Οι κοκότες και τα χαμίνια των μπαρ και των κωλάδικων που σε μια νύχτα έγιναν παρουσιαστές του ψεύδους, θα στραγγίξουν το ποτήρι της αλήθειας μέχρι τέλους…

Οι “λαδέμποροι” και “μαυραγορίτες” της είδησης παρά τα “σκαμπίλια” που έχουν φάει δεν κάθονται φρόνιμοι

 Κόμπλεξ δημοσιογραφικού δοσιλογισμού

Η χειρότερη μορφή επαγγελματικής “ψυχασθένειας”

Η δημοσιογραφία είναι το παγκόσμιο επάγγελμα που σε οδηγεί παντού, αρκεί να το εγκαταλείψεις νωρίς. Διαφορετικά γίνεσαι ερπετό και πληρωμένος τσάτσος.  Αυτό λέγανε οι παλιότεροι , βετεράνοι δημοσιογράφοι του επαγγελματικού ρεπορτάζ που ντύνονταν ακόμα και σερβιτόροι ή ντράμερ μουσικών συγκροτημάτων, πέφτανε στη θάλασσα κυνηγημένοι από τους διώκτες τους, καβαλάγανε τους φράχτες σε επαύλεις ντόπιων και αλλοδαπών κροίσων και εμίρηδων για μια φωτογραφία ή ένα πλάνο παπαράτσι, και για τους πολεμικούς ανταποκριτές, πήγαιναν στο μέτωπο, χωρίζονταν από την υπόλοιπη αγέλη των “λύκων” και με μεταφραστές και δραγουμάνους, έφερναν στην εφημερίδα τους και στο κανάλι που δούλευαν ή έστελναν από το μέτωπο του πολέμου και των πολεμικών αναμετρήσεων, φρέσκο και πολλές φορές ματωμένο ακόμα και από το ίδιο τους το σώμα, ρεπορτάζ αποκλειστικό και συγκλονιστικό. Αυτή η δημοσιογραφία, βούλιαξε και χάθηκε ανάμεσα στα φκιασίδια, τις πούδρες, το καλοδουλεμένο και απαστράπτον μακιγιάζ, την κόκα και τα διεγερτικά, τα χάπια και τις αμφεταμίνες. Με αυτή τη δημοσιογραφία του χάους και του άκρατου φιλελευθερισμού, είμαστε απέναντι. Γιατί αυτή η “δημοσιογραφία” ήταν και εξακολουθεί να είναι πρότυπο και παράδειγμα προς αποφυγήν όλων όσων προσπαθούν να ενημερωθούν και όλων των νέων παιδιών που θέλουν να γίνουν ρεπόρτερ πρώτης γραμμής. Αυτοί οι κύριοι και αυτές οι κοκότες των μπαρ και των κωλάδικων που σε μια νύχτα έγιναν πρόσωπα της τηλεόρασης θα στραγγίξουν το ποτήρι της αλήθειας μέχρι τέλους.

Δεν ξέρουν πιθανόν από που είμαστε, που γεννηθήκαμε και με ποιες αρχές μεγαλώσαμε και υποτίμησαν τα “αγαθά” και τα αγκάθια μας.

Θα τα μάθουν σύντομα. Εις το επανιδείν.

Σ.Σ.Χ