Ο κορυφαίος δεξιοτέχνης του μπουζουκιού Μανώλης Καραντίνης, περιέγραψε τα όσα βίωσαν οι Έλληνες καλλιτέχνες που εγκλωβίστηκαν στο Ισραήλ καθώς και το πώς κατάφεραν να διαφύγουν, τονίζοντας πώς «βλέπαμε τις ρουκέτες του Ιράν να σκίζουν τον ουρανό της Ιορδανίας».
«Φτάσαμε στο Ισραήλ στις 8 Ιουνίου, μαζί με τον Κώστα Καραφώτη και την Αρετή Κετιμέ, για μια σειρά προγραμματισμένων εμφανίσεων. Η καλλιτεχνική μάνατζερ Μπράχα Κοέν είχε οργανώσει τη συνεργασία μας με τη Συμφωνική Ορχήστρα της Ιερουσαλήμ.
Ήταν όλα σχεδιασμένα πολύ καιρό πριν. Εκείνες τις μέρες η κατάσταση ήταν μεν τεταμένη, αλλά δεν περιμέναμε να ξεφύγουν τόσο πολύ τα πράγματα», ανέφερε χαρακτηριστικά.
Όπως λέει, οι συναυλίες στήθηκαν κανονικά και το κοινό ήταν θερμό – ένα κοινό βαθιά συνδεδεμένο με την ελληνική μουσική.
«Οι Ισραηλινοί αγαπούν πραγματικά την Ελλάδα και ειδικά τα τραγούδια μας. Είναι η παρηγοριά τους, μια συναισθηματική γέφυρα στις πιο δύσκολες στιγμές.
Στις συναυλίες ήρθαν άνθρωποι που είχαν χάσει δικούς τους στον πόλεμο, κάποιοι είχαν συγγενείς ομήρους. Κι όμως, έκλαιγαν με ένα ζεϊμπέκικο ή ένα τραγούδι».
Το πρόβλημα ξεκίνησε στις 13 Ιουνίου, την ημέρα της επιστροφής τους. Το αεροδρόμιο κλείνει αιφνιδίως. Οι πτήσεις ακυρώνονται και η επικοινωνία με τις αεροπορικές αρχές γίνεται σχεδόν αδύνατη.
«Φτάσαμε μέχρι το αεροδρόμιο αλλά δεν προλάβαμε. Καθόμασταν με τις βαλίτσες έξω, μήπως φύγει κάτι. Δεν υπήρχε τίποτα. Και τότε η Μπράχα Κοέν μάς το λέει καθαρά: “Πρέπει να φύγετε αμέσως. Έρχονται βομβαρδισμοί”».
Τότε, ο τραγουδιστής Κώστας Καραφώτης πρότεινε τη μόνη ρεαλιστική εναλλακτική: οδική διαφυγή προς Ιορδανία. Η απόφαση ελήφθη εντός λεπτών. Επιβιβάστηκαν σε ένα ταξί και άρχισε μια δίωρη διαδρομή με άγνωστη κατάληξη.
«Κατευθυνθήκαμε στα σύνορα Ισραήλ–Ιορδανίας. Ήμασταν ήδη σε επαφή με την ελληνική πρεσβεία στο Αμμάν, που μας βοήθησε όσο μπορούσε.
Αλλά η ταλαιπωρία ήταν μεγάλη: έλεγχοι, έγγραφα, βίζες. Το άγχος ήταν παντού. Δεν ξέραμε αν θα μας αφήσουν να περάσουμε, αν θα προλάβουμε πτήση, αν θα συμβεί κάτι στα σύνορα».
Μετά από αρκετές ώρες γραφειοκρατίας, πέρασαν στην ιορδανική πλευρά. Ένα δεύτερο ταξί τους περίμενε για να τους μεταφέρει στην πρωτεύουσα Αμμάν, όπου είχαν ήδη κλείσει θέσεις σε πτήση της Royal Jordanian για τη Λάρνακα.
Όμως ακόμη και την ώρα της απογείωσης, ο φόβος παρέμενε στον αέρα – κυριολεκτικά:
«Καθώς πετάγαμε 22:45 το βράδυ, κοιτάζαμε από το παράθυρο του αεροπλάνου και βλέπαμε τις ρουκέτες του Ιράν να σκίζουν τον ουρανό της Ιορδανίας. Οι βαλλιστικοί πύραυλοι αναχαιτίζονταν από το Iron Dome.
Το βλέπαμε λες και παρακολουθούσαμε ταινία. Το λέω και ανατριχιάζω. Ήταν εικόνες που δεν θα ξεχάσω ποτέ στη ζωή μου. Μια αποστολή πολιτισμού έμοιαζε να τελειώνει με σκηνές από ταινία πολέμου».
Η αποστολή τελικά έφτασε Κύπρο και από εκεί, μέσω Aegean, επέστρεψε Αθήνα.
«Δεν είναι κακό να πηγαίνουμε στο Ισραήλ για να προσφέρουμε ψυχαγωγία σε έναν λαό που δοκιμάζεται. Η μουσική δεν έχει σύνορα. Εκεί ένιωσα ότι η τέχνη μας γίνεται παρηγοριά, όχι διασκέδαση. Δεν υπάρχει πιο ισχυρή απόδειξη του πόσο ανάγκη έχουν το ελληνικό τραγούδι».
Οι άλλοι Έλληνες καλλιτέχνες
Την ίδια ώρα, μια δεύτερη αποστολή Ελλήνων μουσικών και τεχνικών βρέθηκε αντιμέτωπη με αντίστοιχες δυσκολίες. Η Γλυκερία, ο Αλέκος Ζαζόπουλος, η Ελένη Σινταντά, ο Στέλιος Φωτιάδης, ο Γιώργος Ρόλας και ξανά η Αρετή Κετιμέ κατάφεραν να περάσουν στην Αίγυπτο.
Σύμφωνα με πληροφορίες, βρίσκονται ήδη σε στενή επαφή με τις ελληνικές διπλωματικές αρχές και αναμένεται να επαναπατριστούν με στρατιωτικό αεροσκάφος, στο πλαίσιο ειδικής επιχείρησης ασφαλούς απομάκρυνσης από το Κάιρο.
