Ο Μπενιαμίν Νετανιάχου φαίνεται αποφασισμένος να οδηγήσει το Ισραήλ σε μια από τις πιο σκοτεινές σελίδες της σύγχρονης ιστορίας του. Με την έγκριση νομοσχεδίου που προβλέπει την επιβολή θανατικής ποινής σε Παλαιστίνιους κρατούμενους, ο Ισραηλινός πρωθυπουργός επιλέγει την πολιτική του αίματος και της εκδίκησης αντί για το δρόμο της δικαιοσύνης και της ειρήνης.
Το μέτρο, που αφορά όσους έχουν καταδικαστεί για επιθέσεις εναντίον Ισραηλινών πολιτών ή στρατιωτών, παρουσιάζεται από την κυβέρνηση ως “μέσο αποτροπής της τρομοκρατίας”. Στην πραγματικότητα, όμως, συνιστά επικίνδυνη θεσμοθέτηση της κρατικής βίας και άμεση υπονόμευση των θεμελιωδών αρχών του διεθνούς δικαίου και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Η κίνηση αυτή έρχεται σε μια περίοδο κατά την οποία η ισραηλινή κοινωνία βρίσκεται ήδη βαθιά διχασμένη, με τις στρατιωτικές επιχειρήσεις στη Λωρίδα της Γάζας να έχουν στοιχίσει τη ζωή σε χιλιάδες αμάχους, ανάμεσά τους γυναίκες και παιδιά. Αντί ο Νετανιάχου να επιδιώξει αποκλιμάκωση και πολιτική λύση, επενδύει στον φόβο, την τιμωρία και τη ρητορική του μίσους για να συσπειρώσει το ακροδεξιό του ακροατήριο και να διατηρηθεί στην εξουσία.
Δικαιοσύνη ή θεσμοθετημένη εκδίκηση;
Τα επίσημα στοιχεία αποκαλύπτουν το μέγεθος της υποκρισίας: το 99,7% των υποθέσεων που δικάζονται στα ισραηλινά στρατιωτικά δικαστήρια καταλήγουν σε καταδίκη. Σε ένα τέτοιο σύστημα, όπου η έννοια της δίκαιης δίκης είναι σχεδόν ανύπαρκτη, η θανατική ποινή μετατρέπεται σε όπλο πολιτικής εξόντωσης, όχι σε εργαλείο δικαιοσύνης.
Ουσιαστικά, η κυβέρνηση Νετανιάχου επιδιώκει να νομιμοποιήσει την εκτέλεση Παλαιστινίων με συνοπτικές διαδικασίες, βαφτίζοντας “τρομοκράτες” ακόμα και ανήλικους ή άοπλους διαδηλωτές. Πρόκειται για μια επικίνδυνη διολίσθηση στον κρατικό αυταρχισμό, που όχι μόνο παραβιάζει τις διεθνείς συνθήκες αλλά απειλεί να καταστήσει το Ισραήλ διεθνώς απομονωμένο.
Η διεθνής κοινότητα σιωπά – οι ανθρωπιστικές αρχές καταρρέουν
Διεθνείς οργανισμοί και ανθρωπιστικές οργανώσεις ήδη προειδοποιούν ότι η απόφαση αυτή μπορεί να οδηγήσει σε ανεξέλεγκτη κλιμάκωση της βίας στη Μέση Ανατολή. Ωστόσο, η διεθνής κοινότητα παραμένει, για άλλη μια φορά, θεατής – φοβισμένη, διστακτική και πολιτικά συνένοχη.
Ο Νετανιάχου, αντί να επιδιώξει συμφιλίωση και πολιτική λύση, προχωρά σε ένα μέτρο που νομιμοποιεί τη θανατική καταστολή ως κυβερνητική πολιτική. Η πράξη αυτή δεν είναι απλώς πολιτική επιλογή — είναι δήλωση ιδεολογίας, μια κυνική απόδειξη ότι το Ισραήλ του Νετανιάχου δεν ενδιαφέρεται πλέον για τη δημοκρατία, αλλά για την επιβολή της δύναμης.
Ένα κράτος που σκοτώνει δεν μπορεί να μιλά για ασφάλεια
Ο Νετανιάχου παρουσιάζει τη θανατική ποινή ως “προστασία” του Ισραήλ. Όμως, κανένα κράτος δεν προστατεύεται εκτελώντας τους αιχμαλώτους του. Αντί να χτίζει γέφυρες ειρήνης, το Ισραήλ υψώνει τείχη αίματος. Κι όσο περισσότερο βαδίζει αυτόν τον δρόμο, τόσο απομακρύνεται όχι μόνο από τη δικαιοσύνη, αλλά και από την ίδια του την ανθρωπιά.
