Η Ανεξάρτητη Αρχή Δημοσίων Εσόδων (ΑΑΔΕ), ετοιμάζεται να βγάλει στα «μανταλάκια» τα ονόματα και τις διευθύνσεις χιλιάδων μεγαλοοφειλετών του ελληνικού Δημοσίου.
Από τις 5 Ιουνίου ξεκινά η αποστολή των ειδοποιητηρίων στους περίπου 30.000 φορολογουμένους και επιχειρήσεις που χρωστούν πάνω από 150.000 ευρώ σε Εφορία ή/και ΕΦΚΑ, με τελεσίγραφο «εξόφλησε ή ρύθμισε μέχρι τις 20 Ιουνίου – αλλιώς στις 30 του μήνα το όνομά σου θα φιγουράρει στην επίσημη ιστοσελίδα της ΑΑΔΕ».
Αν το χρέος είναι άνω των 150.000 ευρώ και μένει απλήρωτο για πάνω από ένα έτος –ήτοι προέρχεται από ασφαλιστικές περιόδους πριν τον Απρίλιο του 2024– τότε ο οφειλέτης κινδυνεύει με δημόσια έκθεση.
Η μόνη σωτηρία είναι η ένταξη σε ρύθμιση που τηρείται, η μερική αποπληρωμή ώστε το υπόλοιπο να πέσει κάτω από το όριο ή η ύπαρξη νόμιμης αναστολής είσπραξης. Το μήνυμα όμως είναι σαφές «ακόμα κι αν ξεφύγεις τώρα, η παρακολούθηση είναι συνεχής».
Δεν λείπουν και οι «μόνιμοι ένοικοι» της λίστας: πτωχευμένες επιχειρήσεις, κατασκευαστικές, ποδοσφαιρικές ΠΑΕ, διαφημιστικές, βιομηχανίες, αλλά και γνωστά φυσικά πρόσωπα που χρωστούν εκατομμύρια και παραμένουν για χρόνια στο απυρόβλητο.
Μόνο 10 φυσικά πρόσωπα χρωστάνε πάνω από 6 δισ. ευρώ, ενώ 10 επιχειρήσεις έχουν γράψει στο κοντέρ πάνω από 26 δισ.!
Η περσινή λίστα έδειξε αύξηση 2.197 προσώπων σε σχέση με το 2023, φτάνοντας τα 11.109 φυσικά και 18.095 νομικά πρόσωπα.
Η δημοσιοποίηση δεν φέρνει απαραίτητα και είσπραξη, αντίθετα, πρόκειται για ένα εργαλείο πίεσης, ενίοτε διασυρμού, που έχει περισσότερο επικοινωνιακή στόχευση παρά εισπρακτικό αποτέλεσμα.
Πάντως, ακόμη και μετά την ανάρτηση, προβλέπεται διαδικασία διόρθωσης ή και διαγραφής για όποιον αποδείξει ότι αδίκως εκτέθηκε ή ότι πλήρωσε έστω και στο… και πέντε.
Αξίζει πάντως να σημειωθεί ότι πίσω από τη φασαρία των λιστών των μεγαλοοφειλετών κρύβεται συχνά μια διαφορετική πραγματικότητα.
Όπως έχει φανεί από προηγούμενες δημοσιοποιήσεις, πολλές από τις καταχωρήσεις αφορούν παλιά, «ξεγραμμένα» χρέη εταιρειών που παραμένουν μόνιμα στη λίστα, είτε γιατί έχουν πτωχεύσει είτε γιατί δεν υπάρχει καμία ρεαλιστική δυνατότητα είσπραξης.
Τα χρέη αυτά έχουν χαρακτηριστεί ως ανεπίδεκτα είσπραξης, αφού έχουν εξαντληθεί όλα τα μέσα χωρίς κανένα αποτέλεσμα – μένουν απλώς ως υπενθύμιση ενός λογιστικού αδιεξόδου.
