Ο γαλαξίας μας, ο «Milky Way», βρίσκεται μέσα σε μια τοπική κοσμική «γειτονιά» γεμάτη με άλλους γαλαξίες: από μικρούς νάνους συνοδούς έως τον μεγάλο σπειροειδή Ανδρομέδα.
Αυτοί οι γείτονες είναι απίστευτα μακριά με ανθρώπινα μέτρα: ακόμη και ο πιο κοντινός μεγάλος γαλαξίας απέχει εκατομμύρια έτη φωτός, επομένως οποιοδήποτε υποθετικό επανδρωμένο ταξίδι θα απαιτούσε χρονικά διαστήματα πολύ πέρα από μια ανθρώπινη ζωή.
Κοντινοί γαλαξίες και οι αποστάσεις τους
Μερικοί από τους πιο γνωστούς γαλαξίες κοντά στο δικό μας είναι:
Ανδρομέδα (M31) — περίπου 2,537 εκατομμύρια έτη φωτός μακριά. Είναι ο κοντινότερος μεγάλος σπειροειδής γαλαξίας και ο μεγαλύτερος «γείτονας» του Milky Way στην Τοπική Ομάδα.
Triangulum (Τρίγωνο – M33) — περίπου 2,73 εκατομμύρια έτη φωτός μακριά, άλλος ένας σπειροειδής στην Τοπική Ομάδα.
Large Magellanic Cloud (Μεγάλο Νέφος του Μαγγελάνου – LMC) — περίπου 163.000 έτη φωτός μακριά, ένας δορυφορικός γαλαξίας ορατός από το Νότιο Ημισφαίριο.
Small Magellanic Cloud (Μικρό Νέφος του Μαγγελάνου – SMC) — περίπου 200.000 έτη φωτός μακριά, επίσης κοντινός νάνος συνοδός.
Υπάρχουν επίσης πολλοί νάνοι γαλαξίες πολύ πιο κοντά από την Ανδρομέδα— δορυφόροι που περιφέρονται γύρω από τον Γαλαξία μας σε αποστάσεις δεκάδων έως μερικών εκατοντάδων χιλιάδων ετών φωτός — αλλά οι παραπάνω αποστάσεις δίνουν μια αίσθηση της κλίμακας για τα διαγαλαξιακά ταξίδια.
Πόσο θα διαρκούσε ένα διαστημόπλοιο;
Ο χρόνος ταξιδιού εξαρτάται πλήρως από την ταχύτητα. Μερικά παραδείγματα δείχνουν το τεράστιο μέγεθος:
Με ταχύτητα τύπου Voyager (το Voyager 1 κινείται με ~17 km/s, ~61.000 km/h): η Ανδρομέδα θα χρειαζόταν περίπου 4,5 × 10¹⁰ χρόνια — δεκάδες δισεκατομμύρια χρόνια, πολύ περισσότερο από την τρέχουσα ηλικία του σύμπαντος.
Στο 10% της ταχύτητας του φωτός (0,1c): το ταξίδι θα απαιτούσε περίπου 25 εκατομμύρια χρόνια.
Στην ταχύτητα του φωτός (το απόλυτο όριο): θα χρειαζόταν περίπου 2,537 εκατομμύρια χρόνια για την Ανδρομέδα.
Πιο κοντινά ταξίδια, όπως προς τα Νέφη του Μαγγελάνου, «συρρικνώνονται» αναλογικά: με ταχύτητα Voyager το LMC θα απαιτούσε μερικά δισεκατομμύρια χρόνια, ενώ στο 0,1c περίπου ένα εκατομμύριο χρόνια.
Γιατί το διαγαλαξιακό ταξίδι είναι τόσο δύσκολο
Δύο βασικά στοιχεία το καθιστούν ουσιαστικά αδύνατο με την προβλεπόμενη τεχνολογία:
Αποστάσεις: ένα έτος φωτός ισούται με περίπου 9,46 τρισεκατομμύρια χιλιόμετρα, και οι αποστάσεις μεταξύ γαλαξιών μετρώνται σε εκατοντάδες χιλιάδες έως εκατομμύρια έτη φωτός.
Ενέργεια και φυσική: η επιτάχυνση ενός μακροσκοπικού σκάφους σε σημαντικό ποσοστό της ταχύτητας του φωτός απαιτεί τεράστια ενέργεια, προωθητικά συστήματα που δεν έχουν αποδειχθεί ακόμη, καθώς και λύσεις για θωράκιση, υποστήριξη ζωής και επικοινωνία σε πολυγενεακά ταξίδια.
Ακόμη και θεωρητικές ιδέες — όπως πυρηνικές σύντηξης, μηχανές αντιύλης, προώθηση με δέσμες ενέργειας ή άλματα στη φυσική — θα εξακολουθούσαν να έχουν χρόνους ταξιδιού χιλιάδων έως εκατομμυρίων ετών για διαγαλαξιακές αποστάσεις, εκτός αν η ανθρωπότητα φτάσει σχεδόν στην ταχύτητα του φωτός και λύσει τεράστιες τεχνολογικές και κοινωνικές προκλήσεις.
Τι μπορούμε να κάνουμε αντί γι’ αυτό
Προς το παρόν, οι γνώσεις μας για τους γειτονικούς γαλαξίες προέρχονται από τηλεσκόπια, διαστημικά παρατηρητήρια και ρομποτικές αποστολές μέσα στο Γαλαξία μας.
Τα τηλεσκόπια επιτρέπουν στους αστρονόμους να χαρτογραφούν αστέρια, νεφελώματα αερίων, σκοτεινή ύλη και μαύρες τρύπες στην Andromeda και σε άλλους γαλαξίες.
Η φασματοσκοπία αποκαλύπτει τη σύνθεση, τις κινήσεις και την ιστορία τους.
Οι ρομποτικές αποστολές συνεχίζουν να εξερευνούν το Ηλιακό Σύστημα και να δοκιμάζουν τεχνολογίες που — σε πολύ μακρινό μέλλον — θα μπορούσαν να αποτελέσουν τη βάση για μακρινότερα ταξίδια.
Οι αποστάσεις μεταξύ των γαλαξιών είναι συντριπτικές υπενθυμίσεις της κλίμακας του σύμπαντος.
Εστιάζουν όμως και την επιστημονική προσπάθεια στην παρατήρηση, τη μοντελοποίηση και την τεχνολογική πρόοδο, παρά σε επανδρωμένα ταξίδια σε άλλους γαλαξίες — ένα ανθρώπινο ταξίδι σε άλλο γαλαξία παραμένει, προς το παρόν, αντικείμενο της υποθετικής επιστημονικής φαντασίας.
