Η Ρόμι Γκόνεν, η οποία παρέμεινε όμηρος στη Λωρίδα της Γάζας για 471 ημέρες, προχώρησε σε μια αποκαλυπτική εξομολόγηση στο Κανάλι 12, περιγράφοντας τις επανειλημμένες σεξουαλικές επιθέσεις που υπέστη από διαφορετικούς άνδρες και «σε ποικίλο βαθμό σοβαρότητας».
Η πρώην όμηρος, η οποία απελευθερώθηκε στις 19 Ιανουαρίου μετά από σχεδόν 16 μήνες αιχμαλωσίας, παραχώρησε τη συνέντευξη στην εκπομπή «Ούβντα» (Uvda).
«Η επόμενη ερώτηση που έρχεται στο μυαλό όλων είναι: “Δέχθηκες παρενόχληση;”.
»Πιστεύω πως κανείς δεν την κάνει, κυρίως επειδή κανείς δεν θέλει να ακούσει την απάντηση», δήλωσε η Γκόνεν.
«Μπήκα να κάνω ντους και εκείνος θεώρησε δικαίωμά του να μπει μαζί μου – με το πρόσχημα ότι ήταν νοσοκόμος και θα με βοηθούσε.
»Ήμουν τραυματισμένη και δεν είχα καμία δύναμη απέναντί τους. Βρέθηκα σε μια κατάσταση όπου δεν μπορούσα να κάνω τίποτα· μου τα αφαίρεσε όλα».
Σύμφωνα με τη μαρτυρία της, η Γκόνεν κρατούνταν σε ένα διαμέρισμα στον προσφυγικό καταυλισμό Σάτι, κυρίως από δύο άνδρες: τον Μοχάμεντ και τον νεότερο, Ιμπραήμ.
Η Γκόνεν περιέγραψε ακόμη μια επίθεση από τον Μοχάμεντ: «Ξαφνικά τον ένιωσα να με πλησιάζει και άρχισε να μου κάνει μασάζ στην πλάτη.
»Μετά άρχισε να κατεβαίνει προς τη μέση μου και εκεί τον σταμάτησα.
»Στην αρχή του είπα: “Σταμάτα να με αγγίζεις, σταμάτα να με αγγίζεις”. Απομάκρυνα το χέρι του, αλλά τότε εκείνος το μετέφερε στη μέση μου και εκεί θύμωσα. Σηκώθηκα και του είπα: “Μην με ξαναγγίξεις”».
«Ξύπνησα το επόμενο πρωί και μου είπε: “Άκου, αυτό που έγινε χθες ήταν μια κι έξω. Από σήμερα, τέλος. Από εδώ και πέρα θα κοιμόμαστε στρώμα-στρώμα, κολλητά ο ένας στον άλλον.
»Όταν πηγαίνεις στην τουαλέτα, θα έρχομαι μαζί σου. Κάθε βράδυ θα σου φοράω χειροπέδες”. Κάπως έτσι ξεκίνησε το μαρτύριό μου σε εκείνο το σπίτι», πρόσθεσε.
«Αν δεν βρεθείς σε αυτή την κατάσταση, δεν μπορείς να καταλάβεις τι συμβαίνει στο σώμα – ο φόβος μερικές φορές σε παραλύει. Κι εγώ παρέλυσα.
»Δεν νομίζω ότι πέρασαν πολλές σκέψεις από το μυαλό μου εκείνα τα δευτερόλεπτα, εκτός από το ότι φοβάμαι πραγματικά, αηδιάζω πραγματικά, και το “γιατί; γιατί;”».
«Θυμάμαι μια στιγμή που κοίταζα έξω από το παράθυρο· ένα μικρό τετράγωνο σαν κορνίζα.
»Κοίταξα το παράθυρο και σκέφτηκα: “Ουάου. Ο ουρανός είναι μπλε, τα πουλιά κελαηδούν κι εγώ βρίσκομαι σε αυτή την κατάσταση”.
»Η αντίθεση ανάμεσα στην εξωτερική ζωή -την όμορφη, την κανονική, την καθαρή- και τη βρωμιά, τη βαναυσότητα και την αηδία που συνέβαινε εδώ μέσα, στο μπάνιο.
»Είναι μια στιγμή που δεν θα ξεχάσω ποτέ στη ζωή μου», συμπλήρωσε, καταλήγοντας:
«Μου πιέζει ένα όπλο στο κεφάλι και μου λέει: “Αν το πεις σε κανέναν, θα σε σκοτώσω”».
