Και στην Αρχαία Ελλάδα έβριζαν και μάλιστα χρησιμοποιούσαν ευφάνταστες λέξεις.
Στο βιβλίο του Μάριου Βερέττα «Τα βρωμόλογα των αρχαίων Ελλήνων» καταγράφονται μερικές βωμολοχίες και πρόστυχες λέξεις που συνήθιζαν να ξεστομίζουν οι αρχαίοι Έλληνες.
ΑΝΑΣΕΙΣΙΦΑΛΛΟΣ: φιλήδονη γυναίκα που πιάνει και κουνάει το φαλλό
ΓΛΩΤΤΟΔΕΨΕΩ: κάνω μαλάξεις με τη γλώσσα
ΓΥΝΑΙΚΟΠΙΠΗΣ: μπανιστιρτζής
ΔΡΟΜΑΣ: πoρνη του δρόμου
ΕΣΧΑΡΑ : γυναικείο αιδoίο
ΕΥΠΥΓΟΣ: γυναίκα με ωραία οπίσθια
ΚΑΣΣΩΡΙΣ: πoρνη [κασσωρίς = από το κάσις (αδελφός, εταίρος)]
ΜΥΖΟΥΡΙΣ: γυναίκα που βυζαίνει πέoς
ΠΗΘΙΚΑΛΩΠΗΞ: άνθρωπος πανούργος
ΡΩΠΟΠΕΡΠΕΡΗΘΡΑΣ: άνδρας που εκτομίζει ακατάπαυστα βλακείες
ΗΔΟΝΟΘΗΚΗ: το αιδοίo
ΚΥΝΤΕΡΟΣ: ο αναίσχυντος, ο κοπρίτης
ΛΕΧΡΙΟΣ: Λεχρίτης
ΛΟΧΜΗ: το τριχωτό αιδoίο
Γυναικοπιπης.Εξ ου και η Αγγλικη εκφρασις ”Pipping Tom” για τον ηδονοβλεψια.Και μετα σου λενε δεν υπαρχει Αρεια Φυλη .