Τη Νάνσυ Ζαμπέτογλου και τον Θανάση Αναγνωστόπουλο συνάντησε ο Γιώργος Σεϊταρίδης στο Στούντιο 4 την Πέμπτη 13 Νοεμβρίου.

«Έχω περάσει από διάφορες φάσεις. Ένα παιδί που ακολουθούσα αυτό που μου έλεγε η καρδιά μου. Δηλαδή πήγαινα στο γήπεδο, στο θέατρο… Αυτό μου έμεινε μετέπειτα. Μεγαλώνοντας όταν ήρθε η λογική και η ενσυναίσθηση και κατανοούσε λίγο καλύτερα τον κόσμο, δεν είχε κανείς μια απάντηση για το τι είναι η ζωή.

Αν την βρήκα την απάντηση ήταν από πολλούς τρόπους. Γιατί είναι μια μεγάλη πορεία αναζήτησης. Διαβάσματα, αναζήτηση σε θρησκείες, πνευματικότητα. Κατέληξα στην ορθοδοξία. Όπου μέσα από την πορεία μου και τώρα πια έχω φτάσει και σε μια διαφορετική ηλικία… Είναι ξεκάθαρο, είναι απλό, είναι πρακτικό και δουλεύει.

Βρήκα έναν τρόπο να διαχειρίζομαι τους φόβους και τις ανασφάλειές μου. Το υπαρξιακό, τι γίνεται αν αύριο κλείσω τα μάτια μου. Λίγο καλύτερα, περισσότερη ειρήνη μέσα μου, συγχώρεση, ανεκτικότητα με τους γύρω μου. Τα έφερε η ζωή πολύ απλά. Γιατί κάποια στιγμή βρέθηκα στο Άγιο Όρος, ως βόλτα. Από το Πήλιο πήγα. Εκεί βρέθηκα με έναν γέροντα και του λέω «αγαπάω τον Χριστό από μικρός, δεν θέλω τους παπάδες».

Και μου λέει «έχεις δίκιο, τι σε νοιάζει εσένα. Απλά είναι τα πράγματα, Τετάρτη και Παρασκευή φάε ένα λαδερό. Πήγαινε εξομολογήσου κι άρχισε να κοινωνάς. Κάνε το ένα μήνα από τη ζωή σου και θα δεις, αν σου δώσει κάτι συνέχισε». Τυπικά το έκανα, είναι μια άσκηση αυτό. Τα πάντα άρχισαν να αλλάζουν, σαν να μπήκε ένα φίλτρο μπροστά στα μάτια μου και σε βλέπω αλλιώς πια. Κατανοώ καλύτερα, είμαι πιο υποχωτητικός. Είναι σαν να σου γυρνάει τα μάτια προς τα μέσα ο Χριστός και να αρχίζεις να βλέπεις τα χάλια σου», είπε ο Γιώργος Σεϊταρίδης.