Ό,ΤΙ ΚΑΙ ΝΑ ΣΟΥ ΛΕΝΕ, ΕΛΛΗΝΑ, Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ: ΣΕ ΚΟΡΟΪΔΕΨΑΝ.
Μιλούσαν για «ανάκαμψη», για «αυξήσεις», για «επανεκκίνηση της οικονομίας»… Κι εσύ τους πίστεψες.
Τώρα, το 2025, οι αριθμοί αποκαλύπτουν το μέγεθος της απάτης: Ο μισθός σου ΔΕΝ επανήλθε ποτέ. Μόλις το 30% όσων έχασες την εποχή της κρίσης έχει επιστρέψει. Όλα τα υπόλοιπα τα ’φαγαν αυτοί που δήθεν «σε έσωσαν». Οι κυβερνήσεις, οι τραπεζίτες, τα κοράκια των Βρυξελλών και τα ντόπια φερέφωνά τους.
ΠΕΙΝΑΣ ΚΑΙ ΣΟΥ ΛΕΝΕ ΠΩΣ ΕΥΗΜΕΡΕΙΣ.
ΔΟΥΛΕΥΕΙΣ ΓΙΑ ΨΙΧΟΥΛΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΚΟΙΤΑΣ ΣΤΗΝ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ ΝΑ ΠΑΝΗΓΥΡΙΖΟΥΝ.
ΩΡΑ ΝΑ ΞΥΠΝΗΣΕΙΣ.
Μπορεί τα επίσημα ποσοστά ανεργίας να δείχνουν επιστροφή στα προ κρίσης επίπεδα, όμως η αγορά εργασίας στην Ελλάδα συνεχίζει να θυμίζει χώρα μετεμφυλιακής ανοικοδόμησης. Σύμφωνα με την πρόσφατη έρευνα του Eteron για την περίοδο 2013–2023, παρά τη μείωση της ανεργίας, οι πραγματικές αποδοχές έχουν ανακτήσει λιγότερο από το 1/3 της συνολικής τους πτώσης από την αρχή της οικονομικής κρίσης. Δηλαδή, η εργασία υπάρχει – αλλά με μισθούς που δεν φτάνουν για να ζήσεις.
Η φθηνή απασχόληση έχει γίνει η νέα «κανονικότητα». Οι περισσότερες από τις νέες θέσεις που δημιουργήθηκαν στη δεκαετία ήταν μεσαίων ή χαμηλών αποδοχών, ενώ οι καλά αμειβόμενες και με προοπτικές θέσεις είτε παραμένουν περιορισμένες είτε είναι προσβάσιμες μόνο σε όσους διαθέτουν υψηλά προσόντα και ψηφιακές δεξιότητες. Την ίδια ώρα, οι κλάδοι με σταθερή μείωση (γεωργία, χονδρικό εμπόριο) μετατοπίζουν εργαζομένους σε υπηρεσίες υγείας, τουρισμού και φιλοξενίας – συχνά με ευέλικτες ή ημιαπασχολούμενες συνθήκες.
Όμως η υποτίμηση δεν είναι μόνο οικονομική. Είναι και βαθιά έμφυλη.
Η ίδια μελέτη καταγράφει μια εξαιρετικά αργή πρόοδο στην απασχόληση των γυναικών. Από το 70% το 2013, η αναλογία γυναικών προς ανδρών στην αγορά εργασίας έφτασε το 75% το 2023. Με αυτόν τον ρυθμό, το χάσμα θα κλείσει… σε πέντε δεκαετίες. Το 2075.
Και δεν πρόκειται μόνο για ποσοτική ανισότητα, αλλά και για ποιοτική. Οι γυναίκες καταγράφονται ως περισσότερο εκτεθειμένες στις επιπτώσεις της αυτοματοποίησης και της τεχνητής νοημοσύνης, με λιγότερη πρόσβαση στις –πολύ λιγότερες πλέον– πράσινες θέσεις εργασίας. Αντίστοιχα, οι άνδρες κυριαρχούν σε τεχνικά και παραγωγικά επαγγέλματα, που φαίνεται να προσφέρουν μεγαλύτερη σταθερότητα και καλύτερες αμοιβές.
Η τεχνολογική πρόοδος, αντί να λειτουργεί ως μοχλός κοινωνικής εξίσωσης, διευρύνει τα χάσματα: ανάμεσα σε φύλα, περιφέρειες και εισοδηματικές τάξεις.
Η Αττική συγκεντρώνει το 1/3 της συνολικής απασχόλησης της χώρας και παρουσιάζει τη μεγαλύτερη έκθεση στην τεχνολογική αλλαγή, την ώρα που περιφέρειες όπως η Θεσσαλία βλέπουν μείωση θέσεων και μικρότερη συμμετοχή στο νέο παραγωγικό μοντέλο.
Η έρευνα του Eteron –που υπογράφεται από τον Στέφανο Τύρο, ερευνητή στο Harvard Business School– προσφέρει ένα ρεαλιστικό, σχεδόν ωμό πορτρέτο της ελληνικής αγοράς εργασίας. Ένα πορτρέτο που διαλύει το success story της μεταμνημονιακής περιόδου και αποκαλύπτει το νέο κοινωνικό συμβόλαιο: λιγότερα δικαιώματα, περισσότερη επισφάλεια και παγίωση των ανισοτήτων.
Ελλάδα είναι η μόνη χώρα που πλανήτη που δεν έχει πόλεμο, ούτε κάποια φυσική καστροφή, και όμως έχει την μεγαλύτερη μείωση του γηγενή πληθυσμού.
Αυτό λέγεται ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ, όπως ορίζει το Ψήφισμα 9/46 του ΟΗΕ και μάλιστα όπως περιγράφει στις παραγράφους β,γ,δ.
Δεν χρειάζεται να σκοτώνεις καποιον (παράγραφο α), για να έχεις γενοκτονία.
Αυτή η οικονομική καταστροφή για να τρώνε τα λαμόγια είναι στους ορισμούς των τριών παραγράφων που παράθεσα.