Ελάχιστοι γνωρίζουν ότι ο Μάικλ Τζάκσον και ο Φρέντι Μέρκιουρι ηχογράφησαν τρία ντουέτα μαζί, τη χρυσή εποχή της καριέρας και των δύο. Όμως, τα τραγούδια δεν κυκλοφόρησαν ποτέ.
Ο ένας ήταν ο φρόντμαν μιας από τις μεγαλύτερες ροκ μπάντες όλων των εποχών. Ο άλλος έγινε γνωστός ως ο βασιλιάς της ποπ και έβγαλε ένα από τα πιο δημοφιλή άλμπουμ στη μουσική ιστορία, Και μαζί, είχαν σχέδια για ένα πρότζεκτ που πιθανώς θα ήταν η κορυφαία συνεργασία στη μουσική ιστορία.
Ο Φρέντι Μέρκιουρι είχε κυριολεκτικά εκτοξευτεί στην κορυφή της επιτυχίας από το 1973, όταν οι Queen κυκλοφόρησαν τον πρώτο τους δίσκο. Η ικανότητά του να πηδάει με τεράστια ευκολία από το ένα είδος στο άλλο -ντίσκο, ροκ, όπερα και ποπ, μπρος πίσω- τον έκανε αμέσως διάσημο. Ο ίδιος εκτιμούσε πολύ μουσικά το Μάικλ Τζάκσον, ο οποίος επίσης ήταν στο απόγειο της δόξας του μετά το Thriller, του 1982.
Πέρα απ’ όλα αυτά, οι δύο τους ήταν εξαιρετικοί σόουμεν, τόσο στη σκηνή όσο και στα βίντεο κλιπ των τραγουδιών τους. Και ήθελαν να συνεργαστούν.Τόσο στο στούντιο όσο και επί σκηνής.
Ο Μέρκιουρι και ο Τζάκσον συναντήθηκαν για πρώτη φορά όταν ο δεύτερος πήγε σε μια συναυλία των Queen. «Τα πρώτα χρόνια ερχόταν συνέχεια στις συναυλίες μας. Του αρέσαμε υποθέτω. Οπότε θέλησα να τον γνωρίσω», είχε πει ο Μέρκιουρι σε μια συνέντευξη του 1983, στη Λίζα Ρόμπερτσον. «Ερχόταν, λοιπόν, συνέχεια και μετά αρχίσαμε να μιλάμε και βγήκαμε να φάμε μαζί». Το 1983, ένας δημοσιογράφος του Rolling Stone συνάντησε τον Τζάκσον στα παρασκήνια μιας συναυλίας των Queen: «Μπορώ να γράψω ότι ο Μάικλ Τζάκσον είναι φαν των Queen;» ρώτησε τον τραγουδιστή κι εκείνος απάντησε: «Είμαι φαν του Φρέντι Μέρκιουρι».
Ο δημοσιογράφος έγραψε για τη σκηνή: «Ο Τζάκσον καθόταν ντροπαλός στη γωνία, μέχρι που μπήκε στο δωμάτιο ο Μέρκιουρι και πήγε και τον αγκάλιασε». Κάπου εκεί άρχισαν να συζητάνε και για μια πιθανή συνεργασία. Ο Μάικλ Τζάκσον, μάλιστα, είχε ακούσει το αρχικό υλικό που έγραψαν οι Queen για το δίσκο The Game και ήταν εκείνος που επέμεινε ότι το πρώτο single θα έπρεπε να είναι το «Another One Bites the Dust». Στη συνάντηση που κατέγραψε ο δημοσιογράφος του Rolling Stone άκουσε τον Τζάκσον να λέει «τώρα πλέον με ακούς, έτσι Φρέντι;». Κι εκείνος του απάντησε: «Ναι μικρέ αδελφέ, σε ακούω». «Όταν τον κοιτάω σκέφτομαι, Θεέ μου είναι μόλις 25 και είμαι 37 και όμως είναι στη βιομηχανία πιο πολύ καιρό από μένα», είχε πει την ίδια χρονιά για τον Τζάκσον ο Μέρκιουρι.
Το λάμα και η κοκαΐνη
Ξεκίνησαν να γράφουν από κοινού κάποια τραγούδια τα οποία σύμφωνα με μια εκδοχή προορίζονταν για το επόμενο άλμπουμ του Τζάκσον, σύμφωνα με μια άλλη για το επόμενο των Queen, το Hot Space, και σύμφωνα με μια τρίτη, θα αποτελούσαν ένα κοινό άλμπουμ με ντουέτα.
Σε κάθε περίπτωση, οι δύο τους άρχισαν να δουλεύουν μαζί στο σπίτι του Τζάκσον, το 1983, πάνω σε τρία τραγούδια. Το «There Must Be More to Life Than This», το «State of Shock» και το «Victory». «Ήταν σπουδαία τραγούδια, αλλά το πρόβλημα ήταν ο χρόνος. Κανείς από τους δύο μας δεν είχε αρκετό χρόνο», είπε αργότερα ο Μέρκιουρι στη βιογραφία του «Mercury: An Intimate Biography of Freddie Mercury».
Ο χρόνος, όμως, δεν ήταν το μόνο πρόβλημα.
Ο μάνατζερ των Queen, Τζιμ «Μαϊάμι» Μπιτς θυμάται ότι κατά τη διάρκεια των ηχογραφήσεων ο Μέρκιουρι του τηλεφώνησε σε έξαλλη κατάσταση: «Πρέπει να με βγάλεις από αυτό το στούντιο», του είπε. Όταν εκείνος τον ρώτησε γιατί, ο Μέρκιουρι του απάντησε: «Επειδή ηχογραφώ παρέα με ένα λάμα. Ο Μάικλ φέρνει το λάμα του στο στούντιο κάθε μέρα και δεν ου αρέσει αυτό και δεν μπορώ έτσι και θέλω να φύγω». Σύμφωνα με κάποιες άλλες πηγές, ο Τζάκσον τα είχε πάρει με το γεγονός ότι ο Μέρκιουρι έπαιρνε κοκαΐνη μέσα στο σπίτι του. Ο Μέρκιουρι ήτα περιβόητος χρήστης. Κάποτε ο Έλτον Τζον είπε ότι ο Μέρκιουρι παρτάριζε όλο το βράδυ και στις 11 το πρωί ήταν ακόμα σαν να είχε μόλις ξυπνήσει.
Τα τρία τραγούδια μπορεί να μην κυκλοφόρησαν τελικά όπως είχε αρχικά σχεδιαστεί, αλλά ακούστηκαν κάποια στιγμή. Το «State of Shock» ξανα-ηχογραφήθηκε από τους Τζάκσον και το Μικ Τζάγκερ και κυκλοφόρησε το 1984.
Το «There Must Be More to Life Than This», το οποίο αρχικά ηχογράφησαν ως ντουέτο, το ξανα-ηχογράφησε ο Μέρκιουρι ως σόλο για το προσωπικό του άλμπουμ «Mr. Bad Guy», που κυκλοφόρησε το 1985. Τρεις δεκαετίες αργότερα, ο παραγωγός Γουίλιαμ Όρμπιτ ανακάλυψε την κοινή ηχογράφηση και την περιέλαβε στο άλμπουμ «Queen Forever», του 1984. «Όταν το άκουσα στο στούντιό μου για πρώτη φορά, ήταν σα να άνοιγα ένα σεντούκι με κρυμμένα θαύματα, τα οποία δημιούργησαν οι σπουδαιότεροι μουσικοί», είπε ο Όρμπιτ.
Η φιλία των δύο αντρών τελείωσε πολύ πριν το θάνατο του Μέρκιουρι, το 1991. «Πλέον νομίζω ότι μένει συνέχεια στο σπίτι, δεν του αρέσει να βγαίνει καθόλου», είπε ο Μέρκιουρι στη συνέντευξη με τη Ρόμπερτσον. «Ότι θέλει του το φέρνουν στο σπίτι, δεν θέλει να βγαίνει καθόλου». Ήταν ακριβώς το στιλ ζωής που δεν ήθελε για τον εαυτό του ο Μέρκιουρι: «Είναι αυτό που του αρέσει, αλλά εγώ δεν είμαι για τέτοια ζωή, θα βαριόμουν μέχρι θανάτου. Εγώ βγαίνω κάθε βράδυ, ούτε στο ίδιο δωμάτιο δεν μπορώ να κάτσω πολλή ώρα. Μ’ αρέσει να κινούμαι. Είναι η προσωπική μου προσέγγιση στη ζωή».
cnn.gr
