Στον Τζον Φ. Κένεντι (John F. Kennedy -JFK) άρεσαν οι ξανθιές. Όλοι γνωρίζουν τη σχέση του με τη Μέριλιν Μονρόε αλλά δεν γνωρίζουν πολλοί για τη Μαίρη Πίντσοτ Μάγιερ (Mary Pinchot Meyer), μια άλλη όμορφη, ξανθιά με καμπύλες.
Όπως και η Μονρόε, έτσι κι η Μάγιερ πέθανε νέα. Δολοφονήθηκε μέρα μεσημέρι σε ένα μονοπάτι δίπλα σε ένα κανάλι στην Τζορτζτάουν της Ουάσιγκτον στις 12 Οκτωβρίου 1964. Πάνω από 55 χρόνια μετά, η δολοφονία της παραμένει ανεξιχνίαστη, αλλά τα κενά στην ιστορία, οι στενοί δεσμοί της με την CIA, και η σχέση της με τον JFK οδήγησαν πολλούς να πιστεύουν ότι ένα επαγγελματικό δολοφονικό χτύπημα τερμάτισε την ζωή της Μάγιερ. Ένα περιέργως περίτεχνο και αδέξιο χτύπημα, αλλά παρόλα αυτά, ένα χτύπημα.
Ποια ήταν η Μαίρη Πίντσοτ Μάγιερ (Mary Pinchot Meyer); Τι γνώριζε; Γιατί σκοτώθηκε; Και σε ποιον ανήκε το δάχτυλο που τράβηξε τη σκανδάλη, αν πράγματι υπήρχε όπλο;
Ποια ήταν η Μαίρη Πίντσοτ Μάγιερ;
Οι περισσότερες γυναίκες τη δεκαετία του 1960 στην Τζορτζτάουν έμοιαζαν περισσότερο περισσότερο στην Τζάκι Κένεντι παρά στην Μέριλιν: νοικοκυρές με λευκά γάντια, που έπιναν τσάι και κάπνιζαν Pall Mall.
Η Μαίρη Πίντσοτ Μάγιερ (φωτό) ήταν διαφορετική. Μια καλλιτέχνιδα που κουβαλούσε τακτικά μαζί της ένα σακουλάκι με μαριχουάνα και LSD, χωρίς να σταματάει ποτέ να εκπέμπει γοητεία ανάμεσα στην ελίτ της Τζορτζτάουν.
Παρ’ όλα αυτά, παντρεύτηκε τον Κορντ Μάγιερ (Cord Meyer) -έναν πράκτορα της CIA- το 1945. Οι δύο τους έκαναν μαζί τρία αγόρια και ζούσαν στην Ουάσινγκτον, όπου ο Cord, όπως πολλοί πράκτορες της CIA, είχε μια σειρά από πλαστές ταυτότητες και ψευδώνυμα που του παρείχαν χώροι όπως το Πανεπιστήμιο Georgetown και άλλα ασφαλή μέρη. Στο σπίτι, η Μάγιερ ζωγράφιζε και μεγάλωνε τα αγόρια τους. Μερικά βασικά πρόσωπα εμφανίζονταν τακτικά στο σπίτι του ζεύγους Μάγιερ.
Πρώτα απ’ όλα, ήταν η αδερφή της Μάγιερ, η Antoinette (ή Tony, όπως την φώναζαν), και η φίλη τους, Anne Truitt. Ο σύζυγος της Tony, πρώην συνεργάτης της CIA, δημοσιογράφος και αργότερα εκτελεστικός διευθυνής της εφημερίδας Washington Post, Ben Bradlee, ήταν επίσης θαμώνας του σπιτιού των Μάγιερ στην Τζορτζτάουν.
Δεδομένης της συμμετοχής του Κορντ στην CIA, τους επισκέπτονταν επίσης συνάδελφοι πράκτορες, συμπεριλαμβανομένου ενός άνδρα ονόματι James Angleton, ο επικεφαλής αντικατασκοπείας της CIA. Όλοι αυτοί οι άνθρωποι θα διαδραματίσουν σημαντικό ρόλο στην επίλυση -και με κάποιους τρόπους και στην διατήρηση- του μυστηρίου του θανάτου της Mary Pinchot Meyer.
Αλλά πριν από τον δικό της, ήταν ένας άλλος θάνατος όρισε πραγματικά την πορεία της ζωής της οικογένειάς της, αλλά και τη ζωή του ανθρώπου που θα έγραφε μία από τις απόλυτες καταγραφές για την ζωή της Mary Pinchot Meyer.
Λίγο πριν τα Χριστούγεννα του 1956, οι δύο μεγαλύτεροι γιοι των Μάγιερ, ο Quenty και ο Michael, είχαν φύγει από τις σχολικές δραστηριότητές τους κατά την διάρκεια των διακοπών για να πάνε στο σπίτι ενός φίλου με σκοπό να παρακολουθήσουν τηλεόραση, κάτι που η Μάγιερ απαγόρευε αυστηρά στο σπίτι της.
Φοβούμενοι ότι θα αργούσαν στο δείπνο, τα αδέρφια γύριζαν τρέχοντας προς το σπίτι εκείνο το βράδυ, διασχίζοντας έναν πολυσύχναστο δρόμο της Τζορτζτάουν. Ο Quenty πέρασε απέναντι, αλλά ο Μάικλ χτυπήθηκε από ένα αυτοκίνητο και σκοτώθηκε αμέσως. Ο θάνατος δεν συγκλόνισε μόνο τους Μάγιερ, αλλά και έναν άνθρωπο ονόματι Peter Janney, τον καλύτερο φίλο του Μάικλ. Ο Janney, ο οποίος γνώριζε πολύ καλά τους Μάγιερ, θα ήταν ένας από τους βασικούς παράγοντες στην αποκάλυψη των λεπτομερειών που ακολούθησαν την δολοφονία της Μάγιερ οκτώ χρόνια αργότερα.
Ο θάνατος του Μάικλ τρέλανε τον γάμο των Μάγερ και στις αρχές της δεκαετίας του 1960, το ζευγάρι είχε πάρει διαζύγιο. Στη συνέχεια, η Μάγιερ είχε την επιμέλεια των δύο εναπομείναντων γιων της με τους οποίους ζούσε σε ένα σπίτι που ανήκε στον Bradlee. Μέσα σε αυτά τα επόμενα χρόνια, η Μαίρη Πίντσοτ Μάγιερ, μέσω των φίλων που είχε αποχτήσει στη CIA, θα γνωριζόταν με τον Πρόεδρο Τζον Κένεντι και τη σύζυγό του, Τζάκι.
Η Μαίρη Πίντσοτ Μάγιερ και ο JFK
Οι απιστίες του JFK δεν ξεκίνησαν με τη Μαίρη Πίντσοτ Μάγιερ (φωτό), αλλά μπορεί να τελείωσαν μαζί της, μόνο και μόνο επειδή δολοφονήθηκε τον Νοέμβριο του 1963, περίπου ένα χρόνο πριν σκοτωθεί η Μάγιερ. Λίγο πριν από τη δολοφονία του, ο Τζον Κένεντι έγραψε μια επιστολή σ’ αυτήν, παρακαλώντας την να τον επισκεφτεί.
«Ξέρω ότι είναι ανόητο, παράλογο, και ότι μπορεί να το μισείς», έγραψε, «-από την άλλη μεριά μπορεί και όχι- και θα το λάτρευα αυτό. Λες ότι είναι καλό για μένα να μην έχω αυτό που θέλω. Μετά από όλα αυτά τα χρόνια πρέπει να μου δώσεις μια πιο στοργική απάντηση απ’ αυτήν. Γιατί δεν λες απλά ναι».
Η επιστολή (η οποία έπιασε 89.000 δολάρια σε δημοπρασία το 2016) δεν έφτασε ποτέ στη Μάγιερ. Αν και αυτό μπορεί να ήταν απλώς μια χαμένη συνάντηση, ο JFK είχε στενή σχέση με την Μαίρη Μάγιερ σχεδόν σε τακτική βάση από τις αρχές του 1960 μέχρι το θάνατό του το 1963, συνήθως όταν η σύζυγός του απουσίαζε.
Ορισμένες μαρτυρίες υποστηρίζουν ότι όχι απλά η σχέση της με τον JFK ήταν σεξουαλική, αλλά μπορεί επίσης να είχε κίνητρο και τα ναρκωτικά. Η Μάγιερ πιστεύεται ότι έφερνε όχι μόνο μαριχουάνα, αλλά και LSD, στον Λευκό Οίκο για προσωπική τους χρήση.
Αλλά αυτό που πραγματικά έκανε τη Μάγιερ επικίνδυνη για τον JFK ήταν το μυαλό της: Ήταν ένα άτομο με προοδευτικό μυαλό και έντονα συναισθήματα για την εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ, την απειλή του πυρηνικού πολέμου και τους εγγενείς κινδύνους της κυβέρνησης των ΗΠΑ.
Οι πεποιθήσεις της δεν ήταν απαραίτητα αβάσιμες. Έχοντας παντρευτεί έναν πράκτορα της CIA και όντας φίλη με πολλούς υψηλά ιστάμενους της υπηρεσίας, η Μάγιερ ήξερε πολλά -ίσως πάρα πολλά. Και αν είχε ανεπίσημες, γεμάτες «χόρτο» συνομιλίες με τον εν ενεργεία Πρόεδρο για τόσο ευαίσθητες πληροφορίες, δεν θα ήταν τόσο σοκαριστικό να μαθαίνουμε ότι κάποιοι από τον χώρο της εθνικής ασφάλειας στην Ουάσινγκτον την θεωρούσαν ως απειλή.
Δεδομένου του κοινωνικοπολιτικού κλίματος στην Αμερική της δεκαετίας του 1960, δεν θα ήταν δύσκολο για μια γυναίκα όπως η Μάγιερ να κερδίσει αυτό το χαρακτηρισμό: Δεν συμμορφωνόταν με τα κοινωνικά πρότυπα, δεν ανακατευόταν. Στην πραγματικότητα, έπαιρνε LSD και ζωγράφιζε έργα αφηρημένης τέχνης με τον διαβόητο υπέρμαχο των ναρκωτικών, Timothy Leary.
Και ενώ μπορεί να φαίνεται ασυνήθιστο για μια γυναίκα σαν κι αυτή να είναι τόσο κοντά στον ίδιο τον Πρόεδρο, η Μαίρη Πίντσοτ Μάγιερ πράγματι ήταν. Ωστόσο, όταν ο JFK δολοφονήθηκε στις 22 Νοεμβρίου 1963, η Μαίρη δεν ήταν μαζί του για αρκετό καιρό.
Η αδερφή της Μάγιερ σημείωσε ότι δεν φαινόταν και τόσο σοκαρισμένη ή αναστατωμένη από τον θάνατο του JFK όσο η υπόλοιπη χώρα. Κάποιοι πιστεύουν ότι αυτό συνέβη επειδή δεν εξεπλάγην ή ίσως γνώριζε μέσα από την κυβέρνηση για κάποια θανατηφόρα απειλή εναντίον του JFK, κάτι που θα εξηγούσε επίσης το γιατί είχε κρατήσει απόσταση από αυτόν αρκετό καιρό πριν την δολοφονία.
Φυσικά, σε αυτό το σημείο της ιστορίας, το ευρύ κοινό δεν γνώριζε καν για την σχέση του JFK με την Μάγιερ.
Στην πραγματικότητα, θα περνούσε άλλη μια δεκαετία μέχρι το National Enquirer να υπονοήσει ότι ο θάνατος της Μάγιερ, σχεδόν ένα χρόνο μετά από αυτόν του JFK, ήταν μέρος μιας ευρύτερης κυβερνητικής συνωμοσίας. Όμως εκείνοι που βρίσκονταν κοντά της ήταν οι πρώτοι που υποπτεύονταν ότι ο θάνατος της Μαίρη Πίντσοτ Μάγιερ ήταν κάτι περισσότερο από μια τυχαία επίθεση σε ένα δημόσιο πάρκο.
Η δολοφονία
Στις 12 Οκτωβρίου 1964, μόλις δύο μέρες πριν τα 44α γενέθλιά της, η Μαίρη Πίντσοτ Μάγιερ ολοκλήρωσε έναν πίνακα γύρω στο μεσημέρι. Χάιδεψε το κεφάλι της γάτας της, η οποία μόλις είχε γεννήσει και τα νεογέννητα γατάκια κλαψούριζαν ανεβαίνοντας στα δοκάρια του ατελιέ της ενώ αυτή εργαζόταν.
Άφησε τον πίνακα να στεγνώσει και κατευθύνθηκε για την καθημερινή, απογευματινή βόλτα της κατά μήκος του μονοπατιού του Καναλιού Chesapeake & Ohio. Περπατώντας στο δρόμο προς την είσοδο του μονοπατιού, ένα μαύρο αυτοκίνητο με φιμέ τζάμια την σταμάτησε. Όταν η Μάγιερ κοίταξε προς την μεριά του, χαμογέλασε. Στο αυτοκίνητο επέβαινε η Polly Wisner, μια φίλη που αναχωρούσε για το Λονδίνο με τον σύζυγό της, ο οποίος θα έπαιρνε μετάθεση εκεί ως πράκτορας της CIA. Η Wisner ήταν η τελευταία από τους φίλους της Μάγιερ που την είδε ζωντανή.
Συνέχισε να περπατά στο δρόμο προς το μονοπάτι, κατά μήκος του ποταμού Potomac. Απέναντι από εκεί που περπατούσε κατά μήκος του μονοπατιού, στο δρόμο στην άλλη πλευρά του καναλιού, δύο μηχανικοί -ο Henry Wiggins και ο William Branch- ετοιμάζονταν να τραβήξουν ένα ακινητοποιημένο αυτοκίνητο που είχε εγκαταλειφθεί στο δρόμο. Αυτοί οι άντρες ήταν οι τελευταίοι που άκουσαν τη φωνή της Μάγιερ, καθώς και δύο πυροβολισμούς.
«Βοήθεια κάποιος!»
Ο Wiggins αργότερα κατέθεσε ότι κοίταξε αφού άκουσε την κραυγή, τους δύο πυροβολισμούς και είδε έναν Μαύρο άνδρα να στέκεται πάνω από το σώμα μιας λευκής γυναίκας στην άλλη πλευρά του καναλιού. Μπήκε στον γερανό του και οδήγησε περίπου ένα μίλι μέχρι το βενζινάδικο όπου δούλευε. Από εκεί κάλεσε την αστυνομία και ανέφερε τους πυροβολισμούς.
Υπάρχουν πολλές τρύπες στην ιστορία από εκεί και πέρα, και ίσως να μην μάθουμε ποτέ με βεβαιότητα τι συνέβη στη συνέχεια.
Το πρώτο ερώτημα, το οποίο συχνά θέτουν οι ερασιτέχνες διαδικτυακοί ερευνητές, είναι ο ακριβής χρόνος των πυροβολισμών και ο χρόνος απόκρισης της αστυνομίας. Η κλήση του Wiggins τοποθετεί τους πυροβολισμούς μεταξύ 12:23 μ.μ. και 12:25 μ.μ. Ωστόσο, ο εισαγγελέας κατέθεσε αργότερα ότι η αστυνομία έφτασε στη σκηνή ήδη ανάμεσα στις 12.24 μ.μ. και 12:28 μ.μ. – που σημαίνει ότι ίσως είχαν ενημερωθεί για τους πυροβολισμούς πριν καν αυτοί πραγματοποιηθούν.
Επίσης περίεργο ήταν το γεγονός ότι κανείς δεν κάλεσε ασθενοφόρο. Ο Wiggins, βλέποντας τη σκηνή από την απέναντι μεριά του καναλιού, δεν θα μπορούσε να γνωρίζει με βεβαιότητα ότι η γυναίκα ήταν νεκρή, παρόλα αυτά μόνο το τμήμα ανθρωποκτονιών έφτασε στη σκηνή μετά την κλήση στην αστυνομία. Γιατί;
Μια άλλη ιδιαιτερότητα εμφανίστηκε στη δίκη: Το αυτοκίνητο το οποίο ο Wiggins ισχυρίστηκε ότι ρυμουλκούσε, δεν υπήρχε. Το δικαστήριο ζήτησε μια λίστα με τα αυτοκίνητα τα οποία επισκεύαζε στο συνεργείο, και δεν βρήκε καμία, ούτε ήταν καταχωρημένο το ποιος ήταν ο κάτοχος του αυτοκινήτου.
Φαινόταν επίσης περίεργο ότι, μόνο ο Wiggins, ο Branch και ένας άντρας που εργαζόταν για την κυβέρνηση, ο υπολοχαγός William Mitchell, που είχε προσπεράσει την Μάγιερ καθώς έτρεχε στο πάρκο λίγο πριν αυτή πυροβοληθεί, είχαν οποιαδήποτε ιδέα για το τι είχε συμβεί.
Και η ιστορία γίνεται ακόμη πιο περίεργη στην συνέχεια: το «Μίτσελ», αποδείχτηκε, ήταν μόνο ένα ψευδώνυμο που χρησιμοποίησε ένας άντρας που εργαζόταν για τη CIA. Μια μεταγενέστερη έρευνα της ταυτότητάς του δεν θα αποκάλυπτε καμία καταχώρηση κάποιου Γουίλιαμ Μίτσελ στην Τζορτζτάουν, κάνοντας κάποιους να αναρωτιούνται ποιος ακριβώς ήταν και γιατί προσπέρασε τρέχοντας την Μάγιερ ελάχιστες στιγμές πριν αυτή σκοτωθεί.
Στο βιβλίο του Janney, “Mary’s Mosaic: The CIA Conspiracy to Murder John F. Kennedy, Mary Pinchot Meyer, and their Vision for World Peace” («Το Ψηφιδωτό της Μαίρη: Η Συνωμοσία της CIA για την δολοφονία του Τζον Φ. Κένεντι, Η Μαίρη Πίντσοτ Μάγιερ και το Όραμά τους για Παγκόσμια Ειρήνη» -φωτό), ισχυρίζεται ότι ο Μίτσελ ομολόγησε σε έναν δημοσιογράφο (ο οποίος μετά το είπε στον δικηγόρο του, ο οποίος στην συνέχεια το είπε στον Janney) ότι είχε λάβει εντολή να παρακολουθεί τη Μάγιερ λόγω της αντίδρασής της στην αμφιλεγόμενη έκθεση της Επιτροπής Γουόρεν (Warren Commission), η οποία περιέγραφε τη δολοφονία του JFK και είχε δημοσιευτεί μόλις δύο εβδομάδες νωρίτερα.
Αυτή η διαταγή έπειτα κλιμακώθηκε από παρακολούθηση στο «να την καθαρίσει». Είναι μια πολύ συναρπαστική αφήγηση, αλλά μιας και πρόκειται για φήμες, τίποτα από αυτά δεν έχει ποτέ επιβεβαιωθεί.
Υπήρχε, φυσικά, κι ένας άλλος παίκτης-κλειδί: ο Ray Crump Jr., ο Μαύρος που είδε ο Wiggins να στέκεται πάνω από το σώμα της Μάγιερ. Ο Κραμπ είχε βίαιο παρελθόν, και ποινικό μητρώο με εγκλήματα, και βρισκόταν ακόμα στο πάρκο όταν έφτασε η αστυνομία. Η αστυνομία συνέλαβε τον Crump στο τόπο του εγκλήματος εντός μιας ώρας μετά το θάνατο της Μάγιερ και κατηγορήθηκε για τη δολοφονία της.
Το κίνητρο του Κραμπ ήταν ασαφές και η αστυνομία δεν βρήκε κανένα όπλο, αλλά η επίσημη εκδοχή έλεγε ότι είτε προσπάθησε να τη ληστέψει είτε να τη βιάσει, ίσως και τα δύο, και αυτή του αντιστάθηκε. Στη συνέχεια την πυροβόλησε εξ επαφής δύο φορές, μία φορά στο κεφάλι και μια στην πλάτη, τρυπώντας την αορτή της.
Επίσης περίεργη ήταν η κατάσταση της σορού της Μάγιερ. Η έκθεση του ιατροδικαστή υπονοούσε ότι εξαιτίας των τραυμάτων της θα έπρεπε να αιμορραγεί ακατάσχετα, αλλά το πρώτο άτομο που έφτασε στο σημείο, το οποίο είδε το πτώμα της στο γρασίδι δέκα λεπτά πριν φτάσει η αστυνομία, ανέφερε ότι οι πληγές της φαίνονταν σχεδόν χωρίς αίμα.
Ένας νεαρός δημοσιογράφος ονόματι Lance Marrow είχε ακούσει την κλήση προς την αστυνομία στο σκάνερ και έτρεξε από το γραφείο του στο πάρκο. Ο Marrow ήταν με το πτώμα της Μάγιερ για περίπου δέκα λεπτά πριν φτάσει η αστυνομία, έχοντας μαζί του τίποτα άλλο πέρα από το σημειωματάριο του δημοσιογράφου. Αργότερα έγραψε γι’ αυτό στο Smithsonian Magazine:
«Πλησίασα το σώμα της Μαίρη Πίντσοτ Μάγιερ και στάθηκα από πάνω της, παράξενα και περίεργα μόνος καθώς η αστυνομία ερχόταν και από τις δύο κατευθύνσεις.
Είναι ξαπλωμένη στο πλάι, σαν να κοιμάται. Ήταν ντυμένη με ένα γαλάζιο χνουδωτό πουλόβερ από ανγκορά, ψαράδικο παντελόνι και αθλητικά παπούτσια. Ήταν καλλιτέχνιδα και είχε ένα ατελιέ κοντά και είχε βγει για τη συνηθισμένη μεσημεριανή βόλτα της. Είδα μια καθαρή και σχεδόν χωρίς αίμα τρύπα στο κεφάλι της. Έμοιαζε εντελώς ήρεμη, αμυδρά αριστοκρατική. Είχε έναν αέρα από την Τζορτζτάουν. Στάθηκα εκεί μαζί της έως ότου εμφανίστηκε η αστυνομία. Κρατούσα ένα σημειωματάριο ρεπόρτερ. Οι αστυνομικοί από το τμήμα ανθρωποκτονιών με γνώριζαν. Μου είπαν να απομακρυνθώ».Ακόμα πιο περίεργο είναι το γεγονός ότι υπάρχουν πολύ λίγες φωτογραφίες από την σκηνή του εγκλήματος, περίεργο επειδή φυσικά εμφανίστηκαν κι άλλοι δημοσιογράφοι πέρα από τον Μάροου μόλις έμαθαν ότι μια ωραία κοσμική της Τζωρτζτάουν σκοτώθηκε μέρα μεσημέρι. Οι φωτογραφίες που υπάρχουν είναι περίεργες και μοιάζουν λίγο στημένες.
Η εικόνα που απαθανάτισε την υπόθεση δείχνει πολλούς ανθρώπους γύρω από το ζαρωμένο πτώμα της Μαίρης Πίντσοτ Μάγιερ στο έδαφος (φωτό). Αστυνομία, ιατροδικαστές, άνδρες με κοσούμια. Ποιοί ήταν αυτοί; Γιατί δεν είχε περιορίσει η αστυνομία τον αριθμό των ανθρώπων στην περιοχή; Γιατί δεν την απέκλεισαν, ώστε να μπορέσουν να συλλέξουν στοιχεία που θα μπορούσαν να αποδείξουν ποιος τη σκότωσε;
Ο Arthur Ellis, ο δημοσιογράφος του Associated Press που τράβηξε τη φωτογραφία, σχολίασε: «Η αστυνομία μας κράτησε στην άλλη πλευρά του καναλιού για μεγάλο χρονικό διάστημα. Τράβηξα τη φωτογραφία με τηλεφακό και όταν την κοιτάζω τώρα αναρωτιέμαι ποιοι ήταν όλοι αυτοί οι άντρες στην φωτογραφία».
Ο Ray Crump Jr. ήταν ο μόνος ύποπτος, και πολλοί που πιστεύουν ότι η κυβέρνηση «καθάρισε» την Μαίρη Πίντσοτ Μάγιερ, λένε ότι ήταν ο τέλειος αποδιοπομπαίος τράγος. Ο Κραμπ είχε βίαιο ποινικό μητρώο. Ήταν απλά ένας Μαύρος σε μια χώρα γεμάτη φυλετικές εντάσεις. Αυτό συνέβη το 1964, ο φυλετικός διαχωρισμός είχε καταργηθεί επίσημα με τον Νόμο περί Πολιτικών Δικαιωμάτων λιγότερο από έξι μήνες νωρίτερα.
Ο Κραμπ αθωώθηκε σε μεγάλο βαθμό επειδή τα μόνα αποδεικτικά στοιχεία εναντίον του ήταν περιστασιακά και επειδή οι ερευνητές δεν βρήκαν ποτέ το όπλο και δεν είχαν τίποτα για να τον συνδέσουν με ένα όπλο. Ωστόσο, άλλοι λένε ότι η απαλλαγή του Κραμπ είχε να κάνει με την φυλετική σύνθεση του σώματος των ενόρκων.
Μία άλλη από τους βιογράφους της Μάγιερ, η Nina Burleigh, επισημαίνει ότι το σώμα των ενόρκων που αθώωσε τον Κραμπ αποτελούταν αποκλειστικά από Μαύρους. Αν στο σώμα των ενόρκων η πλειοψηφία ήταν Λευκοί, ο Κραμπ μπορεί να μην την είχε γλυτώσει.
Ο Janney διαφωνεί με την Burleigh όσον αφορά την ενοχή του Κραμπ. Η Αναφορά του Εγκλήματος από το FBI (FBI Crime Report) για την δολοφονία, αποκρύφτηκε από την υπεράσπιση του Κραμπ στο δικαστήριο και δείχνει ότι κανένα εγκληματολογικό στοιχείο δεν συνδέει τον Κραμπ με το θύμα ή την σκηνή της δολοφονίας. Η Burleigh προφανώς αγνοούσε αυτό το στοιχείο (την αναφορά του FBI), το οποίο δημοσιεύει ο Jenney στο βιβλίο του.
Επιπλέον, ο δικαστής Howard Corcoran διέταξε η προσωπική ζωή της Μαίρη Πίντσοτ Μάγιερ να μην συζητηθεί στο δικαστήριο (!!!), ούτε το παρελθόν της (πχ. ο γάμος της με πράκτορα της CIA -φωτό). Η δικηγόρος του Κραμπ, Dovey Johnson Roundtree, αργότερα δήλωσε δεν μπορούσε να βρει καμία πληροφορία για το θύμα: «Ήταν σαν να υπήρξε μόνο στο παρόχθιο μονοπάτι την μέρα που δολοφονήθηκε».
Η αστυνομία δεν εντόπισε ποτέ άλλο ύποπτο. Η υπόθεση της Μάγιερ έκλεισε επίσημα, χωρίς να εξιχνιαστεί. Αλλά πολλοί δημοσιογράφοι, συγγραφείς και διαδικτυακοί ερευνητές έχουν αφιερώσει ώρες, αν όχι χρόνια, για να καταλάβουν τι της συνέβη.
Στο Let’s Roll, σελίδες επί σελίδων συνομιλίας στο φόρουμ είναι αφιερωμένες στο κόψιμο και ράψιμο φωτογραφιών και στο κοίταγμα λήψεων του πάρκου από το Google Maps έτσι όπως είναι σήμερα, για να διαπιστωθεί αν είναι πρακτικά δυνατό να είδε ο Higgins όσα ισχυρίστηκε ότι είδε.
Άλλοι υποστηρίζουν ότι αν ο θάνατος της Μάγιερ ήταν μέρος μιας κυβερνητικής συνωμοσίας για να της κλείσουν το στόμα, τότε γιατί η CIA να την χτυπούσε σε έναν τόσο ριψοκίνδυνο, δημόσιο χώρο; Γιατί να μην τη σκότωνε απλώς στο σπίτι της και να το κάνει να φανεί σαν ληστεία; Γιατί να δημιουργήσει μια τόσο περίεργη σκηνή εγκλήματος και γιατί να εμπλέξει τόσο συγκεκριμένους και βολικούς μάρτυρες;
Το μόνο στοιχείο που ίσως απαντούσε σε αυτές τις ερωτήσεις ήταν το ημερολόγιό της, όπου πιθανότατα θα είχε γράψει για τους φόβους της, τη σχέση της με τον JFK και τις σχέσεις της με τη CIA. Αλλά αυτό το ημερολόγιο κατασχέθηκε από τον James Angleton, φίλο της Μάγιερ και επικεφαλής αντικατασκοπείας της CIA, μέσω της αδελφής της, Tony, αμέσως μετά το θάνατο της Μάγιερ. Υποτίθεται ότι το κατέστρεψε στα κεντρικά γραφεία της CIA. Αυτό από μόνο του μας λέει πολλά.
Το 1976, το National Enquirer άρχισε να γράφει ρεπορτάζ για την σχέση της Μάγιερ με τον JFK, δίνοντας το έναυσμα στους συνωμοσιολόγους, κάτι που εξακολουθεί να συμβαίνει έντονα μέχρι και σήμερα.
Οι θεωρίες τους είναι ατελείωτες, μερικές φορές συναρπαστικές αλλά πάντα προκλητικές. Ο Μπεν Μπράντλι, ο κουνιάδος της Μάγιερ, επιβεβαίωσε τη σχέση της με τον JFK στα απομνημονεύματά του που δημοσιεύτηκαν στα μέσα της δεκαετίας του 1990, παρόλο που αντιφάσκει άμεσα με αυτά που είχε καταθέσει στο δικαστήριο δεκαετίες νωρίτερα.
Ίσως το μόνο που γνωρίζουμε πραγματικά για τη Μαίρη Πίντσοτ Μάγιερ είναι ότι, κάποια στιγμή, είχε σχέση με τον Τζον Φ. Κένεντι ενώ αυτός ήταν Πρόεδρος.
Αυτή είχε στενούς δεσμούς με τη CIA και πολλές ανησυχίες για την κυβέρνηση των ΗΠΑ. Δολοφονήθηκε ένα μεσημέρι του φθινοπώρου, σε ένα μονοπάτι δίπλα σ’ ένα κανάλι (φωτό) στην Τζωρτζτάουν. Και το μόνο προσωπικό αντικείμενο που είχε μαζί της ήταν ένα κραγιόν: Κεράσια στο Χιόνι. Μια ζωηρή απόχρωση έντονου κόκκινου, το χρώμα του φρέσκου αίματος.
ΠΗΓΗ: thetruth.gr
