Ομεθοδικός και ραδιούργος Ερντογάν αφού μέτρησε τους ψήφους του κόμματός του AKP και του εταίρου του στην εξουσία Μπαχτσελί, ηγέτη των γκρίζων λύκων του MHP και διαπίστωσε πως «δεν του βγαίνουν» για να τροποποιήσει το Σύνταγμα της χώρας του, «φέρνοντάς το στα μέτρα του», ώστε να διαλύσει το κόμμα της αντιπολίτευσης CHP των Κεμαλιστών, σκαρφίστηκε ένα διαμόνιο σχέδιο.
Η εργαλειοποίηση του Οτσαλάν από τον Ερντογάν
Αυτό αφορούσε τον προσεταιρισμό των ψήφων των βουλευτών του Κουρδικού κόμματος, κάτι που έμοιαζε με απίθανο, εκτός και αν πετύχαινε ο Ερντογάν ειρήνευση με το PKK.
Για να γίνει αυτό ένας τρόπος υπήρχε, η εργαλειοποίηση του φυλακισμένου στο Ιμραλί Οτσαλάν, ο οποίος με αντάλλαγμα την ελευθερία του θα απηύθυνε έγκληση διάγγελμα στους μαχητές της οργάνωσης του ΡΚΚ, ως ηγέτης του, για τερματισμό του Ένοπλου αγώνα κατά του τουρκικού κράτους.
Έχει περάσει περισσότερο από ένας μήνας από τότε που ο Αμπντουλάχ Οτσαλάν,ζήτησε τη διάλυση του Κουρδικού Εργατικού Κόμματος, ή PKK, περισσότερα από 40 χρόνια αφότου ξεκίνησε τον αγώνα του.
«Η κατάθεση των όπλων από την τρομοκρατική ομάδα είναι μια νίκη για τον πολιτισμό», δήλωσε ο αναπληρωτής εκπρόσωπος του Υπουργείου Εξωτερικών, Τόμι Πίγκοτ. «Οι Ηνωμένες Πολιτείες ελπίζουν ότι αυτή η ανακοίνωση θα οδηγήσει σε αυξημένη σταθερότητα στην περιοχή».
Η Τουρκία λέει ότι περισσότεροι από 40.000 άνθρωποι πέθαναν στις μάχες, αν και όπως και τα στοιχεία για τα θύματα που προσέφερε το «Υπουργείο Υγείας της Χαμάς», οι αριθμοί της Τουρκίας ήταν «φτιαγμένοι».
Η ενεργή εξέγερση είχε ουσιαστικά τελειώσει το 1997, όταν η κυβέρνηση Κλίντον χαρακτήρισε το PKK τρομοκρατική ομάδα.
Ο χαρακτηρισμός από τις ΗΠΑ του ΡΚΚ ως τρομοκρατική οργάνωση
Ενώ το PKK δεν είχε σκοτώσει ποτέ Αμερικανό πολίτη και η εξέγερσή του είχε σε μεγάλο βαθμό τελειώσει, η Τουρκία απαίτησε την καταχώρισή του ως τρομοκρατική οργάνωση, την τελευταία στιγμή στο πλαίσιο μιας μεγάλης αγοράς όπλων που ο Πρόεδρος Μπιλ Κλίντον επιθυμούσε να ολοκληρώσει.
Αυτή η ψευδής ονομασία έχει υπονομεύσει την ειρήνη και έχει αποκαλύψει την υποκρισία των ΗΠΑ.
Διαδοχικές κυβερνήσεις των ΗΠΑ τόσο επικρίνουν το PKK όσο και επαινούν τη δημοκρατία, αλλά ποτέ δεν σκέφτηκαν ότι το PKK δημιούργησε τη μόνη όαση προοδευτισμού σε μια περιοχή που κυριαρχείται από δικτατορίες και ισλαμιστές.
Χαρακτηρίζοντας λανθασμένα το PKK ως τρομοκράτες, οι ΗΠΑ υπονόμευσαν τον φιλελευθερισμό.
Για παράδειγμα, καθώς η Τουρκία υποστήριξε παθητικά, αν όχι ενεργά, το Ισλαμικό Κράτος, το Υπουργείο Άμυνας στράφηκε στους Σύρους Κούρδους, πολλοί από τους οποίους ήταν συνδεδεμένοι με το PKK.
Αν κάποιος στην κυβέρνηση των ΗΠΑ έπαιρνε στα σοβαρά την ταμπέλα της τρομοκρατικής ομάδας του PKK και αρνούνταν να συνεργαστεί με την ομάδα, το Ισλαμικό Κράτος θα εξακολουθούσε να υπάρχει και πιθανότατα θα κυβερνούσε τόσο τη Βαγδάτη όσο και τη Δαμασκό.
Επιπλέον, η ψευδής ταυτοποίηση των ΗΠΑ ως τρομοκρατών αποδεικνύεται από το γεγονός ότι η κυβέρνηση Ομπάμα διέγραψε τους Μουτζαχεντίν αλ Χαλκ.
Αυτή η ομάδα στόχευε και σκότωνε Αμερικανούς.
Το PKK παρέμεινε στη λίστα της. Από την άλλη πλευρά, οι Μουτζαχεντίν πληρώνουν σε συνταξιούχους Αμερικανούς πολιτικούς μεγάλες αμοιβές για την υποστήριξή τους.
Το PKK δεν πληρώνει κανέναν.
Η δαιμονοποίηση του PKK από τις ΗΠΑ, σε συνδυασμό με την πεποίθηση της τουρκικής κυβέρνησης ότι η διάλυση του PKK σημαίνει ότι η καταστολή λειτουργεί, θα μπορούσε να οδηγήσει την Τουρκία στο δρόμο της καταστροφής.
Η διαταραχή ελλειμματικής προσοχής του Υπουργείου Εξωτερικών έχει επίσης ένα κόστος.
Η εγκατάλειψη των Κούρδων της Συρίας από τις ΗΠΑ
Τον τελευταίο μήνα, Κούρδοι ακτιβιστές και άτομα που συνδέονται με το PKK, αναγνώρισαν τη δυσκολία που αντιμετώπισαν με τον τουρκικό βομβαρδισμό και τη μείωση της υποστήριξης των ΗΠΑ.
Το PKK είδε «τα σημάδια» λόγω της προθυμίας της κυβέρνησης Τραμπ να εγκαταλείψει τους Σύρους Κούρδους για χάρη επιχειρηματικών συμφωνιών, υποσχέσεων για τουρκική διαμεσολάβηση και της ψευδαίσθησης της μετριοπάθειας της νέας συριακής κυβέρνησης.
Προσπαθώντας να δώσουν μια θετική τροπή στα γεγονότα, πολλοί Κούρδοι ηγέτες δήλωσαν επίσης ότι ο αγώνας τους είχε πετύχει ότι μπορούσε, οπότε τώρα ήταν η ώρα για πολιτική και διπλωματία.
Το πρόβλημα που αντιμετωπίζουν, ωστόσο, είναι ότι ούτε ο Πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν ούτε ο Πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ φαίνεται να ενδιαφέρονται για κανένα από τα δύο.
Μετά από ένα τέτοιο κλαδί ελιάς, λέει το PKK, αναμένει από την Τουρκία να κάνει ένα ισότιμο βήμα για την ειρήνη που θα ξεπερνούσε μια γενική αμνηστία για τους απλούς μαχητές του PKK και την ασφαλή διέλευση των ηγετών του PKK στην Ευρώπη.
Πολλοί προτείνουν, για παράδειγμα, ότι η Τουρκία θα πρέπει τώρα να απελευθερώσει τον Οτσαλάν, όπως ακριβώς η Νότια Αφρική κατά το Απαρτχάιντ έκανε με τον Νέλσον Μαντέλα.
Η πιθανότητα εμφυλίου πολέμου στην Τουρκία
Ο Ερντογάν συνήθως συνδέει την κουρδική προσέγγιση με τις απαιτήσεις να υποστηρίξουν το πολιτικό του κόμμα.
Όταν δεν το κάνουν αυτό οι Κούρδοι, στρέφεται εναντίον τους με εκδίκηση.
Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο τόσοι πολλοί εκλεγμένοι Κούρδοι πολιτικοί μαραζώνουν στη φυλακή.
Οι Κούρδοι φοβούνται μια επανάληψη των εκλογών και απαιτούν επίσης από την Τουρκία να επιλύσει τις εθνοτικές διακρίσεις που αντιμετωπίζουν και να αποκεντρώσει την εξουσία στις περιοχές όπου ζουν Κούρδοι.
Τι μέλλει γενέσθαι
Εάν η Τουρκία συνεχίσει την καταστολή της και δεν διαπραγματευτεί ισότιμα με το PKK, είναι πιθανός ένας εμφύλιος πόλεμος, γεγονός που θα μπορούσε να φέρει τρόμο στους δρόμους των μεγαλύτερων πόλεων της Τουρκίας, καθώς οι Κούρδοι καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι ο Ερντογάν δεν επιδιώκει την ειρήνη αλλά την εξόντωσή τους.
Άλλωστε, με τις ΗΠΑ να εγκαταλείπουν το συριακό Κουρδιστάν και τους ιρακινούς Κούρδους ηγέτες να λειτουργούν ως εξαπτέρυγα του Ερντογάν, οι Κούρδοι δεν έχουν πουθενά να πάνε.
Ο εμφύλιος πόλεμος στην Τουρκία μπορεί να είναι πιο κοντά από ότι αντιλαμβάνονται η Ουάσινγκτον ή η Άγκυρα..
