Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Παύλος Μαρινάκης επανήλθε στο γνώριμο αφήγημα περί «ανοιχτού διαλόγου», μετά το ηχηρό «όχι» των αγροτών στη συνάντηση με τον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη, επιχειρώντας αυτή τη φορά να τους καλέσει ξανά στο τραπέζι των συζητήσεων – σχεδόν ικετεύοντας.
Από το βήμα της Βουλής, ο κ. Μαρινάκης επανέλαβε τη φράση-μότο της κυβέρνησης «ναι στον διάλογο, όχι στους κλειστούς δρόμους», δείχνοντας να αγνοεί ότι οι αγροτικές κινητοποιήσεις δεν προέκυψαν από ιδιοτροπία, αλλά από συσσωρευμένη οικονομική πίεση και χρόνια αδιέξοδα. Παράλληλα, κατηγόρησε τους αγρότες για «προσχηματικό διάλογο», υποστηρίζοντας ότι δεν έχουν παρουσιάσει αιτήματα, τη στιγμή που εδώ και μήνες έχουν καταθέσει συγκεκριμένες διεκδικήσεις για το κόστος παραγωγής, το πετρέλαιο, την ενέργεια και τις ενισχύσεις.
Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος επιχείρησε να εμφανίσει τη στάση της κυβέρνησης ως έκφραση της «συντριπτικής πλειοψηφίας της κοινωνίας», προβάλλοντας το επιχείρημα ότι «δίνονται πραγματικά χρήματα και όχι από λεφτόδεντρα». Ωστόσο, η αναφορά αυτή περισσότερο μοιάζει με υπεκφυγή παρά με απάντηση στις αγωνίες ενός κλάδου που βλέπει το εισόδημά του να συρρικνώνεται και το μέλλον του να αμφισβητείται.
Ακόμη και όταν παραδέχτηκε ότι οι αγρότες – και ειδικά οι κτηνοτρόφοι – έχουν «κάθε δίκιο» να ζητούν περισσότερα, ο κ. Μαρινάκης έσπευσε να μεταθέσει την ευθύνη στους ίδιους, κατηγορώντας τους ότι δεν θέλουν να συζητήσουν. Η κυβερνητική γραμμή, πάντως, δείχνει να εγκλωβίζεται σε μια επανάληψη εκκλήσεων για διάλογο, χωρίς ουσιαστικές νέες προτάσεις, την ώρα που η κοινωνική ένταση κλιμακώνεται.
Τελικά, η εικόνα που εκπέμπεται δεν είναι αυτή μιας κυβέρνησης που πείθει, αλλά μιας κυβέρνησης που επιμένει να καλεί τους αγρότες σε ένα ραντεβού με τον πρωθυπουργό, χωρίς να τους δίνει επαρκείς λόγους για να πιστέψουν ότι αυτή τη φορά θα ακούσουν κάτι διαφορετικό.
