Τον δικό του Γολγοθά ανεβαίνει ο Σπύρος Φωκάς, ο οποίος βρίσκεται κλινήρης και κατάκοιτος, αντιμετωπίζοντας γενναία τα σοβαρά προβλήματα υγείας που έχει. Η ηθοποιός και καλή φίλη της οικογένειας, Σοφία Μπαλάση, περιγράφει τις δραματικές στιγμές που βιώνει ο σπουδαίος ηθοποιός.

«Ο Σπύρος είναι κατάκοιτος στο κρεβάτι και δεν μπορεί να σηκωθεί. Ζει σε ένα σπίτι προκάτ, που τον χειμώνα είναι σαν ιγκλού και το καλοκαίρι δεν μπορείς να σταθείς από τη ζέστη. Μαζί με τη σύζυγό του παίρνουν μια σύνταξη της τάξεως των 600 ευρώ, χωρίς καν να έχουν φαγητό, με αποτέλεσμα να υποσιτίζονται», είπε αρχικά η Σοφία Μπαλάση.

«Είναι μεγάλη ανάγκη αυτή τη στιγμή ο Σπύρος μαζί με τη σύζυγό του να μείνουν σε κάποιο σπίτι κανονικό για να μπορούν να ζουν αξιοπρεπώς. Επίσης ο Σπύρος χρειάζεται μια γυναίκα να τον φροντίζει διότι, ενώ η Λίλιαν κάνει ότι μπορεί, έχει και αυτή τα δικά της προβλήματα υγείας. Είναι ντροπή να υπάρχει αυτή η αδιαφορία από το ελληνικό κράτος σε έναν από τους σπουδαιότερους Έλληνες ηθοποιούς» τονίζει η κ. Μπαλάση.

Η περιπέτεια που έζησε ο Σπύρος Φωκάς

«Αρχές Ιουλίου μπήκαμε στο νοσοκομείο της Κορίνθου, μείναμε κάποιες ημέρες και μετά μας έστειλαν στο ‘‘Λαϊκό’’ γιατί ήταν σοβαρή η κατάσταση του Σπύρου. Στο ‘‘Λαϊκό’’ νοσηλεύτηκε για περίπου 30 ημέρες, γυρίσαμε στο σπίτι και μετά από τρεις ημέρες μπήκαμε ξανά στο νοσοκομείο της Κορίνθου», αναφέρει η σύντροφος του διάσημου Έλληνα ηθοποιού.

Ο Σπύρος Φωκάς πήρε εξιτήριο από το νοσοκομείο της Κορίνθου το βράδυ της Παρασκευής. Η δύναμη και η θέληση της Λίλιαν Φωκά να κάνει ό,τι είναι δυνατόν είναι έκδηλες. «Η ταλαιπωρία δεν μετράει…», λέει, «κάνω το αυτονόητο και προσπαθώ όσο μπορώ».

Μιλά για την κλονισμένη υγεία του 84χρονου Σπ. Φωκά.

«Το τελευταίο διάστημα έχουν βγει όλα στην επιφάνεια. Ολα τα ζωτικά όργανά του έχουν επηρεαστεί. Το πρόβλημά του αρχικά ήταν τα χαμηλά αιμοπετάλια. Στο ‘‘Λαϊκό’’ του βρήκαν και ένα μόρφωμα. Μετά μπήκαμε ξανά στο νοσοκομείο γιατί παρουσίασε φλεγμονή στη χολή. Εχει καρδιακή ανεπάρκεια… Η κατάσταση είναι δύσκολη».

Είναι η μοναδική στιγμή που η κ. Φωκά κομπιάζει. Και ομολογεί: «Εχουν περάσει πολλές σκέψεις όλο αυτό το διάστημα από το μυαλό μου. Το σκληρό είναι ότι είμαι μόνη. Δεν υπάρχει κανείς άλλος. Η μικρή μας είναι στο Λος Αντζελες, σπουδάζει και δουλεύει. Κάποιοι φίλοι στην Αθήνα τι να κάνουν από εκεί; Μια παρηγοριά μόνο από το τηλέφωνο».

Η ίδια σταματά να μιλά για λίγο. Δίνει την αίσθηση ότι κάτι σκέφτεται.

«Ξέρετε, θα ήθελα καλύτερη ποιότητα ζωής για τον Σπύρο. Αυτό επιθυμώ. Οσο του μένει, να έχει μια καλύτερη ποιότητα ζωής», λέει. Στο νοσοκομείο Κορίνθου, προσωπικό και ασθενείς κοιτούσαν με δέος τον Σπ. Φωκά και εκδήλωναν την αγάπη τους.

«Δεν έχω παράπονο από τον κόσμο, κανένα. Μας έχουν βοηθήσει με κάθε τρόπο. Το νοσοκομείο έχει κάποιες δυνατότητες, μέχρι ενός σημείου. Αυτές τις δυνατότητες τις έχει προσφέρει, παρόλο που είναι γεμάτο με ασθενείς με COVID-19 και άλλα περιστατικά. Γιατροί και νοσηλευτές έκαναν ό,τι καλύτερο μπορούσαν. Δεν έχω παράπονο για την περίθαλψη του Σπύρου, αλλά δεν παύει το νοσοκομείο Κορίνθου και το ‘‘Λαϊκό’’ να είναι δημόσια νοσοκομεία και να είναι επιβαρυμένα», σχολιάζει η κυρία Φωκά και εύχεται να γίνει ένα θαύμα.

«Δεν είναι αισιόδοξος. Εχει πέσει πάρα πολύ. Εχει ταλαιπωρηθεί πάρα πολύ… Είναι αδύναμος», λέει μιλώντας για τον άνθρωπό της.

«Ζούμε σε ένα χωριό που είναι λίγο άγρια τα πράγματα. Υπάρχει μοναξιά. Το σπίτι δεν πληροί τις προϋποθέσεις που χρειάζονται. Ευτυχώς, βρήκαμε ένα κρεβάτι ειδικό -μας το έστειλαν- και ένα καρότσι, αν ποτέ σηκωθεί ο Σπύρος, γιατί δεν περπατάει πια. Είναι δύσκολες οι συνθήκες. Η επιβίωση εκεί είναι δύσκολη».

Οι εκκλήσεις

Ολα άρχισαν πριν από περίπου δύο μήνες, όταν η σύζυγός του διαπίστωσε ότι ήταν καταβεβλημένος. Αμεσα ο Σπύρος Φωκάς μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο Κορίνθου. Εκεί οι γιατροί διαπίστωσαν ότι τα αιμοπετάλιά του ήταν πολύ χαμηλά και έκριναν πως πρέπει να μεταφερθεί επειγόντως στην Αθήνα.

Ετσι κι έγινε. Στις αρχές Ιουλίου, η κόρη του, Κωνσταντίνα, και η σύζυγός του έκαναν εκκλήσεις για αίμα και οικονομική βοήθεια. Σήμερα εξακολουθεί να ζει με μια πενιχρή σύνταξη που δεν καλύπτει ούτε τις βασικές του ανάγκες.