Το πλάνο ήταν ξεκάθαρο, μα παρουσίαζε εξ αρχής περισσότερες δυσκολίες κι από τον τετραγωνισμό του κύκλου με τη χρησιμοποίηση ενός ισοσκελούς τριγώνου.
Και, εδώ που τα λέμε, ήταν απολύτως λογικό. Οι άνθρωποι προσπαθούσαν να κλείσουν μια γυναίκα που βρισκόταν στην καλύτερη φάση της υποκριτικής καριέρας της, διέθετε δικό της θίασο, ενώ οι ταινίες του Φίνου στις οποίες πρωταγωνιστούσε συνέτριβαν με σινεφίλ ευκολία τα ρεκόρ εισπράξεων κάθε φορά που έβγαιναν στις αίθουσες.

Άλλωστε, μιλούσαμε για την εθνική μας σταρ, εκείνη που κάθε της ανάσα- ειδικά αν αυτή είχε παρθεί λάθος- γινόταν πρώτη είδηση, κάθε της κίνηση talk of the town, κάθε της «περιπέτεια» αφορμή για να σταθούν συζητήσεις επί συζητήσεων μέχρι τελικής λεκτικής πτώσης.

Μιλούσαμε για την Αλίκη Βουγιουκλάκη. Τη γυναίκα που άπαντες, μαγεμένοι από την ομορφιά της, αποκαλούσαν «κούκλα».

Κι αυτό ακριβώς το «κούκλα» ήταν που θέλησε να… εκμεταλλευτεί το δαιμόνιο επιχειρηματικό δίδυμο των Γιώργο και Φίφη Βακάκη.

Φυσικά, όπως μπορείτε να φανταστείτε, τα κατάφερε.

Αλίκη Βουγιου-κουκλάκι

Μέχρι τότε είχε γίνει, στα τέλη των 50s, το πρόσωπο μονάχα μίας διαφήμισης (της Φιξ). Επιλεκτική όπως ήταν, έπρεπε να περάσει σχεδόν μια ολόκληρη δεκαετία προκειμένου να δεχτεί να «πρωταγωνιστήσει» σε κάτι εκτός κινηματογράφου ή θεάτρου- και για να πειστεί χρειαζόταν η κατάλληλη πρόταση.

Το 1967, λοιπόν, ο πατέρας του Mr. Jumbo και η σύζυγός του πλησίασαν την Αλίκη και της πρότειναν να φτιάξουν μια κούκλα κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν της πασίγνωστης ηθοποιού, ούτως ώστε να εκτοξευτεί στην αγοραστική στρατόσφαιρα η βιομηχανία τους, η θρυλική El Greco, και να μπορέσει να πάρει σημαντικό μερίδιο της πίτας από το εργοστάσιο «Κεχαγιάς» (που είχε την πρωτοκαθεδρία στις κούκλες εκείνη την περίοδο).

Πηγή φωτογραφίας: elgrecoandlyratoys.org

Κάπως έτσι, λοιπόν, το ζεύγος πλησίασε την Αλίκη και της κατέθεσε την πρότασή του. Αρχικά το πράγμα φάνηκε να στραβώνει περισσότερο κι από φάτσα πατέρα όταν η κόρη του φέρνει για πρώτη φορά το φίλο της να τον γνωρίσει.

Ο λόγος; Οι αστρονομικές οικονομικές απαιτήσεις της Βουγιουκλάκη, η οποία, σύμφωνα με τον παρασκηνιακό θρύλο της εποχής, ζήτησε τον ουρανό με τα περισσότερα άστρα από αυτά που τον κοσμούν τα βράδια με την παρουσία τους.

Πάνω, όμως, που το πράγμα φάνηκε να ναυαγεί σαν τον Ντι Κάπριο στον Τιτανικό, το σκηνικό άλλαξε άρδην: ένα δεύτερο ραντεβού κανονίστηκε λίγο καιρό μετά και οι δύο πλευρές έδωσαν, εν τέλει, τα χέρια- χωρίς να γίνεται σαφές ποιος εκ των δύο «υποχώρησε» στο οικονομικό κομμάτι.

Ήταν, λοιπόν, επίσημο: η κούκλα Αλίκη θα έβγαινε στην αγορά.

Αρκεί, βέβαια, να μπορούσε να ξεπεραστεί ένα βασικό πρόβλημα…

Στην Ιταλία, κούκλα μου, στην Ιταλία

Τα πάντα ήταν έτοιμα, όμως υπήρχε ένα ενοχλητικό κατασκευαστικό αγκάθι που τρυπούσε τα σχέδια της παραγωγής: η El Greco διατηρούσε δύο εργοστάσια, ένα στην Αθήνα και ένα στην Ζάκυνθο, όμως κανένα εκ των δύο δε διέθετε τα μηχανήματα για να μπορέσει να φτιάξει την κούκλα.

Έτσι, η ελληνική εταιρία απευθύνθηκε σε μια ιταλική προκειμένου να κατασκευάσει το προϊόν που θα έφερε το όνομα της νο1 διασημότητας της χώρας. Η El Greco θ’ αναλάμβανε την συναρμολόγηση των κομματιών που θα έστελνε το ιταλικό εργοστάσιο, την τοποθέτηση των ματιών στο πρόσωπο, το γάζωμα των μαλλιών, καθώς επίσης και το βάψιμο.

Όπερ και εγένετο: η συναρμολόγηση, το βάψιμο και το χτένισμα (προκειμένου να είναι ίδιο με της Αλίκης) ήταν αρίστης ποιότητας και έλειπε μονάχα μια σημαντική πινελιά για ν’ απογειωθεί το όλο πρότζεκτ.

Ποια ήταν αυτή; Τα ρούχα.

Κι επειδή δεν έπρεπε να είναι όποια κι όποια ρούχα, η El Greco απευθύνθηκε στο κατάλληλο πρόσωπο.

Ρούχα από το μόδιστρό σου κι ας είναι φορεμένα

Η επιλογή έμοιαζε μονόδρομος. Ο άνθρωπος σχεδίαζε τα φορέματα της Αλίκης, είχε την επιμέλεια της εμφάνισής της στα διάφορα φεστιβάλ που πήγαινε και ειδικά τη δεκαετία του 1960 το όνομά του ήταν συνώνυμο της υψηλής ραπτικής.

Ο Jean Dessen (Γιάννης Ντεσσές) ήταν ένας, ελληνικής καταγωγής, σχεδιαστής που γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου και μεγαλούργησε στο χώρο της μόδας, ντύνοντας πολλές σταρ παγκοσμίως. Μία εξ αυτών ήταν και η Βουγιουκλάκη.

Ο Dessen, λοιπόν, ανέλαβε να φτιάξει αντίγραφα των ρούχων που φορούσε η Αλίκη, προκειμένου να «ντυθούν» οι κούκλες. Μόλις μπήκε το κερασάκι στην τούρτα η El Greco απογειώθηκε, μιας και οι πωλήσεις- ειδικά στις μικρές ηλικίες- εκτοξεύτηκαν στο αγοραστικό φεγγάρι.

Η Αλίκη υπήρξε ιδιαίτερα ενθουσιώδης με το… ομοίωμά της (άλλωστε είχε τρέλα με τις κούκλες εν γένει) και προμόταρε όσο καλύτερα μπορούσε το προϊόν, το οποίο έσπασε τα ταμεία.

Η καλοτυχία της El Greco κράτησε για περίπου δύο δεκαετίες ακόμα, μέχρις ότου κάηκε το 1989 το εργοστάσιο της Γλυφάδας και πήρε την κάτω βόλτα. Μετά, όμως…

Μετά ανέλαβε τις τύχες της επιχείρησης ο Απόστολος Βακάκης, που με μια ιστορική κίνηση κατάφερε ν’ αλλάξει δια παντός τις ισορροπίες στον τομέα των παιχνιδιών.

Βλέπετε, ίδρυσε τα Jumbo…