία, προαναγγέλλοντας μάλιστα και συνάντηση με τον Βολοντίμιρ Ζελένσκι. Ωστόσο, την ώρα που ΗΠΑ και Ουκρανία δηλώνουν έτοιμες να προχωρήσουν, το ΝΑΤΟ προτιμά να κρατά αποστάσεις, κάνοντας ακόμη έναν κύκλο δηλώσεων περί «αναγκών για διευκρινίσεις» και «περαιτέρω συζητήσεων», λες και ο ρόλος του δεν είναι να συμβάλει στη διαμόρφωση λύσεων αλλά να τις καθυστερεί.
Χαρακτηριστική είναι και η στάση της Συμμαχίας απέναντι στο επίμαχο αμερικανικό σχέδιο των 28 σημείων, το οποίο προκάλεσε αντιδράσεις σε ευρωπαϊκές πρωτεύουσες και στο Κίεβο, επειδή θεωρήθηκε ότι εξυπηρετεί υπέρμετρα τη Μόσχα. Αντί το ΝΑΤΟ να παρουσιάσει μια ενιαία, στιβαρή τοποθέτηση, περιορίστηκε να παρακολουθεί τις διαπραγματεύσεις στη Γενεύη από θέση συμβουλευτική, με τον Ρούτε να χαρακτηρίζει τη διαδικασία «παραγωγική», αλλά ταυτόχρονα να την υποβαθμίζει σε ένα ακόμη «αρχικό βήμα». Για μια Συμμαχία που διακηρύσσει ότι αποτελεί τον θεμέλιο λίθο της ευρωπαϊκής ασφάλειας, η μόνιμη αδυναμία της να διατυπώσει καθαρή στρατηγική γραμμή μοιάζει πια θεσμικό χαρακτηριστικό.
Παράλληλα, ο γγ του ΝΑΤΟ επέμεινε να παρουσιάζει εντυπωσιακούς αριθμούς για τις ρωσικές απώλειες – 20.000 στρατιώτες τον μήνα και συνολικά 1 εκατομμύριο νεκροί ή σοβαρά τραυματίες από το 2022. Πρόκειται για δηλώσεις που περισσότερο στοχεύουν στη διατήρηση ενός επικοινωνιακού αφηγήματος παρά σε μια σοβαρή αποτίμηση της κατάστασης στο πεδίο. Αντίστοιχα, ο Ρούτε υπογράμμισε ότι ο ρωσικός στρατός έχει αποσπάσει μόλις το 1% της ουκρανικής επικράτειας μέσα στο 2025 και προελαύνει «λίγα μέτρα» την ημέρα, αφήνοντας να εννοηθεί πως η Ρωσία βρίσκεται σε στρατηγικό αδιέξοδο. Ωστόσο, τέτοιες δηλώσεις μοιάζουν περισσότερο με προσπάθειες διαιώνισης της δυτικής αυτοεπιβεβαίωσης, παρά με τεκμηριωμένη ανάλυση.
Συνολικά, ο λόγος του ΝΑΤΟ δεν αντανακλά έναν οργανισμό που προσπαθεί να χαράξει πορεία προς την ειρήνη, αλλά μια Συμμαχία που διστάζει, κωλυσιεργεί και περιορίζεται σε ρόλο σχολιαστή. Αντί να συμβάλει αποφασιστικά στη διαμόρφωση λύσης, προτιμά να υπεκφεύγει πίσω από γενικόλογες επισημάνσεις περί «πολύπλοκων ζητημάτων», την ώρα που ο πόλεμος συνεχίζεται και οι ευρωπαϊκές κοινωνίες πληρώνουν το κόστος μιας στρατηγικής που το ίδιο το ΝΑΤΟ δείχνει ανίκανο να διαχειριστεί.
