«Να πάς το γρηγορότερο εκεί, να βγάλεις την Εικόνα μου και να χτίσης εκεί εκκλησία, γιατί πολύ σύντομα, ή Σπηλιά αύτη, θα γίνει στο όνομα μου μεγάλο γυναικείο Μοναστήρι»
«Το άγιασμα αυτό θα τρέχει πάντοτε κατά τις θείες Λειτουργίες και εκείνοι πού με πίστη θα το πίνουν θα θεραπεύονται και θα γίνονται, τελείως καλά από οτιδήποτε αρρώστια»
Πως εμφανίστηκε στην Παρασκευή Ναϊσοπούλου η Υπεραγία Θεοτόκος και η αγία της εικόνα της Παναγίας Μακελαρίτισσας…
Κάπου μισή ώρα μετά τη Μεγαλόπολη είναι το Λεοντάρι• ακολουθώντας το δρομολόγιο Λεοντάρι – Φαλαισία – Πετρίνα – Σπανέικα και πεζοπορώντας, περί το μισάωρο, φθάνουμε στο Μοναστήρι, το οποίο μπορούμε να προσεγγίσουμε, ερχόμενοι από Σπάρτη… μισή ώρα μετά το χωριό Λογκανίκο… Η Μονή Αμπελακίου βρίσκεται σε μια χαράδρα νοτιοανατολικά του Ταΰγετου… Πρόκειται για ένα πολύ όμορφο μοναστήρι, που, αν και η τοποθεσία δεν ευνοεί -φωλιάζει ανάμεσα σε απόκρημνα βράχια- οι Μοναχές κατάφεραν να το μεταβάλουν σε έναν «επίγειο παράδεισο».
Στο μέσο της χαράδρας είναι σπηλιά. Στα δεξιά και στα αριστερά της, τρυπούν τον ουρανό οι κορυφές ενός βράχου• στη μία υψώνεται ένας Σταυρός και στην άλλη, ο Ιερός Ναός της Αναλήψεως. Στο εσωτερικό της Σπηλιάς, βρέθηκε η εικόνα της Παναγίας, που ονομάζεται «Παναγία η Μακελαρίτισσα» και θεωρείται μία από τις εβδομήντα Εικόνες του Απόστολου και Ευαγγελιστή Λουκά! Εικάζεται, ότι, ένας Μοναχός -πιθανόν αγιορείτης- μετά την καταστροφή της Μονής του από τους Τούρκους που γκρεμίστηκαν αργότερα στα βράχια , πήρε τη συγκεκριμένη εικόνα και, καταδιωκόμενος, βρήκε καταφύγιο στη Σπηλιά. Αργότερα, βρέθηκαν εκεί τα οστά του Ασκητή και, σήμερα, φυλάσσονται πίσω από την Αγία Τράπεζα του Ναού της Αναλήψεως. Γύρω από τη σπηλιά, απλώνεται ένα μικρό αμπέλι εξ’ ου και, οι περίοικοι, γνωρίζουν την περιοχή με το όνομα «Αμπελάκι»• έτσι πήρε και το όνομα της η Μονή.
Η εικόνα της «Παναγίας της Μακελαρίτισσας» που θεωρείται θαυματουργή
Το Μοναστήρι γιορτάζει στις 8 Σεπτεμβρίου και κάθε χρόνο πλήθος πιστών καταφθάνει για να προσκυνήσει την εικόνα της «Παναγίας της Μακελαρίτισσας» που θεωρείται θαυματουργή! Η θεραπεία παραλυσίας, εγκεφαλικών πόνων, επιληψίας, στειρότητας και πολλά άλλα συγκαταλέγονται στα θαύματα της…
Πως ανακαλύφθηκε η εικόνα
Με τον ακόλουθο τρόπο, φρόντισε ή Κυρία Θεοτόκος και φανέρωσε την αγία Εικόνα Της στη Παρασκευή θυγατέρα του κ. Χρήστου Τσούκα από το χωριό Τζίβα της Μαντινείας, πού απέχει μια ώρα έξω από την Τρίπολι. Εκεί κατoικούσε ή Παρασκευή, ή οποία παντρεύτηκε τον Κωνσταντίνο Ναϊσόπουλο. Το ζευγάρι αυτό δεν έκανε παιδιά δικά του και υιοθέτησε ένα βρέφος σαράντα ήμερων από το χωριό Μπόσονα. Το παιδάκι αυτό, όταν μεγάλωσε και ήλθε σε ηλικία γάμου, το νύμφευσαν με μια ορφανή κόρη από το χωριό τους.
Ή Παρασκευή είχε μεγάλη στενοχώρια για τον άντρα της, ό οποίος, για συνοριακές διαφορές, σκότωσε τον αδερφό της και βρισκότανε τότε στη φυλακή τρία χρόνια, γιατί είχε δικαστεί για το φόνο του γυναικάδελφου του δέκα οκτώ (18) ολόκληρα χρόνια. Ή Παρασκευή νύχτα μέρα πήγαινε στον τάφο του αδελφού της όπου έκλαιγε απαρηγόρητα για τον άδικο φόνο και χαμό του. Έκλαιγε επίσης κι από την άλλη μεριά για την καταδίκη του άντρα της. Εξ αφορμής όμως αυτών των πραγμάτων δεν μπορούσε να ζήσει πλέον στο χωριό εκείνο και με δάκρυα παρακαλούσε την Παναγία να την οδηγήσει σε μακρινό τόπο, για να μπορέσει να βρει ηρεμία και ψυχική γαλήνη. Έτσι το 1882 έτος, την Κυριακή ακριβώς της Τυρινής το βράδυ, το θετό παιδί πού είχε με τον άντρα της υιοθετήσει με τη γυναίκα του απεφάσισαν να πάνε στο σπίτι του θείου του για να κάνουνε άποτύρισι (απόκριες).
Η Παρασκευή αρνήθηκε να πάει μαζί τους στο σπίτι του θείου των παιδιών και τους είπε: «Πηγαίνετε εσείς παιδιά μου, κι εγώ θα μείνω με τα παιδιά σας, αυτά που είχε αποχτήσει το ζευγάρι αυτό — το θετό παιδί της με τη γυναίκα του — και πρόσθεσε: «Εγώ δεν μπορώ παιδιά να ακούω χαρές, τραγούδια και τέτοια πράγματα. Τότε αυτοί έφυγαν και ή Παρασκευή έμεινε με τα εγγονάκια στο σπίτι της. Πριν από λίγες μέρες ή Παρασκευή είχε αγοράσει μια λαμπάδα κερί, ίσια με το μπόι της. Την λαμπάδα αύτη κάθε βράδυ την άναβε και με λιβάνι θύμιαζε, το δωμάτιο της, και μπροστά στο εικόνισμα της. προσευχόταν με πίστη θερμή και με δάκρυα παρακαλούσε το Θεό και την Παναγία Παρθένα, να τη φωτίσουν τί να κάνει για να βγει από τη στενοχώρια και θλίψι πού την κατείχε. Εκείνη τη βραδιά, δεν είχε όρεξη να φάει τίποτα και έμεινε τελείως νηστική, όπως έκανε σχεδόν πάντοτε. Άρχισε τότε με θερμά δάκρυα να προσεύχεται, για τον αδερφό και για τον άντρα της. Πόσες ώρες έμεινε προσευχόμενη ούτε ή ίδια δεν κατάλαβε, γιατί έτσι την πήρε ό ύπνος.
Μέσα στη Σπηλιά εκείνη θα με βρεις
Έτσι καθώς κοιμόταν, βλέπει να παρουσιάζεται μπροστά, της, μια γυναίκα, πού φαινόταν σαν να πετούσε. Ή γυναίκα αυτή, στην Παρασκευή είπε: «Παρασκευή μην κλαις πλέον, διότι, ή προσευχή και η δέησης σου έφτασε στο Θεό, και εκείνο πού επιθυμείς θα γίνει. Μόνο πρέπει να σηκωθείς και να πάς στην έρημο του Ταϋγέτου. ‘Εκεί θα βρεις μια Σπηλιά στο μέρος που λέγεσαι «Αμπελάκι». Μέσα στη Σπηλιά εκείνη θα βρεις την Εικόνα μου, είναι χωμένη μέσα στα φουσκιά των ζώων. Να πάς το γρηγορότερο εκεί, να βγάλεις την Εικόνα μου και να χτίσης εκεί εκκλησία, γιατί πολύ σύντομα, ή Σπηλιά αύτη, θα γίνει στο όνομα μου μεγάλο γυναικείο Μοναστήρι».
Ύστερα απ’ αυτό το όραμα, ή Παρασκευή ξύπνησε κατατρομαγμένη, κι άρχισε με πολλά δάκρυα να προσεύχεται και με λυγμούς στην Παναγία να λέει: «Παναγία μου Δέσποινα και βασίλισσα του ουρανού και της γης, των Αγγέλων και των Αγίων, εγώ δεν ξέρω το μέρος αυτό πού μου είπες, που βρίσκεται για να πάω; Γι’ αυτό θερμά σε παρακαλώ, δείξε μου άνθρωπο, πού να μπορεί να με οδηγήσει έως εκεί».
Και ενώ έλεγε αυτά στην προσευχή της, την πήρε πάλι ό ύπνος, και βλέπει τότε πώς βρέθηκε, μαζί με την Παναγία στη Σπηλιά και της είπε: «Παρασκευή αύτη είναι ή Σπηλιά πού σε στέλνω να πάς. Έδώ στο μέρος αυτό, είναι χωμένη ή Εικόνα μου, και της έδειξε ακριβώς τον τόπο. Άκουσε όμως πρώτα τί θα κάμεις: «Θα νηστέψεις τρεις μέρες, θα ζυμώσεις πρόσφορο και θα πάρεις ότι χρειάζεται για να γίνει μια θεία Λειτουργία. Επίσης θα πάρεις ένα σεντόνι καθαρό και αμεταχείριστο. Θα πάρεις το παιδί σου και θα πάτε με τα ζώα στη Μαρμαριά. ‘Εκεί θα ζητήστε τον Παύλο Μπερούκα και θα του πείτε όλα αυτά πού σας είπα.
Θα τον πάρετε δε μαζί σας, διότι αυτός γνωρίζει ακριβώς, που είναι αύτη ή Σπηλιά. «Απ’ εκεί μαζί με τον Μπουρέκα, θα πάτε στο χωριό Σκοτεινού. εκεί θα βρείτε το σπίτι του παππά Δημήτρη Τσινόη, και θα του πείτε να πάρει τα απαραίτητα ιερά Σκεύη της εκκλησίας, το Αντιμήνσιο και τα ιερά άμφια του και μετά να έρθετε έδώ πού τώρα σου δείχνω, θα βγάλετε την Εικόνα μου, την οποία αφού καθαρίσετε, θα την βάλετε στη θέση της, εκεί προσωρινά (και της έδειξε το μέρος), μέχρι πού να γίνει ή εκκλησία. Θα κρεμάστε το καντήλι, και με πέτρες θα φτιαχτεί σαν τραπέζι, επάνω στο οποίο θα βάλετε την πλάκα, την οποία θα σκεπάσετε με το καθαρό σεντόνι, κι επάνω εκεί θα γίνει ή θεία Λειτουργία».
Το θαυματουργό αγίασμα
«Στη θεία Λειτουργία, όταν ό Παππάς θα ειπεί το «Πάντων ημών και πάντων των ευσεβών και ορθοδόξων χριστιανών, μνησθείη Κύριος ό Θεός εν τη βασιλεία Αυτού…»’ τότε στο μέρος αυτό, πού σου δείχνω τώρα, θα βγει νερό άγιασμα. (Το μέρος εκείνο πού έδειξε ή Παναγία στη Παρασκευή είναι ακριβώς επάνω απ’ εκεί πού είναι σήμερα ή αγία Τράπεζα). «Το άγιασμα αυτό θα τρέχει πάντοτε κατά τις θείες Λειτουργίες πού θα πρέπει τακτικά να γίνονται και εκείνοι πού με πίστη θα το πίνουν και θα επικαλούνται του Θεού τη βοήθεια και το όνομα μου, θα θεραπεύονται και θα γίνονται, τελείως καλά από οτιδήποτε αρρώστια και πάθος κι αν υποφέρουν θα απαλλάσσονται. για να δοξάζεται το Πανάγιο όνομα του Θεού. Πατρός, Υιού και Πνεύματος Αγίου».
«Από το άγιασμα αυτό, πού για πρώτη φορά θα βγει όταν θα κάνετε τη θεία Λειτουργία, θα πιεις εσύ και τα παιδιά σου, θα νιφτείτε όλοι, και θα πάρεις λίγο να πάς στον άντρα σου στη φυλακή, να του δώσεις να πιει και να νιφτεί, και μετά απ’ αυτό να του ειπείς ότι από τη ποινή πού έχει καταδικασθεί, θα του χαρίσουν πέντε (5) χρόνια, και από το Ναύπλιο θα τον μεταφέρουν στις φυλακές της Τριπόλεως. Τότε αυτός θα σε πιστέψει και θα σου δώσει το διαζύγιο. Άμα θα πάρεις το διαζύγιο και θα είσαι πλέον ελεύθερη απ’ αυτόν, τότε θαρθης εσύ έδώ και θα φτιάξης το Μοναστήρι, και εκείνος όταν θα τελείωση την φυλακή του θα πάει στα παιδιά του που θα τον γηροκομήσουν.’ Ή Παναγία αποκαλύπτει το όνομα της Εικόνας της. Αφού στον ύπνο της Παρασκευής είπε όλα τα ανωτέρω ή Παναγία, τότε πρόσθεσε και είπε και πάλι στην Παρασκευή:
«Εγώ είμαι ή Παναγία πού με λένε “Μακελλαρίτισσα” και θα με εορτάζετε στις 8 Σεπτεμβρίου πού είναι τα “Γενέθλια μου”». Και συνέχεια της είπε: «Θα πάς στο χωριό Θάνα, απ’ εκεί θα πάρεις τούς τρεις κτίστες: Τον Σκαμπούλακα και τους δύο άλλους μαστόρους, με τούς οποίους θα κτίσης έδώ (και της έδειξε το μέρος) μια μικρή εκκλησία και εκεί (της έδειξε άλλο μέρος) θα χτίσης το κελί σου για να μένεις και θα είσαι εφτά (7) χρόνια μόνη σου, οπόταν θα δοκιμάσεις πολλούς πειρασμούς, αλλά μη φοβηθείς εγώ θα είμαι πάντοτε μαζί σου». Αυτά είπε ή Παναγία στην Παρασκευή και έξηφανίσθη.
Ή Παρασκευή όταν ξύπνησε, προσευχήθηκε πάλι, δόξασε και ευχαρίστησε το Θεό και την Κυρία. Θεοτόκο, που της αποκάλυψε αυτά τα τόσα ωραία και χαρμόσυνα για αυτή πράγματα, και αμέσως άρχισε να βάνει σε έργο όλα εκείνα πού της φανέρωσε και είπε στο θείο αυτό όραμα ή Παναγία ή Μακελλαρίτισσα. Τώρα πού γνώριζε το όνομα και το θέλημα της Παναγίας γέμισε χαρά και αγαλλίαση ή ψυχή της ευλογημένης αυτής γυναίκας, κι αμέσως έτρεξε και τα είπε όλα στο παιδί της, και κείνος με τη σειρά του είπε:
