Η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας και η διοίκηση της ΕΥΔΑΠ φέρουν ακέραια την ευθύνη για το γεγονός ότι το νερό, το πιο στοιχειώδες κοινωνικό αγαθό, οδηγείται μεθοδικά στη σφαίρα της πολυτέλειας. Αφού επί χρόνια αδιαφόρησαν εγκληματικά για την επερχόμενη κρίση λειψυδρίας, αφού άφησαν τα αποθέματα να καταρρεύσουν χωρίς σχέδιο, πρόληψη και διαφάνεια, τώρα εμφανίζονται ως «σωτήρες» για να ανακοινώσουν αυξήσεις στους λογαριασμούς, βαφτίζοντάς τες κυνικά «ήπια προσαρμογή».
Η εισήγηση της ΕΥΔΑΠ προς τη ΡΑΑΕΥ προβλέπει αύξηση των πάγιων τελών ύδρευσης και την επιβολή νέου πάγιου τέλους αποχέτευσης, συνολικού ύψους 2,48 ευρώ τον μήνα με ΦΠΑ. Πρόκειται για καθαρή κοροϊδία: όταν το εισόδημα των νοικοκυριών εξανεμίζεται από την ακρίβεια, τα ενοίκια και την ενεργειακή φτώχεια, η επιβάρυνση στο νερό δεν είναι «μικρή», είναι βαθιά ταξική. Και είναι ακόμη πιο προκλητική όταν αφορά ένα αγαθό χωρίς το οποίο δεν μπορεί να υπάρξει αξιοπρεπής ζωή.
Η ΝΔ και η διοίκηση της ΕΥΔΑΠ προσπαθούν να κρυφτούν πίσω από συγκρίσεις με άλλες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες και από το αφήγημα ότι «οι χρεώσεις κατανάλωσης δεν αυξάνονται». Αποσιωπούν όμως το βασικό: ότι η λειψυδρία δεν έπεσε από τον ουρανό. Είναι αποτέλεσμα χρόνιας πολιτικής ανευθυνότητας, εγκατάλειψης των υποδομών και πλήρους απουσίας στρατηγικού σχεδιασμού για την κλιματική κρίση. Τα αποθέματα του Μόρνου και της Υλίκης μειώθηκαν δραματικά μπροστά στα μάτια όλων, χωρίς καμία σοβαρή προειδοποίηση προς τους πολίτες, χωρίς μέτρα εξοικονόμησης και χωρίς λογοδοσία.
Τώρα, αφού ο κόσμος έχει ήδη αρχίσει να «διψά», έρχονται να φορτώσουν το κόστος της δικής τους αποτυχίας στους καταναλωτές. Το επενδυτικό πρόγραμμα των 2,5 δισ. ευρώ παρουσιάζεται ως πανάκεια, όμως αποτελεί ομολογία ενοχής: αν υπήρχε στοιχειώδης πρόβλεψη, αυτά τα έργα θα είχαν ξεκινήσει χρόνια πριν. Αντί γι’ αυτό, η ΕΥΔΑΠ λειτουργεί με τη λογική της επιχείρησης που μετακυλίει τα πάντα στον πελάτη, και όχι με τη λογική ενός δημόσιου φορέα που προστατεύει ένα κοινωνικό δικαίωμα.
Η εξαίρεση ορισμένων ευάλωτων ομάδων από τα πάγια τέλη δεν αναιρεί τον πυρήνα της πολιτικής αυτής. Χρησιμοποιείται ως άλλοθι για να περάσει μια συνολική ανατίμηση, που πλήττει τη μεγάλη κοινωνική πλειονότητα. Την ίδια στιγμή, οι αυξήσεις στους μη οικιακούς και βιομηχανικούς πελάτες παρουσιάζονται ως μέτρο «ορθολογισμού», χωρίς δεσμευτικά σχέδια, χωρίς αυστηρούς ελέγχους και χωρίς ουσιαστική στρατηγική επαναχρησιμοποίησης νερού.
Η πραγματικότητα είναι αμείλικτη: η κυβέρνηση της ΝΔ αφήνει τη λειψυδρία να εξελιχθεί σε κρίση και μετά τη χρησιμοποιεί ως πρόσχημα για να αλλάξει τη φιλοσοφία της τιμολόγησης. Το νερό παύει να αντιμετωπίζεται ως καθολικό δικαίωμα και μετατρέπεται σε εμπόρευμα, με όρους αγοράς και λογικές κερδοφορίας.
Αυτό δεν είναι «προσαρμογή». Είναι πολιτική επιλογή. Και είναι μια επιλογή που καταδικάζει τα νοικοκυριά να πληρώνουν όλο και περισσότερα για να έχουν πρόσβαση σε κάτι που θα έπρεπε να είναι αυτονόητο. Το νερό δεν είναι πολυτέλεια. Πολυτέλεια είναι η ανευθυνότητα όσων κυβερνούν — και αυτήν τη στιγμή τη χρεώνουν στον λαό.
Το νερό στην Αττική είναι τζάμπα, βάλε και υπερτουρισμό/airbnb παντού και έδεσε.. το γλυκό… της έλλειψης υδάτινων πόρων.
Οσο ο κόσμος τα ανέχεται,θα πηγαινουν στα χειρότερα. Η «αντιπολιτευση» κανει την πάπια,μονο ο κ. Βελοπουλος αντιδρά. Κυριε Βελόπουλε, δώσε το παραδειγμα και ΑΠΟΧΩΡΗΣΕ απο αυτο το άθλιο τσίρκο. Θα τριπλασιάσεις την δυναμη σου αλλα ,το κυριώτερο,θα δείξεις ότι υπάρχουν έντιμοι . Θα είναι το χειρότερο χαστούκι στα μουτρα των τριών συμμάχων, νδ+πασοκ+συριζα
Δεν λένε τίποτα για την χρέωση «Υποχρεωτική κατανάλωση» ούτε για το «Τέλος κατανάλωσης» και ας μην ανοίγεις βρύση !