Μία δολοφονία πάνω από το Αιγαίο, αυτή του σμηναγού Κώστα Ηλιάκη για την οποία ο Τούρκος χειριστής Χαλί Ιμπραήμ Οσκεμπίρ, δεν δικάστηκε ποτέ.
Ήταν 23 Μαϊου 2006 όταν ο Κωνσταντίνος Ηλιάκης ενεπλάκη σε αερομαχία με τουρκικά αεροσκάφη και δέχθηκε επίθεση από ένα τουρκικό μαχητικό, το οποίο πιλόταρε ο χειριστής Χαλί Ιμπραήμ Οσκεμπίρ.
Το τουρκικό αεροσκάφος χτύπησε με το δεξί φτερό τού RF-4 την καλύπτρα του αεροσκάφους του Ηλιάκη, με αποτέλεσμα να οδηγήσει τον Έλληνα πιλότο στον θάνατο. Σύμφωνα με την επίσημη εκδοχή η συντριβή του αεροσκάφους αποδόθηκε σε «ατύχημα» που προήλθε από «ανθρώπινο λάθος» του Τούρκου πιλότου.
Το επίσημο πόρισμα του Γενικού Επιτελείου Αεροπορίας (ΓΕΑ) ανέφερε: «Ο σμηναγός Ηλιάκης κατευθύνθηκε προς το τουρκικό αεροσκάφος RF-4, στο πλαίσιο διατεταγμένης και σύμφωνης με το περιεχόμενο και τα δεδομένα αποστολής του προσπάθειας αναχαίτισης – αναγνώρισης σε ευθεία και οριζόντια πτήση, χωρίς να ελιχθεί καθ’ οποιονδήποτε τρόπο και χωρίς να παραβιάσει την απόσταση ασφαλείας των 1.000 ποδών που ορίζεται για την αποφυγή εναέριων συγκρούσεων μεταξύ αεροσκαφών».
«Αντίθετα, προέκυψε σαφώς ότι ο χειριστής του leader (αρχηγού) αεροσκάφους του τουρκικού σχηματισμού προέβη στην εκτέλεση βίαιου και επικίνδυνου ελιγμού σε απόσταση μικρότερη των 100 ποδών, προς παρενόχληση – αποτροπή προσέγγισης του Ηλιάκη στο τουρκικό RF-4, αναπτύσσοντας έτσι υψηλή ταχύτητα (εμμονή να παραμείνει εσωτερικά και ψηλότερα από το ελληνικό μαχητικό, έχοντας πορεία σύγκρουσης, αντί να περάσει από κάτω).Συνέπεια όλων αυτών ήταν ο Τούρκος χειριστής να απολέσει τον έλεγχο του αεροσκάφους του, το οποίο ανεξέλεγκτο προσέκρουσε βίαια σε εκείνο του Ηλιάκη».
Στις 14.47 τουρκικό ελικόπτερο παρέλαβε τον Τούρκο πιλότο. Οι προσπάθειες για τον εντοπισμό του αγνοούμενου Έλληνα πιλότου ήταν εντατικές. Περίπου στις έξι το απόγευμα της ίδιας μέρας, το πλήρωμα της φρεγάτας «Λήμνος» εντόπισε την κάσκα, το PL και ένα Survival Kit που έφερε ελληνικές ενδείξεις. Ο σμηναγός Ηλιάκης νεκρός.
Στις 28 Δεκεμβρίου 2006, στην καθιερωμένη τελετή απονομής μεταλλίων και βραβείων από την Ακαδημία Αθηνών, του απονεμήθηκε το αργυρό μετάλλιο αρετής και αυτοθυσίας.
