«Ρουκέτες» Κοτζιά στο ταξίδι Τσίπρα στη Μόσχα

Κοινοποίηση:
blantimir-poutin-aleksis-tsipras

Σε ένα από τα χειρότερα σημεία τους εδώ και δεκαετίες έφτασαν το περασμένο καλοκαίρι οι ελληνορωσικές σχέσεις όταν και απελάθηκαν Ρώσοι διπλωμάτες, κατηγορώντας τους, η ελληνική πλευρά, για αθέμιτες πρακτικές και προσπάθειες χρηματισμού Ελλήνων αξιωματούχων.

Με βάση διαρροές που έγιναν στη συνέχεια από την κυβέρνηση περιγράφτηκαν οι πρακτικές αυτές που κυρίως αφορούσαν και τη δράση ρωσικών θρησκευτικών ιδρυμάτων με ιδιαίτερη έμφαση στην προσπάθεια απόκτησης προσβάσεων σε ιεράρχες της Βόρειας Ελλάδας.

Ειδική έμφαση είχε γίνει στη δράση της «Ορθόδοξης Αυτοκρατορικής Παλαιστινίας Εταιρείας», που κατά τον Νίκο Κοτζιά «δημιουργήθηκε τον 19ο αιώνα από τις μυστικές υπηρεσίες των Τσάρων που στόχο είχαν τον αφελληνισμό των πατριαρχείων της Μέσης Ανατολής».

Λίγους μήνες αργότερα, δημοσίευμα των New York Times αποκάλυπτε ότι σε όλη αυτή την υπόθεση είχαν παίξει σημαντικό ρόλο και αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες που είχαν καταγράψει συνομιλίες, που αφορούσαν εκτός των άλλων και την προσπάθεια υπονόμευσης της Συμφωνίας των Πρεσπών, παραδίδοντας στη συνέχεια το σχετικό υλικό στην ελληνική πλευρά που ωστόσο αρνείται ότι υπήρξε τέτοια συνεργασία.

Σε κάθε περίπτωση πάντως όποιος είχε παρακολουθήσει στενά την υπόθεση αυτή γνώριζε καλά ότι οι επιλογές αυτές είχαν την υπογραφή του Νίκου Κοτζιά.

Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι κατεξοχήν ήταν αυτός που είχε κάνει και τις σχετικές δηλώσεις, ανεβάζοντας τους τόνους σε επίπεδα ανοίκεια σε σχέση με τις παραδοσιακά καλές ελληνορωσικές σχέσεις.

Σε αυτό το φόντο όταν ανακοινώθηκε η επίσκεψη του πρωθυπουργού στη Μόσχα τον Δεκέμβριο, παραλλήλως ήταν το ίδιο το Μέγαρο Μαξίμου που «διέρρεε» ότι το ταξίδι το συντόνισε και οργάνωσε το γραφείο του πρωθυπουργού χωρίς συμμετοχή του ΥΠΕΞ, δείχνοντας, εμμέσως πλην σαφώς, ότι στο συγκεκριμένο θέμα ήταν ο Κοτζιάς που είχε εκτεθεί και άρα δεν μπορούσε να χειριστεί την προσπάθεια επανασυμφιλίωσης.

Τώρα, όμως, έρχεται ο ίδιος ο Νίκος Κοτζιάς και δηλώνει ότι η απόφαση για την απέλαση των Ρώσων διπλωματών ήταν απόφαση του πρωθυπουργού και όχι μόνο του υπουργού Εξωτερικών: «Ήταν εντολή του πρωθυπουργού η απέλαση των Ρώσων διπλωματών, η υπόθεση ξεπερνούσε τη διπλωματία.»

Η δήλωση αυτή γεννά σοβαρά ερωτήματα που πρέπει να αποσαφηνιστούν. Σημαίνει ότι συναίνεσε ο πρωθυπουργός στις επιλογές του υπουργού Εξωτερικών ή ότι ήταν πρωτοβουλία του πρωθυπουργού αυτού του είδους η ρήξη με τη ρωσική πλευρά; Είναι σαφές ότι δεν είναι συμμετρικές οι δύο απαντήσεις.

Επιπλέον, σοβαρά ερωτήματα προκύπτουν από την επιλογή του τέως ΥΠΕΞ να κάνει τώρα αυτή τη δήλωση. Σε λιγότερο από έναν μήνα ο πρωθυπουργός θα είναι στη Μόσχα σε μια προσπάθεια να βελτιώσει τις ελληνορωσικές σχέσεις. Η δήλωση του Νίκου Κοτζιά αντικειμενικά υπονομεύει αυτή την προσπάθεια.

Σε κάθε περίπτωση μπορεί να καταλάβει κανείς την πικρία του Νίκου Κοτζιά. Αρχιτέκτονας της εξωτερικής πολιτικής της κυβέρνησης (που ήταν η πρώτη που του εμπιστεύτηκε μια τέτοια θέση σε αντίθεση με αυτή του Γ. Παπανδρέου), από την φιλοαμερικανική στροφή και την αναβαθμισμένη συνεργασία με το Ισραήλ μέχρι τη Συμφωνία των Πρεσπών, βρέθηκε εκτός μίας κυβέρνησης στην οποία παραμένει ένας υπουργός που δημόσια έχει διαφωνήσει με την εξωτερική πολιτική της κυβέρνησης και οποίος μίλησε για επηρεασμό της ελληνικής διπλωματίας από ξένες χρηματοδοτήσεις.

Όμως, μια κυβέρνηση η εικόνα (και η αποτελεσματικότητα) της οποίας εξαρτάται από τις πικρίες των τέως μελών της, ιδίως όταν αυτά έχουν να μιλήσουν για πρόσωπα και πράγματα, απέχει πολύ από το να θεωρηθεί υπεύθυνη.

ΚΟΙΝΟΠΟΗΣΗ: