Ο ύπουλος ΠΟΥ αποκαλύπτει επιτέλους τις τεχνικές χειραγώγησης των μαζών για να γίνει αποδεκτό το εμβόλιο

Πρέπει να διαβάσετε αυτόν τον πρακτικό οδηγό από τον ΠΟΥ Ευρώπης για να γίνει αποδεκτός ο εμβολιασμός κατά του COVID. Ανακαλύπτουμε τα θεμέλια χειραγώγησης που χρησιμοποιεί η κάστα για να διανέμει τα προϊόντα της με τη μικρότερη δυνατή αντίσταση.

Μπορούμε επίσης να εκπλαγούμε, εκ πρώτης όψεως, βλέποντας ότι ο ΠΟΥ δεν ενδιαφέρεται μόνο για την υγεία, αλλά και για την επικοινωνία για την υγεία μεταξύ των πλήθους, και ότι ασχολείται με την ανάπτυξη, κατά την πρόθεση των δημόσιων αρχών, εργαλείων που επίσης «πολιτικό».

Ο ΠΟΥ και η χειραγώγηση των μαζών

Επομένως, αυτό το έγγραφο παρουσιάζεται ως εξής (αυτή είναι η μετάφραση της περίληψής του):

Αυτό το ποιοτικό εργαλείο παρέχει οδηγίες βήμα προς βήμα σχετικά με τον τρόπο σχεδίασης και διεξαγωγής μιας ταχείας ποιοτικής ανάλυσης για την έρευνα διαφορετικών ομάδων-στόχων για την κατανόηση των φραγμών και των οδηγών τους στον εμβολιασμό κατά του COVID-19. Αυτές οι πληροφορίες μπορούν στη συνέχεια να χρησιμοποιηθούν για την ενημέρωση της ανάπτυξης παρεμβάσεων προσαρμοσμένων σε ομάδες-στόχους για επιτυχή εμβολιασμό κατά του COVID-19. Ενώ το έγγραφο εστιάζει στον εμβολιασμό κατά του COVID-19, η ταχεία προσέγγιση που περιγράφεται μπορεί να χρησιμοποιηθεί για οποιοδήποτε πρόγραμμα εμβολιασμού.

Εννοείται ότι αυτό το έγγραφο χρησιμοποιείται για «παρεμβάσεις προσαρμοσμένες στις ομάδες-στόχους», δηλαδή για μαζική επικοινωνία με άτομα που δεν θέλουν να εμβολιαστούν.

Συγκεκριμένα, ο οδηγός του ΠΟΥ εξηγεί στους φορείς δημόσιας υγείας στην Ευρώπη πώς να προχωρήσουν στην «θεραπεία» της απροθυμίας να εμβολιαστούν.

Και η προτεινόμενη διαδρομή δεν στερείται ενδιαφέροντος.

Ο ΠΟΥ και το τέλος της κυριαρχίας

Ο οδηγός του ΠΟΥ ξεκινάει από την αρχή και πιάνει το χέρι των κυβερνώντων εξηγώντας τους τα βασικά στοιχεία της ομάδας εργασίας που πρέπει να δημιουργήσουν για να πιλοτάρουν τη λειτουργία εμβολιασμού τους.

Ο οδηγός προσδιορίζει τη σύνθεση των ομάδων εργασίας:

Με άλλα λόγια, η καταπολέμηση των σκεπτικιστών περιλαμβάνει απαραίτητα το τοπικό Υπουργείο Υγείας και τον ΠΟΥ. Θα ήταν ενδιαφέρον να γνωρίζουμε εάν ο Olivier Véran ακολούθησε αυτές τις συστάσεις στην ενορχήστρωση της γαλλικής στρατηγικής εμβολίων.

Προσδιορίστε την απροθυμία

Στη συνέχεια, ο ΠΟΥ συνιστά τον καθορισμό ομάδων-στόχων από τις οποίες πρέπει να επιλεγούν μερικά «ποιοτικά» δείγματα για να κατανοηθεί η απροθυμία τους να εμβολιαστούν. Σε αυτό το σημείο, ο ΠΟΥ δίνει μερικά παραδείγματα που αναπόφευκτα μας θυμίζουν κάτι:

Ακολουθούν «τυχαία» παραδείγματα που παρουσιάζονται από τον ΠΟΥ: επιλογή εργαζομένων στον τομέα της υγειονομικής περίθαλψης που πρόκειται να εμβολιαστούν ή απλοί «πολίτες» για να καταλάβουν τι τους εμποδίζει να εμβολιαστούν.

Ο ΠΟΥ προτείνει να οργανωθούν, με αυτά τα δείγματα, ομάδες εστίασης για τον εντοπισμό της απροθυμίας. Ο οδηγός περιγράφει ακόμη και το περίγραμμα των συναντήσεων και ποια θέματα, ποιες ερωτήσεις πρέπει να απαντηθούν.

Πρέπει να καταλάβετε ότι εδώ έχουμε να κάνουμε με τη δουλειά ενός επαγγελματία συμβούλου, που δεν αφήνει τίποτα στην τύχη και που βιομηχανοποιεί τη συμβουλευτική του προσέγγιση.

Όλα ελέγχονται εξονυχιστικά, συμπεριλαμβανομένης αυτής της ερώτησης: «πώς αντιλαμβάνονται τα εμβόλια οι συνάδελφοί σας;», που καταλαβαίνουμε ότι σπέρνουν τον σπόρο της καταγγελίας και της γενικευμένης αστυνόμευσης των υπηρεσιών σε κινεζικό τρόπο κατήχησης.

Οι μηχανικοί είναι τόσο τρομακτικοί που ο ΠΟΥ συνιστά τη λήψη έγκρισης από μια ανεξάρτητη επιτροπή δεοντολογίας. Και πάλι, θα θέλαμε να μάθουμε πώς η υγειονομική γραφειοκρατία έχει εφαρμόσει αυτές τις συστάσεις στη Γαλλία.

Μικρή πραγματεία για τη χειραγώγηση των μαζών

Τι να κάνουμε όμως με τη μάζα των πληροφοριών που συλλέγονται κατά τη διάρκεια αυτών των «ποιοτικών ερευνών»; Ένας πίνακας αποφάσεων à la McKinsey, φυσικά.

Σε αυτήν την περίπτωση, αυτό φαίνεται:

Όπως μπορούμε να δούμε, ο ΠΟΥ εντοπίζει τις καταστάσεις που δημιουργούν προβλήματα, τους λόγους της απροθυμίας και προτείνει «αυτόματες» λύσεις. Είναι ένα είδος εργαλείου υποστήριξης αποφάσεων.

Θα διατηρήσουμε εδώ μερικά κλειδιά που επιτρέπουν, μου φαίνεται, να κατανοήσουμε τι συνέβη στη Γαλλία με την άφιξη του εμβολίου.

Εκ τούτου :

• η στάση απροθυμίας μπορεί να καταπολεμηθεί με πειθώ (η κυβέρνηση ωθεί τους ανθρώπους να εμβολιαστούν «προκαλώντας θετικά ή αρνητικά συναισθήματα»), με προτροπή (δημιουργώντας ανταμοιβή για τους εμβολιασμένους), με περιβαλλοντική αναδιάρθρωση  (αλλαγή του κοινωνικού ή φυσικού πλαισίου, σεμνή έκφραση που σημαίνει τελικά «καραντίνα»), με αναδιαμόρφωση (προτείνοντας ήρωες προς μίμηση).
• η απροθυμία λόγω συλλογικής υποστήριξης μπορεί να καταπολεμηθεί με περιορισμούς (η θέσπιση κανόνων για τον περιορισμό αυτής της άρνησης, αναγνωρίζουμε εδώ το πάσο υγείας ή το πάσο εμβολιασμού).

Με άλλα λόγια, η μήτρα του ΠΟΥ έχει ήδη θεωρητικοποιήσει όλα τα μέτρα απελευθέρωσης που εφαρμόζει η κυβέρνηση, αλλά και αυτά που κρέμονται στο πρόσωπό μας, όπως η «αλλαγή του φυσικού πλαισίου» που μοιάζει πολύ με το μακριά, ακόμη και σε απομόνωση. , από τους μη εμβολιασμένους.

Ο Μακ Κίνσεϊ κρυφά;

Το ενδιαφέρον αυτού του οδηγού είναι να δείξει ότι ο ΠΟΥ δεν είναι απλώς ένας υπερεθνικός οργανισμός που συντονίζει τοπικές εκστρατείες χωρίς να τις γνωρίζει πραγματικά. Ο ΠΟΥ είναι πολύ πιο παρεμβατικός και πολύ πιο ρυθμιστικός. Παρεμβαίνει άμεσα στο πεδίο, συμπεριλαμβανομένης της Ευρώπης, και επιβλέπει αποτελεσματικά, τοπικά, με εξουσιοδότηση, τις εκστρατείες δημόσιας υγείας που προωθεί.

Δεν είχαμε καταλάβει γιατί όλες οι ευρωπαϊκές χώρες είχαν αρνηθεί την ίδια στρατηγική εμβολίων ταυτόχρονα. Το έγγραφο που δημοσιεύουμε δίνει ένα πρώτο στοιχείο της απάντησης: ο ΠΟΥ βρίσκεται σε κίνηση, με πρακτικά έγγραφα που εναρμονίζουν την εφαρμογή σε όλες τις χώρες.

Το ερώτημα είναι να γνωρίζουμε εάν αυτά τα έγγραφα είναι το γεγονός του ίδιου του ΠΟΥ, ή εάν αυτή η εξειδικευμένη οργάνωση του ΟΗΕ επωφελείται από μια εξωτερική βοήθεια, τυχαία από τη βοήθεια της McKinsey.

Κατά την άποψή μου, η χρήση μητρών, η διαδικασία, η ορολογία του εγγράφου είναι αυτά μιας μεγάλης διεθνούς εταιρείας συμβούλων.

Συνιστώ σε όλους να διαβάσουν τη συναρπαστική έρευνα του Vox (στα αγγλικά) σχετικά με τη χρήση του McKinsey από τον ΠΟΥ, ειδικά από τη στιγμή που ο Μπιλ Γκέιτς έγινε ο πρώτος συνεισφέρων στη χρηματοδότηση του ΠΟΥ…

Και, σύμφωνα με το sahrd, το Ίδρυμα Gates είναι επίσης σημαντικός πελάτης της McKinsey.

Και αν ο υποχρεωτικός εμβολιασμός παντού στη Δύση ήταν προϊόν μιας βούλησης του Μπιλ Γκέιτς και μιας στρατηγικής του ΜακΚίνσεϊ, που θα πάει, αν χρειαστεί, μέχρι την «απομόνωση», δηλαδή φυλάκιση ή απέλαση των μη εμβολιασμένων;