Θα συμφωνούσατε εάν σας λέγαμε πως κάθε στιγμή είστε ο εαυτός που ήσασταν, που είστε και που θα είστε στο μέλλον;
Επιστημονικά μιλώντας, καταλαβαίνουμε πως ο χώρος και ο χρόνος είναι άμεσα συνδεδεμένα και εξαρτώνται μόνο από την ταχύτητα του παρατηρητή που τα μετράει.
Από αυτό και από όσους πιστεύουν πως η ψυχή είναι αιώνια, μπορεί να κατανοηθεί πως οι μελλοντικοί μας εαυτοί μας παρακολουθούν τώρα μέσα από τις αναμνήσεις μας. Ας το σκεφτούμε αυτό λιγάκι!
Αυτό σημαίνει πως έχετε ήδη πεθάνει, μόλις γεννηθήκατε και κάθε στιγμή στο ενδιάμεσο συμβαίνει σε άλλες διαστάσεις του «πραγματικού.»
Πώς είναι αυτό δυνατόν;
Ακούγεται σαν μεγάλη μπαρούφα αλλά πρέπει πρώτα να κατανοήσουμε πως τα πάντα είναι ενέργεια και πως η ενέργεια δεν μπορεί ούτε να δημιουργηθεί ούτε να καταστραφεί, μόνο να αλλάξει μορφή.
«Η ζωή δεν έχει γραμμική διαστατικότητα – είναι σαν ένα αιωνόβιο λουλούδι που επιστρέφει για να ανθίσει στο πολυσύμπαν.” – Robert Lanza
Όπως λέει ο Robert, η ζωή η ίδια δεν είναι γραμμική, εννοώντας πως είναι ελεύθερη από τον θάνατο και τον χρόνο.
Και τι είναι ο χρόνος;
Ο χρόνος είναι ένα εργαλείο που δημιουργήσαμε για να μετρήσουμε την απόσταση ανάμεσα στις σκέψεις και τις επιθυμίες μας και την εκδήλωσή τους. Για να το πούμε απλά, «χρόνος» είναι το διάστημα ανάμεσα στις σκέψεις και την εκδήλωσή τους στο παρόν.
Οπότε, όταν μιλάμε για «διαστάσεις» αυτό που εννοούμε είναι ο αισθητός χώρος που διαχωρίζει τις εμπειρίες που έχουμε διαλέξει πριν και αφού συμβούν.
Τώρα, αυτό που βιώνουμε είναι η επιτάχυνση των εκδηλώσεων αυτών. Ο χώρος ανάμεσα στις σκέψεις και τις επιθυμίες μας συρρικνώνεται όσο γινόμαστε ο παρελθοντικός, ο παροντικός και ο μελλοντικός εαυτός μας ενσωματώνοντας μία συμπαντική, αιώνια συνείδηση.
Deja Vu
Πολλοί άνθρωποι προβληματίζονται από το φαινόμενο του Deja Vu, και αυτό είναι γιατί διαλέξαμε να μιλήσουμε για τα θέματα αυτά. Το ειρωνικό μερικές φορές είναι πως η εξήγηση που ψάχνεις ήταν μπροστά σου όλο τον καιρό.
Δεν υπάρχουμε μόνο σε ένα χρονολόγιο ή διάσταση της πραγματικότητας, οι ψυχές μας υπάρχουν σε δισεκατομμύρια πραγματικότητες και το μυαλό μας εξερευνάει το κάθε μονοπάτι πριν το περπατήσει.
Με την ίδια λογική, επειδή ο χρόνος και ο χώρος είναι αλληλένδετα, όταν βρισκόμαστε σε ένα μέρος του χρόνου που παθαίνουμε deja vu, αυτό που συμβαίνει είναι πως θυμόμαστε την ανάμνηση.
Σε μερικές περιπτώσεις deja vu, ο μελλοντικός εαυτός θυμάται την ακριβή στιγμή που κάτι που έγινε ήταν είτε πολύ καλό ή κακό ελπίζοντας ο παροντικός εαυτός μας να θυμηθεί και να αλλάξει το αποτέλεσμα.
Συμπέρασμα
Μπορούμε να πούμε πως το να ζούμε στο τώρα είναι το κλειδί για την πνευματικότητα και στο να βρούμε το νόημα της ζωής και να συνδεθούμε με αυτό που είναι μεγαλύτερο από τους εαυτούς μας.
Ο θάνατος είναι μία ψευδαίσθηση, η ζωή είναι ένα όνειρο και είμαστε οι δημιουργοί της φαντασίας μας.
