Στον σύγχρονο επαγγελματικό κόσμο του 2025, όπου οι απαιτήσεις αυξάνονται και ο ανταγωνισμός παραμένει έντονος, εμφανίζονται όλο και περισσότερες φωνές που αμφισβητούν τη νοοτροπία του «πρέπει να είμαι ο καλύτερος». Ανάμεσα σε αυτές ξεχωρίζει ο αντιπρόεδρος της AT&T, Roberts Walters, ο οποίος προτείνει μια πιο ανθρώπινη και αποτελεσματική προσέγγιση: όχι η αδιάκοπη επιδίωξη της κορυφής, αλλά η σταθερή προσπάθεια να συγκαταλέγεται κανείς στους ισχυρούς παίκτες του χώρου.
Ο ίδιος, μιλώντας για την πορεία του, περιγράφει πως στα πρώτα χρόνια της καριέρας του λειτουργούσε με τη λογική του «πρωταθλητή». Στόχευε πάντα να υπερέχει προσωπικά, θεωρώντας ότι έτσι θα ανέβαινε ταχύτερα.
Όμως, όταν ανέλαβε για πρώτη φορά να ηγηθεί ομάδας, συνειδητοποίησε ότι αυτή η στάση δεν βοηθούσε ούτε τους συναδέλφους του ούτε τον ίδιο. Διαπίστωσε ότι η ανάγκη να ξεχωρίζει ξεπερνούσε την ικανότητά του να χτίζει σχέσεις, να δείχνει υπομονή και να ενισχύει συνολικά τις επιδόσεις του τμήματός του.
Το κρίσιμο σημείο ήρθε το 2011, όταν αντιλήφθηκε πως η επιμονή του να λειτουργεί ως ο «καλύτερος εκτελεστής» έριχνε τη συλλογική απόδοση. Αλλάζοντας οπτική, άρχισε να θέτει ρεαλιστικούς στόχους, να δίνει χώρο στους ανθρώπους του και να ενθαρρύνει μικρές, σταθερές νίκες.
Το αποτέλεσμα; Η ομάδα του ξεπέρασε τις αρχικές προσδοκίες και πέτυχε ουσιαστική πρόοδο.
Παρόμοια φιλοσοφία προωθεί και ο διάσημος συγγραφέας και ειδικός στην ηγεσία Simon Sinek. Υποστηρίζει ότι η εμμονή με το «βραβείο», την αναγνώριση ή τον ένα και μοναδικό στόχο συχνά εγκλωβίζει τους ανθρώπους σε βραχυπρόθεσμη σκέψη. Για τον Sinek, αυτό που έχει μεγαλύτερη σημασία είναι η διαρκής κίνηση προς τα εμπρός: μια νοοτροπία συνεχούς βελτίωσης που δεν εξαντλείται σε μια μεμονωμένη επιτυχία.
Στην πράξη, αυτό σημαίνει ότι η εξέλιξη δεν έρχεται απαραίτητα με θεαματικά άλματα. Μερικές φορές, ακόμη και μια μικρή βελτίωση αρκεί για να δημιουργήσει μακροπρόθεσμη αλλαγή. Ο Walters το εκφράζει ξεκάθαρα: κάθε μικρό βήμα, όταν επαναλαμβάνεται καθημερινά, συσσωρεύεται σε ένα αποτέλεσμα που μετά από δέκα χρόνια μοιάζει εντυπωσιακό.
Σε μια εποχή όπου η επαγγελματική κουλτούρα επαναπροσδιορίζεται, το μήνυμα αυτών των δύο ηγετών είναι ιδιαίτερα επίκαιρο: η επιτυχία δεν ανήκει μόνο σε όσους βρίσκονται στην κορυφή, αλλά σε όσους επιλέγουν να εξελίσσονται διαρκώς, να συνεργάζονται και να χτίζουν σταθερά τη δική τους πορεία.
