Κυκλοφορούν πληροφορίες, τις οποίες μεταφέρει η ουκρανική αμυντική ιστοσελίδα Defense Express, ότι η Τουρκία ενδέχεται να έχει προχωρήσει αθόρυβα σε συμφωνία με τη Βρετανία για την απόκτηση των προηγμένων πυραύλων κρουζ Storm Shadow, που προορίζονται για εναέρια εκτόξευση και πλήγματα μεγάλου βεληνεκούς.
Σύμφωνα με το δημοσίευμα, αν οι φήμες αυτές επιβεβαιωθούν, η Άγκυρα θα αποκτήσει ένα όπλο που θα έπρεπε να προκαλέσει ιδιαίτερη ανησυχία στην Αθήνα, περισσότερο ακόμη και από τους γαλλικούς πυραύλους αέρος-αέρος Meteor.
Η πιθανή ενσωμάτωση των Storm Shadow στη συμφωνία για τα Eurofighter
Η Defense Express συνδέει την προμήθεια αυτή με τη συμφωνία για τα 20 Eurofighter Typhoon που η Τουρκία φέρεται να αγοράζει από το Ηνωμένο Βασίλειο, επισημαίνοντας ότι το υπέρογκο κόστος των 7,2 δισ. λιρών δύσκολα δικαιολογείται μόνο από τα αεροσκάφη. Αντιθέτως, εκτιμάται ότι στη σύμβαση περιλαμβάνονται και ιδιαίτερα ακριβά όπλα, πιθανότατα οι Storm Shadow.
Το τουρκικό υπουργείο Άμυνας έχει ήδη παραδεχθεί ότι η τιμή είναι υψηλή ακριβώς επειδή αφορά ένα ολοκληρωμένο πακέτο εξοπλισμού – πυραύλων, πυρομαχικών και συστημάτων υποστήριξης.
Οι Ουκρανοί αναλυτές θεωρούν σχεδόν βέβαιο ότι μέρος αυτού του πακέτου είναι οι Storm Shadow, παρά το γεγονός ότι η Τουρκία αναπτύσσει δικό της πύραυλο κρουζ, τον SOM, ο οποίος όμως είναι μικρότερης ισχύος και περίπου μισού βάρους σε σχέση με το ευρωπαϊκό σύστημα.
Πράγματι, ο SOM ζυγίζει περίπου 620 κιλά και έχει εμβέλεια 250–275 χλμ., ενώ ο Storm Shadow φτάνει τα 1.300 κιλά και διαθέτει βεληνεκές έως 550 χιλιόμετρα, κάτι που τον καθιστά όπλο σαφώς ανώτερης κατηγορίας.
Για τον λόγο αυτό, η πιθανή τουρκική απόκτησή του θα αποτελούσε, όπως τονίζεται, μια ιδιαίτερα δυσμενή εξέλιξη για την Ελλάδα.
Η ελληνική αδράνεια απέναντι στις εξελίξεις
Αξίζει να σημειωθεί πως η χώρα μας διαθέτει ήδη περίπου 90 SCALP-EG, ωστόσο αυτό δεν αναιρεί το γεγονός ότι η συνεχής αναβάθμιση του τουρκικού οπλοστασίου εξελίσσεται χωρίς ουσιαστική ελληνική αντίδραση. Την ώρα που η Άγκυρα κλείνει στρατηγικές συμφωνίες, εξασφαλίζοντας πρόσβαση σε τεχνολογίες μεγάλης ισχύος, η ελληνική εξωτερική πολιτική δείχνει συχνά εγκλωβισμένη σε μια παθητική στάση, περιοριζόμενη σε δηλώσεις «παρακολούθησης της κατάστασης».
Η απουσία μακροπρόθεσμου σχεδιασμού και αποφασιστικότητας αφήνει την Ελλάδα εκτεθειμένη σε εξελίξεις που διαδραματίζονται γύρω της χωρίς συμμετοχή ή επιρροή. Αντί η Αθήνα να αξιοποιεί τη γεωπολιτική της θέση και τις διεθνείς της συμμαχίες για να διασφαλίσει συγκεκριμένα στρατηγικά κέρδη, αφήνει την Τουρκία να πρωταγωνιστεί σε εξοπλιστικές συμφωνίες που μεταβάλλουν τους συσχετισμούς ισχύος.
Σε ένα περιβάλλον που αλλάζει ραγδαία, η ελληνική αδράνεια δεν αποτελεί επιλογή χωρίς κόστος. Η προμήθεια Storm Shadow από την Τουρκία – αν και όταν επιβεβαιωθεί – δεν θα είναι απλώς μια ακόμη είδηση, αλλά ένδειξη της σταθερής απόστασης που δημιουργείται ανάμεσα στις δύο χώρες ως προς τον στρατηγικό σχεδιασμό και τη διπλωματική τόλμη.
