Δεκατρία χρόνια μετά τον τραγικό θάνατο 24χρόνου στη Λεωφόρο Κηφισίας όταν το αυτοκίνητο του προσέκρουσε σε διαφημιστική πινακίδα, το Ά τμήμα του Συμβουλίου της Επικρατείας δικαίωσε, όσο γίνεται, τους συγγενείς του, επιδικάζοντας τους αποζημίωση 350.000, συν τους τόκους, από το ελληνικό Δημόσιο.
Το τροχαίο συνέβη τον Δεκέμβριο του 2005, λίγο πριν τα ξημερώματα (4 π.μ.) όταν ο 24χρόνος οδηγούσε το αυτοκίνητό του επί της Λ. Κηφισίας με κατεύθυνση από Αθήνα προς Κηφισιά.
Το χρονικό της τραγωδίας
Στο ύψος της Helexpo το αυτοκίνητο εξετράπη της πορείας του, προσέκρουσε αρχικά σε οκτώ μεταλλικούς στύλους (κολωνάκια), ύψους 0,80μ. οι οποίοι ήταν πακτωμένοι στο τσιμεντένιο δάπεδο του πεζοδρομίου της διαχωριστικής νησίδας.
Στην συνέχεια, αφού είχε διανύσει 14,80 μ. από την πρώτη πρόσκρουση, ανετράπη και ακινητοποιήθηκε στη σιδερένια κολώνα, ύψους 2,60 μέτρων, η οποία στήριζε τη διαφημιστική πινακίδα (2,20 μ. Χ 1,40 μ.), τύπου «ρακέτα». Το αυτοκίνητο, «αγκάλιασε» την κολώνα που στήριζε τη διαφημιστική πινακίδα και αυτή (πινακίδα) έπεσε στο πεζοδρόμιο, ενώ απαιτήθηκε μία ώρα σχεδόν για τον απεγκλωβισμό του οδηγού από την Πυροσβεστική Υπηρεσία.
Ευθύνη στο Δημόσιο
Με την απόφαση του, το Συμβούλιο της Επικρατείας έκρινε ότι το Δημόσιο ευθύνεται για τη μη αφαίρεση της παράνομα τοποθετημένης διαφημιστικής πινακίδας, επί της Λ. Κηφισίας, που είχε ως αποτέλεσμα να βρει το θάνατο ο 24χρόνος.
Προηγήθηκε αντίστοιχη απόφαση του Διοικητικού Εφετείου Αθηνών με την οποία κρίθηκε ότι το Δημόσιο, είχε υποχρέωση να απομακρύνει τη διαφημιστική πινακίδα και αυτό ανεξάρτητα από την ίδια υποχρέωση του Δήμου Αμαρουσίου και ότι η μη απομάκρυνσή της συνιστούσε, μη νόμιμη παράλειψη του Ελληνικού Δημοσίου και όχι αποκλειστική ευθύνη του Δήμου Αμαρουσίου, ενώ έκρινε ότι υπάρχει ο απαιτούμενος αιτιώδης σύνδεσμος μεταξύ της παράνομης παράλειψης του Δημοσίου και του θανατηφόρου αποτελέσματος της σύγκρουσης του αυτοκινήτου με την διαφημιστική πινακίδα.Παράλληλα, το δικαστήριο έκρινε ότι ο 24χρόνος έχει συνυπαιτιότητα στο ατύχημα κατά 30%.
Και αυτό, γιατί παρότι οδηγούσε το αυτοκίνητο «υπό καλές καιρικές συνθήκες και σε καλή και ξηρά κατάσταση της οδού, με επαρκή ορατότητα, επιδεικνύοντας αμέλεια και έλλειψη προσοχής μέσου συνετού οδηγού σε νυχτερινή ώρα», παραβίασε τις διατάξεις του Κ.Ο.Κ., καθώς και την πινακίδα που υπάρχει στο σημείο του ατυχήματος, η οποία περιορίζει τη μέγιστη ταχύτητα σε 70 χλμ. ανά ώρα, ενώ εκείνος εκινείτο με ταχύτητα 95χλμ./ώρα περίπου, με αποτέλεσμα να χάσει τον έλεγχο του αυτοκινήτου.
Αποζημίωση στην οικογένεια
Το Διοικητικό Εφετείο επιδίκασε το ποσό των 350.000 ευρώ (συν τους νόμιμους τόκους) στους γονείς, στον αδελφό και τις δύο γιαγιάδες του άτυχου οδηγού ως χρηματική ικανοποίηση λόγω της ψυχικής οδύνης που υπέστησαν από τον θάνατο του γιού, αδελφού και εγγονού, όχι ότι φυσικά αυτό αναπληρώνει το κενό. Στη συνέχεια, το Δημόσιο άσκησε αναίρεση επί της εφετειακής απόφασης υποστηρίζοντας, μεταξύ των άλλων, ότι ο 24χρόνος ήταν συνυπαίτιος του ατυχήματος κατά 99% και ότι η ευθύνη απομάκρυνσης της παράνομης πινακίδας ανήκει στο Δήμο Αμαρουσίου, αλλά το Α΄ Τμήμα του ΣτΕ απέρριψε ως αβάσιμους και αόριστους τους ισχυρισμούς του Δημοσίου και επικύρωσε τη εφετειακή απόφαση.
