Μέχρις εδώ καλά. Η απελευθέρωση των δύο συλληφθέντων από τους Τούρκους στρατιωτικών προκάλεσε ικανοποίηση στον ελληνικό λαό.
Όμως γιατί το Μαξίμου δεν έχει αναζητήσει ευθύνες για τα συνθήκες σύλληψης των δύο αξιωματικών μας από τους Τούρκους; Ποιά ήταν τα κενά ασφαλείας και διαχείρισης που οδήγησαν στην σύλληψή τους;
Η αμιγώς προπαγανδιστική διαχείριση, με μόνο σκοπό τη διάσωση της κυβέρνησης στις δημοσκοπήσεις της επόμενης εβδομάδας, αν και αιφνιδιάστηκε από την αποφυλάκισή τους, είναι χαρακτηριστικό δείγμα της αμηχανίας και της αστάθειάς τους ως συστήματος διακυβέρνησης.
Αντί για τις παράτες στο αεροδρόμιο, η κυβέρνηση όφειλε να ακολουθήσει τη θεσμική διαδικασία, εκείνη που ακολουθούν όλες οι προηγμένες δημοκρατίες του κόσμου.
Έπρεπε εξ αρχής να διαταχθεί από τις αρμόδιες στρατιωτικές αρχές η άμεση ανακριτική διερεύνηση της σύλληψής τους από την Τουρκία και να αναζητηθούν ευθύνες πράξεων και παραλείψεων κάθε υπευθύνου, ακόμη και των ιδίων και των προϊσταμένων τους, και να αποδοθούν.
Αυτό είναι άλλο ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα της πλήρους αποθέσμισης, στην οποία έχουν περιέλθει οι λειτουργίες της χώρας, οι οποίες είναι υποταγμένες στην απροκάλυπτη ιδιοτέλεια της κυβέρνησης.
Στις σύγχρονες δημοκρατίες ο πολιτικός αγώνας για χρηστή διαχείριση γίνεται από τους πολιτικό κόσμο για το συμφέρον του λαού και όχι για το συμφέρον των πολιτικών.
