Η ζωή στο απομονωμένο ελληνικό νησί των Αντικυθήρων, που «κρύβεται» ανάμεσα στην Κρήτη και την Πελοπόννησο, μπορεί να είναι δύσκολη αν δεν φτάσει το πλοίο ανεφοδιασμού, κάτι που συμβαίνει συχνά κατά τη διάρκεια του χειμώνα.
Σχεδόν όλα τα πράγματα που χρειάζονται οι λίγοι μόνιμοι κάτοικοι των Αντικυθήρων φτάνουν με βάρκες, συμπεριλαμβανομένων τροφίμων και βενζίνης για τα λίγα οχήματα που υπάρχουν στο νησί.
Το νησί των Αντικυθήρων είναι ένας επίγειος παράδεισος
Οι ντόπιοι όμως, υποστηρίζουν πως η όμορφη ζωή τους στο νησί αξίζει την όποια ταλαιπωρία και χαρακτηρίζουν τα Αντικύθηρα ως έναν επίγειο παράδεισο. «Δεν υπάρχει άλλο μέρος στον κόσμο όπου μπορείς να βρεις τέτοια απόλυτη γαλήνη και ηρεμία», λέει ο Γιάννης Τζινάκος, απόστρατος στρατηγός της Ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας, ο οποίος τώρα περνάει τον περισσότερο χρόνο του στα Αντικύθηρα.
Η γήρανση του πληθυσμού έχει οδηγήσει το χωριό σε συρρίκνωση σε μόλις είκοσι κατοίκους. Μάλιστα, το σχολείο, που ήταν κλειστό για 24 χρόνια, άνοιξε ξανά μόλις πέρυσι, αφού μια νεαρή οικογένεια με παιδιά μετακόμισε στο νησί.
Για να βοηθήσει στην αύξηση του πληθυσμού, το νησί έχει ξεκινήσει μια εκστρατεία σε συνεργασία με την Ορθόδοξη Εκκλησία για να προσελκύσει ανθρώπους να μετακομίσουν και να φτιάξουν εκεί τη ζωή τους.
Υπάρχει μόνο ένα καφενείο, το οποίο παραμένει ανοιχτό όλον τον χρόνο και χρησιμεύει επίσης ως παντοπωλείο. Πρόκειται για τον πιο κομβικό τόπο συνάντησης των νησιωτών. Υπάρχει επίσης και ένας ξενώνας, που αποτελείται από δεκαπέντε δωμάτια για τους επισκέπτες των Αντικυθήρων.
Κατά τους καλοκαιρινούς μήνες, η ζωή επιστρέφει ξανά στα Αντικύθηρα, καθώς άνθρωποι με ρίζες στο νησί επιστρέφουν για διακοπές από μακρινά μέρη, ιδίως από την Αυστραλία, στην οποία μετανάστευσαν πολλοί ντόπιοι στα μέσα του 20ού αιώνα.
